۱۰ مهرماه ۱۳۹۷- کمپین حقوق بشر در ایران امروز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد، مقامات ایرانی باید فورا آرش صادقی زندانی سیاسی را آزاد کنند تا او بتواند درمان پزشکی مورد نیاز برای بیماری جدی‌ای که نیازمند مراقبت فوری و مداوم پزشکی است را دریافت کند.

هادی قائمی مدیر کمیپن حقوق بشر در ایران گفت: «آرش صادقی از همان اول اساسا نباید زندانی می‌شد چه برسد به اینکه الان باید به تنهایی با این بیماری مبارزه کند.»

قائمی اضافه کرد: «این مسوولیت سازمان زندان‌های ایران و قوه قضاییه است تا  از وجود شرایط مناسب برای تمام زندانیان و بازداشت شده‌ها اطمینان حاصل کنند، اما آنها در حفاظت از زندانیان، شامل آرش صادقی کارنامه بدی دارند.»

پدر آرش صادقی در تاریخ ۶ مهر ۱۳۹۷ به کمپین گفت که فرزند او به کندروسارکوم، توموری بدخیم که می‌تواند منجر به سرطان شود مبتلاست.

پزشک خارج از بیمارستان زندان در تیر ۱۳۹۷ وجود تومور را کشف کرد اما مقامات زندان مانع از دریافت مراقبت پزشکی و تخصصی در خارج از زندان شده‌اند. بعد از آنکه آرش صادقی تحت نمونه‌گیری قرار گرفت به زندان رجایی شهر بازگشت و عفونت دستش شدید‌تر شد.

حسین صادقی پدر آرش صادقی در مهر ۱۳۹۷ به کمپین گفت: « دستش چرک کرده، هم آنتی بیوتیک خوردنی وهم تزریقی با دوز بالا تزریق می‌کنند.»

او اضافه کرد: «اینها به خاطر‌ای است که روز شنبه اعزام به بیمارستان داشته، آقایون قصدا دیر می‌برند که دکتر بیمارستان را ترک کرده بوده و ایشان توسط رزیدنت ویزیت می‌شود.»

او گفت: «باید ایشون لااقل بدستور پزشک باید بستری می‌شد که توسط دادیار زندان رستم و رییس زندان ضیایی، بعد از دو روز از عمل به بیمارستان منتقل شده و هنوز توسط دکتر خودش ویزیت نشده.»

صادقی به کمیپن گفت که پانسمان دست فرزند او با وجود آنکه نیاز است اما هر روز عوض نمی‌شود و محیط آلوده زندان موجب عفونت زخم شده است.

از خرداد ۱۳۹۶، آرش صادقی ۳۲ ساله مشغول گذراندن حکم ۱۵ سال زندان خود برای فعالیت‌های مسالمت‌آمیز در زمینه حقوق بشر است. او با اتهاماتی «اجتماع و تبانی بر ضد امنیت ملی،» «تبلیغ برضد نظام،» «نشر دروغ در فضای مجازی» و «توهین به بنیانگذار انقلاب اسلامی» به چنین حکم سنگینی محکوم شده است.

گلرخ ابراهیمی‌ایرایی، همسر آرش صادقی نیز در حال گذراندن پنج سال حکم زندان خود در زندان اوین است که از سال ۱۳۹۶ به دلیل نوشتن داستانی منتشر نشده در مورد سنگسار و برخی از پست‌های فیس‌بوکی‌اش زندانی است.

با زندانیان سیاسی در ایران، از جمله زندانیان سال‌خورده، در برخی موارد برخودیی سختگیرانه‌تر می‌شود که اغلب شامل دسترسی نداشتن مناسب و به موقع به مراقبت‌های پزشکی لازم است. تهدید عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی لازم عنوان یک ابزار ارعاب در برابر زندانیانی است که به مقامات را چالش کشیده‌اند یا شکایت کرده‌اند.

سازمان زندان‌های ایران و قوه قضاییه مسوول اطمینان حاصل کردن از وضعیت سلامت همه زندانیان است. بر اساس ماده ۱۲۰ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها «رییس بهداری زندان مؤظف است همه روزه اول وقت از کلیه محکومان بیمار که در بیمارستان زندان بستری هستند عیادت نموده و پس از پرسش از وضعیت آنان و حصول اطمینان از حسن مراقبت پزشکان و پرستاران نسبت به معالجه و تغذیه صحیح بیماران نظارت کامل و مستمری بعمل آورد.»

با توجه به حداقل استاندارد مورد نظر سازمان ملل متحد برای درمان زندانیان که انتظار می‌رود همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد به آن عمل کنند «… بیمارانی که نیاز به درمان ویژه را دارند باید به نهادهای تخصصی یا بیمارستان‌های عمومی منتقل شوند.»

باوجود این هنوز هیچ یک از مقامات ایرانی بابت سختی‌های که توسط گزارشگران حقوق بشر در پرونده‌های متعددی در مورد دسترسی نداشتن به امکانات بهداشتی و درمانی لازم مکتوب شده است، مسوول و پاسخگو نبوده‌اند.

در مرداد ۱۳۹۶ علیرضا رجایی زندانی سیاسی که بخشی از صورت خود را به دلیل ابتلا به سرطان  و در پی نداشتن دسترسی به درمان مورد نیاز و به موقع در زندان اوین از دست داد، موضوع دسترسی به خدمات درمانی و بهداشتی در زندان‌های ایران را در مرکز توجه‌ها قرار داد.

سه ماه بعد در مهر ۱۳۹۷، محمد جراحی فعال کارگری به دلیل تشدید سرطان درمان نشده در دوران زندان و سهل‌انگاری مقامات قضایی در فراهم کردن مراقبت‌های درمانی مناسب، روز سیزدهم مهر ۱۳۹۶ در بیمارستان تجریش تهران جان خود را از دست داد.

در سال ۱۳۹۵ امید کوکبی زندانی سیاسی، نیز پس از اینکه بارها از معالجه پزشکی نشانه‌های بیماری که در او تشخیص داده شده بود محروم شد، به سرطان پیشرفته کلیه دچار شد.

هادی قائمی مدیر کمپین گفت: «ایران ادعا می‌کند که زندانیان سیاسی را شکنجه نمی‌کند اما تاریخی مستند از عدم دسترسی زندانیان به درمان مناسب را دارد،» قائمی اضافه کرد:‌ «زندگی‌ها از دست رفته و آسیب‌های جدی و دائمی پزشکی و بهداشتی معادل شکنجه هستند.»

او اضافه کرد: «ایران باید بلافاصله آرش صادقی را آزاد کند تا این جوان بتواند در خارج از زندان، مراقبت‌و معالجه‌ای که تحت قوانین ایران و قوانین بین‌المللی بر انجام آن تصریح شده است را دریافت کند.»