نامه جمعی از فعالان و حامیان حقوق زنان به بان کی-مون
در اعتراض به حبس و حصر خانم‌ها زهرا رهنورد، فاطمه کروبی و آقایان مهدی کروبی و میرحسین موسوی

دبیر کل محترم سازمان ملل متحد عالی جناب بان کی-مون

رونوشت: سرکار خانم ناوانتم پیلای کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد

تاریخ 28/02/2011

تقاضای توقف حبس و اعدام معترضین در ایران

«این همه در آهنی و حفاظ و قفل برای چیست؟ این مردان نقاب پوش بدون حکم به دستورچه کسی پدر و مادری را درپس درهای آهنین پنهان کرده اند؟.دوهفته می گذرد از ندیدنشان، هیچ نشنیدیم جز فحاشی، توهین و نگاه های سرد و یخی، نمی دانیم این درد را کجا فریاد بزنیم؟»

این بخشی از نامه دختران زهرا رهنورد و میرحسین موسوی است که مدتی است به صف خانواده های رنج کشیده پیوسته اند، صف فرزندان جدا مانده از پدریا مادر، خانواده های در هم ریخته از سرکوب، تفتیش، زندان و اعدام های سیاسی و عقیدتی که حاصل سی و دوسال حکومتی است که بنا بود در پی انقلاب مردم، آزادی و عدالت اجتماعی رابه ارمغان بیاورد.

حکومتی که در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، تلاش مسالمت جویانه و اصلاح طلبانه میلیون ها مردم ایران را که به امید گشایش پنجره ای به سوی آزادی، به امید بهبود در وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و به امید کاهش فساد، فقر و زور گویی به پای صندوق های رای رفته بودند در سراشیبی یاس و نا امیدی افکند واعتراض برحق و مدنی میلیون ها تن از مردم معترض را با باطوم، گاز اشک آور و گلوله، زندان، شکنجه وتجاوز پاسخ داد.

حکومتی که فریاد خشونت پرهیز جوانانش را با خشونت سبعانه و در خون غلتیدن نداها و سهراب ها، کیانوش ها و محسن ها وشیرین ها و به زندان کشیدن بهاره ها، نسرین ها، مجید ها و احمد ها و رسول ها و سعیدها پاسخ داده است و برای خاموش کردن فریاد و ضجه های جانسوزمادران عزادار جز تهدید، ضرب و شتم و دستگیری، راه دیگری نیافته است. حق طلبی وبرابری خواهی زنانی را که دفترچه های حقوقی و امضاء های جمع آوری شده برای اصلاح قوانین تبعیض آمیز تنها سلاح مبارزاتی اشان بود و چیز دیگری در دست نداشته اند را نیز برنتابیدند و برای آنان ارمغانی جز چند همسری و صیغه و قوانین تبعیض آمیز و خشونت افزا نیاورده اند. حکومتی که تنها در میدان ضرب و شتم، زندان و شکنجه، تجاوز و اعدام و سنگسار برابری میان زنان و مردان را رعایت کرده است. لیکن، به رغم تمامی فشارها، سرکوب و تهدیدها، جنبش حق طلبانه زنان همچنان محکم و استوار به راه خود ادامه می دهد.

خیزش دوباره مردم ایران در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ که این بار پیوندی به هنگام و نمادین را با بیداری و خیزش زنان و مردان آزادیخواه در سایر کشورهای دیکتاتور زده خاورمیانه و آفریقا به نمایش گذاشت، جمهوری اسلامی را بیش از پیش نسبت به تعمیق مطالبات دموکراسی خواهانه مردم دچار وحشت کرده است.

درجمهوری اسلامی ایران كه "نماینده‌"اش در شورای حقوق بشر سازمان ملل اعلام كرده است: "ایران آزادترین كشور جهان است". نه تنها دانشجویان، فعالان حقوق زنان، روزنامه نگاران، معلمان، فعالین کارگری و وکلای مدافع حقوق بشر به بند و زندان افکنده می شوند، بلکه از روز 25 بهمن 1389، خانم ها زهرا رهنورد و فاطمه کروبی و آقایان مهدی کروبی و میرحسین موسوی را که از چهره های شاخص جنبش سبز دموکراسی خواهی هستند، در حبس خانگی قرارداده اند. اما هیچ کس ازاعضاء خانواده، مشاوران و دوستان آنها از محل نگاهداری، وضعیت جسمی، روحی، و سلامتی آنها اطلاعی ندارد.و این وضعیت موجب نگرانی همه است.

جمهوری اسلامی ایران سرنوشت دیکتاتورهای منطقه از جمله، تونس و مصر و لیبی را نمی بیند. آن ها به جای پند گیری از روند تحولاتی که امروز به یمن تکنولوژی جدید ارتباطات سرعتی بی سابقه یافته است و به جای شنیدن صدای مردم و خواسته های بر حق آن ها به تلاش مذبوحانه برای بستن درها، انسداد خبر، ایجاد پارازیت در امواج رادیویی و تلویزیون ها، فیلتر کردن شبکه های اینترنتی و نظامی کردن خیابان ها مشغولند و در رویارویی با مردم معترض بااستفاده ازنارنجک های آلوده به مواد سمی بر میزان خشونت و سرکوب افزوده اند.

