ایران امروز: محمدتقی مصباح یزدی از روحانیون با نفوذ و طرفدار  علی خامنه‌ای پس از چند هفته بیماری بعد از ظهر جمعه ۱۲ دی‌ماه ۱۳۹۹ در سن ۸۶ سالگی درگذشت.

مصباح یزدی بنیان‌گذار و رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی موسوم به «امام خمینی» بود و در دوره‌هایی نماینده مجلس خبرگان رهبری، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بود.

او در سال‌های پایانی دولت محمد خاتمی به فعالیت سیاسی خود شدت بخشید و پدر معنوی «جبهه پایداری» محسوب می‌شد؛ گروهی که همکار و همراه دولت محمود احمدی‌نژاد بودند.

تا پیش از انقلاب فاقد سابقه سیاسی بود. اما پس از تسلط روحانیون به قدرت و حکومت در سال ۱۳۵۷، او نیز در چپاول خوان یغما ایران به دیگر آخوندها پیوست.

از دور دوم مجلس خبرگان او به عنوان نماینده تهران عضو این نهاد بود. در سال ۱۳۹۴ از حضور در دوره پنجم خبرگان بازماند. در سال ۱۳۹۸ در انتخابات میان‌دوره‌ای خبرگان از استان خراسان دوباره توانست به مجلس خبرگان راه پیدا کند، اما مرگ این فرصت را برای نشستن دوباره بر صندلی صندلی‌های قرمز رنگ مجلس شورای ملی سابق ایران از او گرفت.

مصباح یزدی از حامیان اسلام قشری و بنیادگرایانه بود و تمسک به خشونت برای دفاع از حکومت آخوندها را جایز می‌دانست. با توجه به تفکرات و سخنرانی‌های مصباح یزدی، برخی او را از مروجان مهم خشونت برای حذف مخالفین در جمهوری اسلامی می‌دانند. اکبر گنجی در کتاب‌هایی که در مورد قتل‌های زنجیره‌ای منتشر کرد محمدتقی مصباح یزدی را صادرکنندهٔ فتوای قتل‌ها یا همان، «مراد عالیجنابان خاکستری» خواند.

مصباح یزدی کسی بود که خواستار حکم اعدام برای هاشم آغاجری به اتهام «اهانت به امامان شیعه و مراجع تقلید شیعه و همچنین اهانت به محمد» شده بود.

او هم‌چنین کسی بود که در اعدام حبیب‌الله آشوری در شهریور ۱۳۶۰ نقش داشت. مصباح یزدی به همراه ابوالقاسم خزعلی از جمله آخوندهایی بودند که بر «کفرآمیز بودن» مطالب کتاب توحید و مرتد بودن حبیب‌الله آشوری اصرار می‌کردند. حبیب‌الله آشوری روحانی منتقد حکومت اما مخالف خشونت و ترور بود. او یکی از نخستین قربانیان کارنامه خونین حکومت ملاها در ایران در دهه ۶۰ بود.

مصباح یزدی پیروزی احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ را «معجزه خداوند» و «عنایت امام زمان» می‌دانست. گفته بود: «در خواب یکی از علمای اهواز ندا آمده که برخیز و برای احمدی‌نژاد دعا کن، زیرا امام زمان نیز در حال دعا برای رای آوردن احمدی‌نژاد است.»

او از آخوندهای نزدیک به علی خامنه‌ای بود و در شمار روحانیونی بود که در تحکیم موقعیت خامنه‌ای موثر بود. این اواخر گفته بود آرزو داشت پای خامنه‌ای را ببوسد. او خامنه‌ای را «فراتر از لیاقت مردم ایران» می‌دانست. می‌گفت «مخالفت با ولی امر مسلمین [علی خامنه‌ای] به نوعی شرک است».

مصباح یزدی اعتقادی به رای مردم و انتخابات نداشت. می‌گفت: «مردم، ناصر (کمک‌کننده) ولی فقیه هستند، نه ناصب (منصوب‌کننده) و مشرع (مشروعیت دهنده) او». بر این باور بود که «فقها در دوران غیبت نایب عام حجت بن الحسن (مهدی موعود به اعتقاد اهل تشیع دوازده‌امامی) حاکم هستند و نتیجتاً انتخاب حاکم توسط مردم فاقد اعتبار است.»

مصباح یزدی منکر حقوق شهروندی برابر  میان پیروان ادیان مختلف در ایران بود. می‌گفت «نباید با بهانه حقوق شهروندی بگوییم بهایی، یهودی و مسلمان هیچ فرقی باهم ندارند چون احکام ذمه در اسلام برای چنین مواردی بیان شده‌است. غرب از آزادی بتی ساخته که باید آن را “شکست و قدم در راه صحیح گذاشت.»

او نه تنها برای غیر مسلمانان، بلکه برای اهل سنت نیز حقوق برابر قائل نبود. می‌گفت «مسلمانان به‌طور یکسان از نعمت دین بهره‌مند نیستند» و  خواستار ترویج کتاب‌های شیعه در بین اهل سنت ایران بود.