«سایه سرکوب و تعلیق بر فراز دانشگاه الزهرا»

پس از گذشت نزدیک به هشت ماه از شروع جنبش «زن، زندگی، آزادی» و اعتراضات پرشور در دانشگاه‌ها، دانشجویانِ دانشگاه الزهرا نیز همانند بسیاری از دانشجویان سراسر کشور از سرکوب در امان نمانده‌اند. دانشجویان در این مدت با ممنوعیت ورود به دانشگاه، تماس‌های مکرر و احضار به نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه و کمیته انضباطی، احکام تعلیق از تحصیل، اجبار به دادن تعهد، اخراج از خوابگاه و... مواجه شده‌اند.

مسئولان دانشگاه الزهرا، به سرپرستی «زهرا ناظم بکایی»، در پی خوش‌خدمتی به حاکمیت، در ماه‌های گذشته، از هیچ‌گونه بی‌اخلاقی و بی‌قانونی در پرونده‌سازی گسترده و صدور احکام بی‌پایه‌ و‌ اساس دریغ نکرده‌اند. وسعت این پرونده‌سازی‌ها و تعداد احضارها به کمیته‌ انضباطی آنقدر زیاد است که به‌گفته‌ی روزنامهٔ «هم‌میهن»، فقط به‌دلیل تجمع در محوطه‌ی خوابگاه، ۱۵۰ دانشجو، شبانه ممنوع الورود شده‌اند.

در مواردی مأمورین حراست به کلاس‌های درس یورش برده و اقدام به شناسایی دانشجویان می‌کردند. در میانهٔ امتحانات پایان ترم به برخی از دانشجویانی که هیچ پروندهٔ انضباطی نداشتند اجازه امتحان داده نشد و برخی از دانشجویان با فشار برای حذف ترم خودخواسته مواجه شده‌بودند. پرونده‌های انضباطی برای دانشجویان بعضاً به دلایل واهی چون پیگیری دانشجویان بازداشتی و حتی به دلیل بازداشت شدن تشکیل می‌شد. این‌ها تنها بخشی از فشارها و برخوردهای سلیقه‌ای و اقتدارگرایانه با دانشجویان این دانشگاه در شش ماههٔ دوم سال ۱۴۰۱ بود.

با شروع اردیبهشت ماه و پا گرفتن مقاومتی از جنس تن ندادن زنان به «حجاب اجباری» در سراسر کشور، فصل جدیدی از پرونده‌سازی، آزار و اذیت دانشجویان و صدور احکام سنگین آغاز شده که کم‌سابقه است. دانشجویان الزهرا با موجی از احضارها به کمیتهٔ انضباطی مواجه شده‌اند. این احکام انضباطی بدون طی شدن روندهای قانونی به سرعت قطعی شده و برخی به فاصلهٔ چند روز بعد به اجرا درآمد. تعدادی از دانشجویانی که به کمیته‌ٔ انضباطی مراجعه کرده‌اند و از نزدیک شاهد این رویه بودند، از زبان مسئولان حراست شنیده‌اند که در این چند ماه پانصد تا ششصد نفر را به کمیته‌ٔ انضباطی کشانده‌اند.

طبق اطلاع «صدای دانشجویان الزهرا»، از آغاز اردیبهشت امسال، حداقل ۳۵ نفر از دانشجویان به دلیل مساله حجاب اجباری، بین یک تا دو ترم از تحصیل تعلیق شده و تا پایان تحصیل از خوابگاه محروم شده اند. از این تعداد، حکم هفت نفر اجرا و پنج نفر از دانشجویان نیز بلافاصله از خوابگاه اخراج شده‌اند. حکم جدید دیگری که اخیرا خبری شد، دو ترم تعلیق «سپیده رشنو» دانشجوی هنر دانشگاه الزهرا به دلیل تن ندادن به پوشش اجباری بود.

از مهم‌ترین مسائلی که با آن مواجه هستیم بی‌قانونی‌های گسترده و عدم رعایت حقوق دانشجو به فاجعه‌بارترین شکل ممکن است؛ به طوری‌که از اجرای اصول حاکم بر رسیدگی به تخلفات دانشجویی شیوه‌نامهٔ اجرایی آیین نامه انضباطی دانشجویان، علناً سر باز زده و مشخصاً اعلام می‌دارند نهادهای امنیتی این‌ طور دستور داده‌اند. مسئولین دانشگاه الزهرا به‌جای خدمت به دانشگاه و دانشجویان و حفظ استقلال نهاد دانشگاه، شأن خود را در حد «زندان‌بان» پایین آورده‌اند.

در بسیاری از موارد مسئولان کمیته به عکس‌هایی که مخفیانه در سطح دانشگاه از دانشجویان گرفته شده استناد کرده و حتی به طور ظاهری پایبندی به مطالعه دفاعیات کتبی دانشجویان از خود نشان ندادند. از طرفی فرصت تجدیدنظر نیز از این دانشجویان سلب شده و حتی تسلط برخی از دانشجویان حاضر در جلسه بر آیین‌نامهٔ انضباطی، موجب برافروختگیشان شده‌است.

تعدادی از دانشجویانی که براساس حق و حقوق قانونی خود، براساس آیین‌نامهٔ انضباطی، درخواست داشته‌اند تا از محتوای پرونده خود مطلع شوند، با دیدن اسناد متوجه بی‌پشتوانه بودن شواهد شده‌اند. رویه‌ٔ کمیته‌ٔ انضباطی آن‌قدر به بیراهه رفته که در برخی موارد دانشجویان متوجه اشتباه بودن انتساب افراد داخل عکس به خود شده‌اند. دروغ‌های پی در پی، وعده‌های پیگیری و تهییج دانشجویان برای شکایت از یکدیگر نمونه‌های دیگری از این برخوردهاست.

مسئولان دانشگاه الزهرا در آخرین اقدام خود، در راستای سلطه و کنترل تمامی ساحت‌های زندگی دانشجویان، عده‌ای آزارگر در محیط دانشگاه و خوابگاه گماشته‌اند که روزانه در حال تذکر به دانشجویان به دلیل تن ندادن به پوشش سلیقه‌ای آن‌ها و روابطشان با دیگر دانشجویان دختر هستند و در مواردی نیز برخورد فیزیکی با دانشجویان گزارش شده است.

دانشجویان نقل می‌کنند، که به تازگی تعهدنامه‌ای نیز در ابتدای ورود به سامانه‌ی اینترنتی گلستان قرار داده‌اند، که برای ورود به سایت، به‌ناچار باید آن را تأیید کرد. این آیین‌نامه‌ در مقایسه با دیگر دانشگاه‌ها حتی پا را فراتر گذاشته و بر اساس آن داشتن «ناخن بلند» یا «پیرسینگ» تخلف است.

سیاستی که آنان در ارعاب، تنبیه و تسلط بر زنان پی می‌گیرند، منطقی تکراری دارد، زمانی که ما آزادانه و مطابق خواست خودمان رفتار کنیم، آنها حملات‌شان به هستی ما را چند برابر می‌کنند، به خیال این که از حق خود عقب بنشینیم. اما ضروریست نشان دهیم ظلم بی‌وقفهٔ آن‌ها، مفهوم مقاومت و ایستادگی ما را تقویت می‌کند و آگاهی‌بخشی دربارهٔ حقوق‌مان و اتحاد در برابر بندگان قدرت، تنها راه دوام آوردن در مقابل این سیاست ضد «زن، زندگی و آزادی»یست. در این راه، نیازمند همراهی و ایستادگی دیگر دانشجویان هستیم.