ما امضاء کنندگان این بیانیه از جنابعالی تقاضای عاجل داریم نسبت به ضمانت سلامت زهرا رهنورد، فاطمه کروبی، مهدی کروبی و میرحسین موسوی و آزادی آنان اقدام فوری بعمل آورید. هم چنین ما خواهان رفع فوری هرگونه فشار بر تمامی آزادیخواهان ایران هستیم و تا آزادی همه زندانیان سیاسی، عقیدتی، قومی و مذهبی، دوش بدوش با مبارزه مدنی و دمکراسی خواهانه مردم همراهی خواهیم کرد.


امضا کنندگان:

آزاده دواچی، آزاده کیان، آسیه امینی، آصف بیات، آیدا قجر، آیدا سعادت، آینده آزاد، اکرم محمدی، اکرم خیرخواه، اميد كوهی، امیر رشیدی، امیر صالح پور، بهاره افقهی، بهاره میرزا حسین، بنتا پاپستاتی، پرتو نوری علا، پروین اردلان، پیمان ملاذ، پرستو فروهر، پریسا احمدیان، ثریا فلاح، جواد جواهری، حسن نایب هاشم، حسین ضیایی، حسین یوسفی اشکوری، حمید زنگنه، حمیده نظامی، حسین علی زاده، خدیجه مقدم،خسرو بندری، داریوش آشوری، درنا بندری، رضا فانی یزدی، رضوان مقدم، روحی شفیعی، روجا بندری،رامین امن گستر، رامین جهانبگلو، رضا گوهرزاد، زیبا میرحسینی، ژانت آفاری، سارا زارع، ساقی قهرمان، سپیده فارسی، سپیده یوسف زاده، سحر مفخم، سعید پیوندی، سمانه موسوی، سوده راد، سوفیا صدیق پور، سهراب بهداد، شعله شمس، شقایق کمالی، شهلا بهاردوست، شهلا صادقی، شهره عاصمی، شیرین فامیلی، شیوا نوجو، شورانگیز داداشی، عفت ماهباز، عشاء مومنی، علی افشاری، علی عبدی، علی اکبر مهدی، علی بنوعزیزی، فاطمه فرهنگ خواه، فرزانه ثابتان، فری فرد، فریده فرهی، فرشته فراهانی، کاظم علمداری، گلبرگ باشی، گیسو جهانگیری، گودرز اقتداری، لیلی پورزند، مجید محمدی، محمد شیرزاد، محبوبه عباسقلی زاده، محمد رضا نیکفر، مریم اهری، مریم بهشتی، مریم مولوی، مژگان ثروتی، مسیح علی نژاد، معصومه ضیاء، منصور فرهنگ، منصوره شجاعی، منصور معدل، مهرانگیر کار، مهستی افشار، مهرداد درویش پور، مهرداد مشایخی، مهشید راستی، مهدی مهدوی آزاد، مهدیه صالح پور، میترا شجاعی، مینا انصاری، مینا زند سیگل، نادر هاشمی، نازنین جواهری، نسرین بصیری، نسیم سرابندی، نیره توحیدی، وحیده محمودی و تعدادی امضا از داخل ایران

https://spreadsheets.google.com/viewform?formkey=dElPLWx5M3RZUmZyWmhmWk0tSkZJNmc6MQ




Honourable Ban Ki-moon
United Nations General Secretary
Cc: Honourable Madam Navanethem Pillay
United Nations High Commissionaire for Human Rights
Members of the United Nations Human Rights Council

1 March 2011
Appeal to free Ms Zahra Rahnavard, Ms Fatemeh Karubi and Mirhossein Mousavi and Mehdi Karubi from prison

Excellency

On the eve of the centenary of the International Women’s Day, the Islamic Republic
of Iran has held under house arrest and imprisoned, without warranty, charge and trial,
two women, who have been influential personalities within its own apparatus all
through the 32 years of its rule. Ms Zahra Rahnavard, writer, university professor and
a political figure, along with her husband Mr Mir-Hossein Mousavi, former Iran’s
prime minister and presidential candidate and Ms Fatemeh Karubi, former MP, along
with her husband, Mr Mehdi Karubi, former president of parliament and presidential
candidate.
The families of these two couples have now joined the rank of the grieving families
disrupted by suppression, inquisition, execution and imprisonment; a by product of 32
years of a regime which took over a revolution which was due to bring about freedom
and social justice to Iran.
On April 2010 Iran was automatically endorsed to sit at the CSW as the number of
interested candidates matched the number of available seats. Although Iran is not the
only member state of the UN Commission on the Status of Women which has a
record of violation of human rights and women’s rights, current deterioration in the
situation is alarmingly progressing.
Iran is increasingly turning into a state, where no one is spared when they speak out
against bad governance and the abuse of trust and power. Raiding and ransacking
homes in the middle of night, arbitrary arrests of women, lawyers, journalists, workers,
students, human rights defenders and ordinary people; forced confessions under
physical and psychological torture and depravation, summary trials without the
presence of lawyers, or lawyers without knowledge of the clients’ files, long-term
prison sentences, death warrants and executions are on the rise. Psychological effects
of raiding homes and taking women away in the middle of night, keeping women in
solitary confinement without seeing their children has created disrupted families.
Mourning Mothers Groups face abuse, beatings and arbitrary arrest and detention on
visiting the graves of their loved ones or when seeking justice for their murdered
children. Families who gather at prison gates to know the whereabouts of their
children are beaten and detained.

