آمریکایی که می‌شناختیم، در حال از دست رفتن است

توماس فریدمن / نیویورک تایمز / ۴ اوت ۲۰۲۵

از میان تمام گفته‌ها و اقدامات فاجعه‌بار دونالد ترامپ در مقام رئیس‌جمهور، خطرناک‌ترین آن‌ها به‌تازگی و در روز جمعه رخ داد. ترامپ در عمل به اداره مستقل و قابل‌اعتماد آمارهای اقتصادی کشور دستور داد که به اندازه خودش دروغ‌گو باشد.

او اریکا مک‌انترفر، رئیس دفتر آمار کار ایالات متحده را که با تأیید سنا منصوب شده بود، صرفاً به این دلیل که خبرهای اقتصادی ناخوشایندی به او داده بود، اخراج کرد. و در ساعات بلافاصله پس از آن، دومین اتفاق خطرناک‌تر هم افتاد: مقام‌های ارشد دولت ترامپ که مسئول مستقیم هدایت اقتصاد کشور هستند — کسانی که در کسب‌وکارهای شخصی خود هرگز به ذهنشان خطور نمی‌کرد زیردستی را صرفاً به خاطر ارائه داده‌های مالی ناخوشایند اخراج کنند — بی‌هیچ مقاومتی با تصمیم او همراه شدند.

آن‌ها باید این را به ترامپ می‌گفتند: «آقای رئیس‌جمهور، اگر در این تصمیم تجدیدنظر نکنید — اگر رئیس دفتر آمار کار را فقط به خاطر ارائه خبر بد اقتصادی اخراج کنید — در آینده چه کسی به این دفتر اعتماد خواهد کرد، وقتی که خبرهای خوب منتشر کند؟» اما در عوض، فوراً پشت او ایستادند.

همان‌طور که روزنامه وال‌استریت ژورنال اشاره کرد، وزیر کار، لوری چاوز-دریمر، صبح جمعه در مصاحبه‌ای با شبکه بلومبرگ گفته بود که هرچند گزارش اشتغال که به‌تازگی منتشر شده، شامل بازنگری نزولی برای ماه‌های مه و ژوئن است، «ما همچنان رشد مثبت اشتغال را شاهد بوده‌ایم». اما تنها چند ساعت بعد، وقتی خبردار شد که ترامپ مدیر همان اداره‌ای را که به او گزارش می‌دهد، اخراج کرده، در شبکه ایکس نوشت: «کاملاً با @POTUS موافقم که آمارهای اشتغال ما باید منصفانه، دقیق و هرگز تحت تأثیر اهداف سیاسی دستکاری نشده باشد.»

وال‌استریت ژورنال پرسید: «پس آیا آمار اشتغالی که صبح “مثبت” بود، تا بعدازظهر دستکاری شده بود؟» بدیهی است که نه.

به‌محض اینکه از اقدام ترامپ باخبر شدم، خاطره‌ای به ذهنم آمد. ژانویه ۲۰۲۱ بود، و تازه گزارش شده بود که ترامپ، پس از شکست در انتخابات ۲۰۲۰، تلاش کرده بود تا به وزیر جمهوری‌خواه ایالت جورجیا فشار بیاورد که برای او «به‌قدر کافی رأی پیدا کند» — دقیقاً ۱۱٬۷۸۰ رأی، به گفته خود ترامپ — تا نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری را تغییر دهد، و حتی او را به «ارتکاب جرم کیفری» تهدید کرده بود اگر این کار را نکند. این فشار طی یک تماس تلفنی یک‌ساعته انجام شده بود، طبق فایل صوتی مکالمه‌ای که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت.

اما تفاوت اینجاست که در آن زمان، چیزی به نام مقام جمهوری‌خواه با وجدان و شرافت وجود داشت. و بنابراین وزیر ایالت جورجیا حاضر نشد آرایی خیالی برای ترامپ جعل کند. اما به نظر می‌رسد این نوع مقام‌های جمهوری‌خواه در دوره دوم ترامپ به‌کلی منقرض شده‌اند. و حالا شخصیت فاسد ترامپ به مسئله‌ای برای کل اقتصاد کشور بدل شده است.

