يكشنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ -
Sunday 19 May 2024
|
آفتاب یزد
روز گذشته اینفوگرافیکی از منبع WorldhappinessReport منتشر شد که در آن به شادترین کشور های جهان در سال ۲۰۲۲ پرداخته شده بود. این گزارش بر اساس شاخصهایی چون سرانه تولید ناخالص داخلی و امید به زندگی تهیه شده است اما عوامل دیگری نیز در آن دخیل هستند مانند تصور درباره میزان فساد، سخاوتمندی، پشتیبانی اجتماعی و آزادی برای انتخاب در زندگی. در این رتبهبندی ایران با ناشادترین کشور جهان فقط ۳۶ رتبه اختلاف دارد.
میدانیم که ایران بنا بر دلایل متعددی کشور شادی نیست و مردم آن نیز نشاط و شادی اجتماعی ندارند اما نکته جالب توجه در این گزارش آن است که از بین کل کشور های بررسی شده یعنی ۱۴۶ کشور ایران در جایگاه ۱۱۰ قرار دارد یعنی پایینتر از کشور هایی همچون عراق، ونزوئلا، نیجر ، لیبریا و گامبیا. با توجه به شرایط کشور تقریبا طبیعی است که ایران در رتبه خوبی در میان کشور های شاد جهان قرار نگیرد اما این نکته بسیار تعجبآور و متاثر کننده است که کشوری مانند عراق نیز از کشور ما شادتر است.
شادمانی و رضایت مردم از زندگی به عنوان یکی از شاخصهای توسعه مطرح است. زمانی که مردم جامعهای از نشاط اجتماعی برخوردار باشند، وفاق، همبستگی، تعلق اجتماعی، تعاملات اجتماعی مطلوب، رضایت از زندگی و همچنین سلامت روانی و اجتماعی افراد افزایش پیدا کرده و طبیعی است که به موازات آن، آسیبهای اجتماعی نیز کاهش مییابد و انگیزه برای کار و تلاش افزایش مییابد و در نتیجه، چنین جامعهای، مسیر پیشرفت و ترقی را طی میکند.
آزادی اجتماعی
سعید معدنی جامعهشناس و استاد دانشگاه :«در بحث شادی و شاد بودن کشور ها یک شاخص بسیار مهمی وجود دارد و آن آزادی اجتماعی است. من فکر میکنم که اگر ایران رتبه پایینی در این گزارش دارد به عدم آزادی اجتماعی و محدود بودن آن باز میگردد. کشوری مانند هند با همه فقری که وجود دارد جامعه شادی است زیرا مردم آزادی اجتماعی دارند و هر گونه که بخواهند میتوانند زندگی کنند ولی در کشور هایی مانند کشورهای ما که ایدئولوژی حاکم و محدود کننده است قطعا میزان شادی پایین میآید. جدای از مسائل فرهنگی، سیاسی و اقتصادی که در این موضوع تاثیرگذار است اما من بعد آزادی اجتماعی را بسیار مهم میدانم. اگر میخواهیم دلیل قرار گرفتن ایران در این رتبه را بدانیم باید علت آن را در بحث آزادی اجتماعی جستوجو کنیم.»
عدم نشاط اجتماعی و بعد فرهنگی
علیرضا شریفی یزدی جامعهشناس و استاد دانشگاه: «ابتدا بهتر است در مورد بحث معیارهای نشاط اجتماعی بحث کنیم. زیرا بین شاد بودن و نشاط اجتماعی تفاوت وجود دارد. شاد بودن یک پدیده کوتاه مدت است مثل کسی که برای او لطیفه تعریف میکنند و شاد می شود. اما نشاط اجتماعی یک پدیده مستمر، پایدار و ماندگار است. این شاخصهایی که در این گزارش بر اساس آنها سنجش صورت گرفته است در حقیقت به نشاط اجتماعی اشاره دارند که از جمله آن امید به زندگی، امید به آینده و ... است.
در مورد کشور ایران اولا این پدیده خیلی جدید نیست یعنی حتی آن زمانی هم که وضعیت شاخصهای اقتصادی کشور ما خوب بود باز ما جزو کشور های خیلی شاد دنیا نبودیم و وضعیت ناشادی را داشتیم. یک بخشی از این مقوله عدم نشاط اجتماعی یک بعد فرهنگی در جامعه ما دارد. به هر حال ما یک کشوری هستیم که آسیبهای تاریخی زیادی را متحمل شدیم و آثار این آسیبها در طول زمان خود به خود فرهنگ ما را به یک فرهنگ خاص تبدیل کرده است. برای مثال حمله مغول یک اتفاقی است که تا سالها نتایج آن در جامعه ما باقی مانده است. لذا یک بعد قضیه تاریخی و فرهنگی است و نباید تقلیلگرایانه بحث کنیم و بگوییم چون اقتصاد کشور ما مشکل دارد پس ما جزو کشور هایی هستیم که نشاط اجتماعی نداریم.»
شاخص اقتصادی
وی ادامه داد: «نکته دوم این است که کشور هایی که از سرانه اقتصادی بهتری برخوردار هستند طبیعتا زمینههای شاد بودن در این کشورها نسبت به کشور های دیگر بسیار بیشتر است و مطالعات این را نشان داده است که مثلا کشوری مانند برزیل در دورههایی که وضعیت اقتصادی نامناسبی داشته نشاط اجتماعی در آن جا کمتر بوده است و وقتی که رشد کرد نشاط اجتماعی نیز در آن جا بیشتر شد. ایران تا زمانی که روی این قسمت یعنی وضعیت اقتصادی کار نکند در این زمینه پیشرفتی نخواهد داشت. امروزه خود مسئولین هم این نظر را دارند که وضعیت بسیار بد است مثلا آقای قالیباف اخیرا اعلام کردند که وضعیت گرانی به مرحلهای رسیده است که دیگر قابل دفاع نیست. در این وضعیت اقتصادی ما خیلی نمیتوانیم به دنبال نشاط برویم اما عکس آن صادق نیست.
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|