Excellency

The rejuvenation of the Iranian pro-democracy movement on 14 February 2011,
inspired by developments in the Middle East and North Africa and in support of the
people who have risen against dictators, alarmed and frightened the Islamic Republic
to the point that it resorted to poisonous tear gas with deadly consequences to disperse


the peaceful protestors. In Tehran, two university students were killed by bullets shots
from unknown marksmen. In the city of Shiraz another student was killed by being
thrown from a bridge in the subsequent peaceful demonstration. The number of those
detained on the day is yet to be known. Both Zahra Rahanvard and Fatemeh Karubi along with Mir Hossein Mousavi and Mehdi Karubi, who are prominent figures in the pro-democracy Green Movement of Iran were put under complete house arrest on 14 February and later transferred into an unknown detention centre amid extraordinary security operations.

Excellency,

While Iran sits at the CSW, women of Iran are increasingly diminished of their civil
and human rights. Their demands for equality and the abolition of discriminatory
laws through peaceful collection of signatures had been responded by further
discrimination through passing bills to further facilitate polygamy and temporary
marriages. As a member state, Iran has rejected to sigh the UN Convention on
Discrimination Against Women (UNCDAW).
Women’s equality is recognized only in detention, imprisonment, suppression, rape,
executions and stoning to death.

Excellency

Iranian women fought for their rights since 1905 before the birth of the International
Women’s Day. On the eve of the centenary of the International Women’s Day we
urge you to press for the release of all prisoners of conscience regardles of their gender and ideology from detention and prison including Ms Zahra Rahnavard and Ms Fatemeh Karubi and their husbands Mr Mir Hossein Mousavi and Mehdi Karoubi.

Respectfully

Women: Azadeh Davachi, Asieh Amini, Azadeh Kian, Asef Bayat, Aida Quajar, Aida Sa’adat, Ayandeh Azad, Akram Mohamedi, Akram Khairkhah, Bahareh
Afghahi, Bahareh MirzaHossein, Boniota Papastathi, Parastou Forouhar, Dorna Bandari, Parisa Amadian, Parvin Ardalan, Soraya Falah, Hamideh Nezami. Khadijeh
Moghadam, Sara Zare, Saghi Ghahremani, Sepideh Yusefzadeh, Sahar Mofakham, Samaneh Mousavi, Sudeh Rad, Sholeh Shams, Shahla Bahardoust,
Farzaneh Sabetan, Fery Fard, Zoha Agha mehdi, Sofia Sadighpour, Shirin Famili, Leli Pourzand, Mojgan Servati, Shiva Nojoo, Nazenin Djavaheri, Golbarg Bashi, Simin Sharifi, Rezvan Moghadam, Rouhi Shafii, Roja Bandari, Ziba Mir-Hosseini, Janet Afari, Effat Mahbaz, Esha Momeni, Fatemeh Farhangkhah, Farida Farhi, Freshteh Farahani, Maryam Beheshti, Maryam Ahari, Mahboubeh Abasgholizadeh, Mehrangiz Kar, Mahasti Afshar, Massi Alinejad, Maryam Molavi, Massumeh Zia, Mansoureh
Shojaie, Mitra Shojaie, Mina Zand Sygle, Mahdeih Salehpour, Mahshid Rasti, Mina Ansari, Basiri, Nayere Tohidi, Vahideh Mahmoodi, Leila Moinee, Mehri Jafari.

Men:Omid Darkuhi, Amir Rashidi, Amir Salehpour, Hassan Nayeb Hashem, Hossein Alizadeh, Sohrab Behdad, Reza Fani Yazdi, Ali Afshari, Aliakbar Mahdi, Ali
Baniazizi, Kazem Alamdari, Mansour Farhang, Javad Djavaheri, Majid Mohammadi, Mohammed Shirzad, Mehdi Mahdavi Azad, Mehrdad Darvishpour, Nader Hashemi, Hasan Yusofi Eshkevari, Ramin Jahanbegloo, Reza Goharzad, Said Paivandi, Goudarz Eghtedari, Mansour Moaddel, Mehrdad Mashayekhi,