از این پس، چند کارمند دولتی جرئت خواهند داشت که خبرهای ناخوشایند را به سطوح بالا گزارش دهند، وقتی می‌دانند که رؤسایشان — افرادی مانند وزیر خزانه‌داری، اسکات بسنت، مدیر شورای ملی اقتصاد، کوین هستت، وزیر کار، چاوز-دریمر، و نماینده تجاری ایالات متحده، جیمیسان گریر — نه‌تنها از آن‌ها دفاع نخواهند کرد، بلکه آن‌ها را قربانی خواهند کرد تا شغل خودشان را حفظ کنند؟

برای تک‌تک این افراد باید احساس شرم کرد — به‌ویژه اسکات بسنت، مدیر سابق یک صندوق پوشش ریسک (hedge fund)، که بهتر می‌دانست و هیچ اقدامی نکرد. چه بزدل! همان‌طور که جانت یلن، وزیر خزانه‌داری پیشین و رئیس پیشین فدرال رزرو — کسی که واقعاً از وجدان و شرافت برخوردار است — در واکنش به اخراج مدیر دفتر آمار کار به همکارم در نیویورک تایمز، بن کسلمن، گفت: «چنین چیزی را فقط در یک جمهوری موزی انتظار دارید.»

مهم است بدانیم که خارجی‌ها به این اتفاق چگونه نگاه می‌کنند. بیل بلین، معامله‌گر اوراق قرضه مستقر در لندن که نویسنده یک خبرنامه پرطرفدار در میان کارشناسان بازار به نام فرنی صبحگاهی بلین است، روز دوشنبه نوشت: «جمعه، اول اوت ممکن است در تاریخ به عنوان روز مرگ بازار خزانه‌داری آمریکا ثبت شود. خواندن آمارهای اقتصادی آمریکا نوعی مهارت بود. و این مهارت به اعتماد وابسته بود. حالا آن اعتماد از بین رفته — اگر نتوان به داده‌ها اعتماد کرد، به چه چیز می‌توان اعتماد کرد؟»

او سپس به تصور اینکه خبرنامه فرنی او در ماه مه ۲۰۳۱ چگونه خواهد بود، پرداخت. او نوشت که این خبرنامه با این جمله آغاز خواهد شد: «لینکی به بیانیه‌ای از وزارت حقیقت اقتصادی ترامپ، که پیش‌تر به آن وزارت خزانه‌داری ایالات متحده می‌گفتند: “تحت رهبری رئیس‌جمهور ترامپ، اقتصاد ایالات متحده با سرعتی بی‌سابقه به رشد خود ادامه می‌دهد. داده‌های اشتغال منتشرشده توسط وزارت حقیقت — زیرمجموعه‌ای از شبکه Truth Social — نشان می‌دهند که در سراسر آمریکا اشتغال کامل برقرار است. میزان ناآرامی در مناطق درونی شهرها هیچ‌گاه تا این حد پایین نبوده است. تمام فارغ‌التحصیلان جدید دانشگاه‌ها، شغل‌های پردرآمدی در بخش تولیدیِ در حال گسترش آمریکا یافته‌اند، و همین باعث شده بسیاری از شرکت‌های بزرگ وابسته به Trump Inc با کمبود شدید نیروی کار مواجه شوند.»»

اگر تصور می‌کنید این سناریو دور از ذهن است، مشخص است که اخبار حوزه سیاست خارجی را دنبال نمی‌کنید — چرا که این شیوه دستکاری اطلاعات به نفع منافع سیاسی ترامپ، هم‌اکنون نیز در حوزه اطلاعاتی به کار گرفته شده است.

