وال استریت ژورنال پنجشنبه ۲۱ اسفند در گزارشی نوشته است، اسرائیل از اواخر سال ۲۰۱۹ تاکنون دست‌کم ۱۲ کشتی را که بیشتر آنها حامل نفت ایران به سوریه بودند٬ هدف قرار داده است.

وال استریت ژورنال به نقل از مقام‌های آمریکایی نوشته است که این حملات از اواخر سال ۲۰۱۹ آغاز شده است و کشتی‌های ایرانی و همچنین کشتی‌های دیگری که حامل محموله‌های نفت و سلاح ایران بودند، مورد حمله قرار گرفتند.

طبق این گزارش، این حملات در دریای سرخ و در نقاط دیگر روی داده‌اند. تعدادی از کشتی‌هایی که مورد حمله قرار گرفتند نیز حامل تسلیحات ایرانی بودند.

وال استریت جورنال به نقل از این مقام‌های آمریکایی که هویت آنها را مشخص نکرده، می‌گوید، حملات به این تانکرهای حامل نفت ایران باعث غرق شدن این کشتی‌ها نشده و در دو مورد، نفتکش‌ها مجبور شدند به ایران بازگرداندند.

این گزارش می‌افزاید، اسرائیل با اقدام در تلاش بود که تجارت نفت ایران را متوقف کند، چرا معتقد است که ایران با درآمدهای حاصل از فروش نفت٬ بودجه گروه‌های افراطی در منطقه را تأمین می‌کند.

طبق این گزارش٬ ایران که یکی از حامیان اصلی بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است، طی سا‌ل‌های اخیر با نادیده گرفتن تحریم‌های بین المللی به سوریه سلاح و نفت صادر کرده است.

وال استریت ژورنال می‌گوید، مقامات اسرائیلی حاضر نشده‌اند در خصوص این گزارش ابراز نظر کنند.

دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل نیز به پرسش وال‌استریت ژورنال در این زمینه پاسخ نداده است.

مقام‌های ایران در مهرماه سال ۱۳۹۸ از حمله به نفتکش سابیتی در دریای سرخ «توسط یک یا چند دولت» خبر دادند.

مقامات جمهوری اسلامی تلویحا عربستان سعودی را به نقش داشتن در این حمله متهم کردند، اما مقامات این کشور این ادعا را رد کردند.

حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، نیز گفته بود که این حمله با اصابت حداقل دو راکت انجام شده است.

وی اضافه کرده بود: «نفتکش ما نیز دارای دوربین بوده و مشخص است که راکت‌ها از کدام سمت می‌آیند و چگونه اصابت می‌کنند. قطعات راکت‌ها هم جمع‌آوری شده» است.

وال استریت ژورنال می‌گوید، کشتی‌های ایرانی برای فرار از ردیابی و نظارت‌های بین المللی مقصدهای خود را به نادرست اعلام می‌کنند، یا محموله‌های نفتی را در دریا از یک نفتکش به یک نفتکش دیگر منتقل می‌کنند، و یا محموله خود را با نفتکش‌های قدیمی جابه‌جا می‌کنند که قابل تشخیص نباشند.

در حالی این خبر منتشر شده است، گیلا گاملی‌اِل، وزیر محیط زیست اسراییل، هفته گذشته گفت ایران عامل «ترور زیست محیطی» از طریق ایجاد آلودگی نفتی اخیر در سواحل اسرائیل بوده است.

این وزیر اسرائیلی اضافه کرده بود که کشورش «پی برده است» نفتکشی که باعث نشت عظیم نفت در آب‌های دریای مدیترانه در نزدیکی سواحل اسرائیل شد، از ایران حرکت کرده بود.

