بیانیه‌ی كانون نویسندگان ایران
به مناسبت درگذشت سیمین دانشور

«گریه نكن خواهرم. در خانه‌ات درختی خواهد رویید و درخت‌هایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمین‌ات. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید: در راه كه می‌آمدی سحر را ندیدی!»

سیمین دانشور (۱۳۹۰-۱۳۰۰) نویسنده‌ی توانا، استاد دانشگاه، هنرشناس و مترجم برجسته، عضو دیرین كانون نویسندگان ایران، نخستین زن رمان‌نویس ایرانی و شخصیتی مستقل و شیفته‌ی آزادی، در ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ (۸ مارس ۲۰۱۲) درگذشت.
او كه در ۱۴ سالگی با مقاله‌ی «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» كار مطبوعاتی را آغاز كرده بود، با مجموعه‌داستان آتش خاموش به طور جدی پا به عرصه‌ی ادبیات گذاشت؛ پس از ترجمه‌ی داستان‌هایی از چخوف و پیتون و هاثورن و شنیتسلر، مجموعه‌داستان شهری چون بهشت را منتشر كرد؛ با رمان سووشون در سال ۱۳۴۸ در ادبیات ایران خوش درخشید؛ و تا جزیره‌ی سرگردانی و ساربان سرگردان داستان‌نویسی را ادامه داد (آخرین رمان او كوه سرگردان به دلایل نامعلوم ناپدید شد و رنگ چاپ به خود ندید). او با جسارت ادبی خویش و چاپ آثار متعدد، راه را برای زنان نویسنده‌ی ایرانی پس از خود هموار ساخت و، گذشته از این، پیوسته پشتیبان آنان بود.

در نخستین مجمع عمومی كانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷، سیمین دانشور به عنوان رییس كانون برگزیده شد. او كه از بنیان‌گذاران اصلی این كانون بود و چندین دوره در مقام عضوی از هیئت دبیران آن فعالیت داشت، تا آخرین دمِ زندگی توجه و علاقه‌ی خود را به آزادی اندیشه و بیان و قلم حفظ كرد. و اگرچه در چند سالِ گذشته به دلیل كهولت سنّ نمی‌توانست در جلسات كانون نویسندگان ایران حضور یابد، هرگاه امكان برگزاری مجمع عمومی فراهم شد با ارسال پیامی هم‌دلانه بر حضور خود به عنوان عضوی از كانون در كنار دیگر اعضای آن پافشاری كرد.

كانون نویسندگان ایران درگذشت سیمین دانشور را به خانواده‌ی او، اعضای كانون و جامعه‌ی فرهنگی مستقل كشور تسلیت می‌گوید و در مراسم بزرگداشت او در كنار خانواده و یارانش خواهد بود.

كانون نویسندگان ایران
۲۰ اسفند ۱۳۹۰