در ماه مه، رئیس سازمان اطلاعات ملی، تولسی گبارد، دو مقام ارشد اطلاعاتی را که ناظر ارزیابی‌ای بودند که با ادعای ترامپ مبنی بر اینکه باند تبهکار ترن دِ آراگوا تحت فرمان حکومت ونزوئلا فعالیت می‌کند، در تعارض بود، از کار برکنار کرد. ارزیابی این دو مقام، پایه حقوقی مشکوکی را که ترامپ به آن استناد کرده بود — یعنی قانون دشمنان بیگانه مصوب ۱۷۹۸ که به ندرت به کار گرفته می‌شود — تضعیف می‌کرد. ترامپ به پشتوانه آن قانون، تلاش کرده بود اعضای مظنون این باند را بدون طی روند قانونی از کشور اخراج کند.

و حالا این روند «خودکورسازی» به سایر نهادهای دولتی نیز سرایت کرده است.

یکی از برجسته‌ترین فرماندهان جنگ سایبری آمریکا، جن ایستِرلی، که در دوران دولت بایدن رئیس آژانس امنیت زیرساخت‌ها و امنیت سایبری (CISA) بود، هفته گذشته از دریافت یک سمت ارشد آموزشی در آکادمی نظامی ایالات متحده در وست‌پوینت بازماند. وزیر ارتش، دنیل دریسکول، این انتصاب را پس از آنکه لورا لوومر، نظریه‌پرداز توطئه راست‌افراطی، در شبکه‌های اجتماعی نوشت ایسترلی «مُخفی بایدنی» است، لغو کرد.

لطفاً این جمله را دوباره و خیلی آهسته بخوانید: وزیر ارتش، بر اساس ادعای فردی افراطی و طرفدار ترامپ، انتصاب آموزشی یکی از زبده‌ترین فرماندهان سایبری غیرحزبی آمریکا — که خود از فارغ‌التحصیلان وست‌پوینت است — را لغو کرد.

و بعد از خواندن این، واکنش ایسترلی در لینکدین را هم بخوانید: «به عنوان فردی مستقل در تمام عمر، چه در دوران صلح و چه در جنگ، در دولت‌های جمهوری‌خواه و دموکرات به کشورم خدمت کرده‌ام. در داخل و خارج از کشور مأموریت‌هایی را برای حفاظت از مردم آمریکا در برابر تروریست‌های بی‌رحم رهبری کرده‌ام … تمام دوران حرفه‌ای‌ام را نه به‌عنوان یک مهره حزبی، بلکه به‌عنوان یک وطن‌دوست کار کرده‌ام — نه در پی قدرت، بلکه در خدمت به کشوری که دوستش دارم و وفادار به قانون اساسی‌ای که سوگند خورده‌ام از آن در برابر همه دشمنان حفاظت و دفاع کنم.»

او سپس این توصیه را خطاب به دانشجویان وست‌پوینت، که اکنون فرصت تدریس به آن‌ها را ندارد، اضافه کرد: «تمام اعضای خط مقدس وست‌پوینت (Long Gray Line) دعای شاگردان را می‌دانند. در آن دعا آمده که از خدا می‌خواهیم ما را یاری کند تا «راه دشوارِ درست را بر راه آسانِ نادرست ترجیح دهیم.» این جمله — به ظاهر ساده ولی عمیقاً نیرومند — بیش از سی سال چراغ راه من بوده است. در اتاق‌های هیئت‌مدیره و اتاق‌های عملیات. در لحظات خاموش تردید و در کنش‌های علنی رهبری. راه درستِ دشوار هرگز آسان نیست. اصل ماجرا همین است.»

و این همان زنی است که ترامپ نمی‌خواست نسل بعدی رزمندگان کشورمان را آموزش دهد.

و این خصلت — انتخاب همیشگیِ راه درستِ دشوار بر راه نادرستِ آسان — همان چیزی است که بسِنت، هستت، چاوز-دریمر و گریر هیچ آشنایی‌ای با آن ندارند — چه برسد به خود ترامپ.

به همین دلیل است، خواننده عزیز، که با آنکه ذاتاً انسانی خوشبینم، برای نخستین‌بار باور دارم که اگر رفتارهایی که این دولت تنها در شش ماه نخست خود نشان داده ادامه یابد و در طول چهار سال آینده تشدید شود، آمریکایی که می‌شناختید از میان خواهد رفت. و نمی‌دانم چگونه می‌توان آن را بازگرداند.