گیلا گاملی‌اِل همچنین گفت که این نفتکش نفت خود را از ایران بار کرد، از خلیج فارس به حرکت درآمد و در شب ۱۳ بهمن پس از عبور از تنگه سوئز با نزدیک شدن به سواحل اسرائیل رادار خود را «خاموش» کرد و در پی ریختن نفت، با رسیدن به نزدیکی سواحل سوریه رادار خود را دوباره روشن کرد.

از سوی دیگر٬ اسرائیل همچنین ایران را متهم کرد که عامل حمله با مین یا راکت به یک کشتی اسرائیلی ویژه حمل خودرو در آب‌های دریای عمان بوده است. ایران این اتهام را قاطعانه رد کرده است.

حمله به کشتی کانتینربر «شهر کرد» در نزدیکی لاذقیه

دو سال و اندی است که اسرائیل به کشتی‌های تجاری و نفتکش‌های ایران در دریای سرخ و مدیترانه که عازم سوریه هستند حمله می‌کند. صدمات وارده شدید نبوده‌اند ولی در کار کمک رسانی به سوریه اختلال ایجاد می‌کند.

اسرائیل در سال ۲۰۱۹ به سه کشتی صدمه زد و شمار این حمله‌ها در سال ۲۰۲۰، به شش مورد رسید. ماه گذشته، ماموران اسرائیلی یک مین به یک کشتی ایرانی در سواحل لبنان چسباندند. این کشتی قرار بود بار خود را متعاقبا در بندر لاذقیه تخلیه کند.

جمهوری  اسلامی در مقابل این حملات سکوت می‌کند و واکنش نشان نمی‌دهد همانگونه که  درباره حملات اسرائیل علیه مواضع نیرو های ایرانی یا شبه‌نظامیان ایرانی در سوریه سکوت می‌کند.  یک استثنا حمله به کشتی کاتینربر هلیوس ری اسرائیلی در دریای عمان بود که  به سنگاپور می‌رفت.

در یک مورد استثنایی جمهوری اسلامی سکوت‌اش را شکست و آن صدمه به  نفتکش ایرانی سابیتی در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۹ در دریای سرخ بود که در رسانه‌های ایران منعکس شد. چون کشتی حوالی جده  صدمه دید، گمان می‌رفت که کار عربستان باشد ولی عربستان انکار کرد و حتی پیشنهاد کرد که به کشتی صدمه دیده کمک کند. اسرائیل هم به روال همیشگی  در مورد این حملات سکوت کرده است.

گزارش رسانه‌های امریکایی نشان می‌دهد که دولت ترامپ از این حملات باخبر بود و  گمان می‌رود  که چراغ سبز هم داده بود. انتظار می‌رود که دولت بایدن هم در سطح اطلاعاتی در جریان این گونه حملات باشد. آخرین حمله اسرائیل، روز پنجشنبه ۲۱ اسفند رخ داد که کشتی کانتینربر “شهر کرد” در نزدیکی لاذقیه صدمه دید.

چند روز پیش خبر گزاری‌های ایران با طمطراق راه اندازی خط کشتی لاینر بین بندر عباس و لاذقیه را  گزارش کردند  که با همکاری اتاق مشترک ایران و سوریه راه اندازی شد.

جمهوری اسلامی در راستای حمایت لجستیکی از رژیم اسد، سه راه دارد. راه هوایی  که ضمن پر خطر بودن  ظرفیت حجمی بسیار محدودی برای ترابری کالا دارد. راه زمینی از طریق  تهران-بغداد-فلوجه- البوکمال- دمشق هم خطراتی دارد و حمله اخیر آمریکا به البوکمال نمونه آن است.

بهترین راه  از طریق دریاست  که می‌تواند سوخت و دیگر اقلام مورد نیاز سوریه از جمله سلاح و تجهیزات را تامین کند. اینجا است که اسرائیل وارد میدان شده و با حملاتش بر آن است در این خط مواصلاتی اختلال ایجاد کند  البته با حملات حساب شده و کم دامنه.

منابع: رادیو فردا، ایران امروز