درخواست توماس فریدمن از رئیس‌جمهور ترامپ

توماس ال. فریدمن / نیویورک تایمز / ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۵

رئیس‌جمهور محترم ترامپ،

این نامه را در حالی می‌نویسم که در قطاری از مرز لهستان-اوکراین به سمت کی‌یف در دل شب در حرکت هستم. باید به جنگ اوکراین فکر می‌کردم، اما ذهنم مشغول شما و این است که چرا پیامدهای قتل وحشتناک چارلی کرک ممکن است مهم‌ترین نقطه عطف در دوره ریاست‌جمهوری شما باشد – بسته به این که چگونه عمل کنید.

بی‌تعارف بگویم: شما جایزه صلح نوبل را که بسیار مشتاق آن هستید، با میانجی‌گری بین اوکراینی‌ها و ولادیمیر پوتین یا در غزه بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها به دست نخواهید آورد. هیچ‌یک از این درگیری‌ها در حال حاضر برای راه‌حل آماده نیستند. اما شما فرصتی دارید که چیزی بسیار مهم‌تر و تاریخی به دست آورید:

جایزه صلح آمریکا.

صلح را در خانه برقرار کنید. صلح را بین آمریکایی‌ها ایجاد کنید. این جایزه صلح نیازی به اعطای کسی ندارد. این جایزه در دسترس شماست تا آن را بسازید و بگیرید. این جایزه صلح آمریکا توسط اسکاندیناوی‌ها اعطا نخواهد شد. تاریخ آن را اعطا خواهد کرد. تاریخ خواهد گفت که وقتی آمریکا بیش از هر زمان دیگری پس از جنگ داخلی به جنگ داخلی نزدیک شده بود، رئیس‌جمهور دونالد ترامپ همه را شگفت‌زده کرد: او با باراک و میشل اوباما، بیل و هیلاری کلینتون، جورج و لورا بوش، رهبران دموکرات و جمهوری‌خواه سنا و مجلس نمایندگان و همه نه قاضی دیوان عالی تماس گرفت و گفت: به کاخ سفید بیایید و اجازه دهید کشور ما را در کنار هم ببینید که علیه خشونت سیاسی ایستاده‌ایم و قول می‌دهیم که گفتمان و اختلاف‌نظر متمدنانه را – در سخنرانی‌ها و آنلاین – الگو قرار دهیم و هرگاه رفتار غیرمتعارفی در میان حامیان خود یا رقبایمان دیدیم، آن را محکوم کنیم.

آقای رئیس‌جمهور، گذراندن هفته آینده مهم است. چالش از امروز آغاز می‌شود تا صلح را برقرار کنید و سپس ادامه دهید.

حتی در این قطار به سمت کی‌یف، صدای آمریکایی‌هایی را می‌شنوم که می‌گویند: دونالد ترامپ هرگز، هرگز این کار را نخواهد کرد. این در شخصیت او نیست. او هرگز ما را با کار مثبتی غافلگیر نکرده است.

بلکه برعکس. روز چهارشنبه او گفت که قصد دارد تمام وزن دولت خود را علیه کسانی که به ایجاد فضای «خشونت سیاسی چپ‌گرایانه رادیکال» کمک کرده‌اند، به کار گیرد. روز جمعه نیز حرف‌های مشابهی زد.

آقای رئیس‌جمهور، اگر سرطان افراط‌گرایی سیاسی که روح کشور ما را می‌خورد، فقط از سوی چپ افراطی بدانید و نه از راست افراطی، میراث خود را نابود خواهید کرد و کشور را نابود خواهید کرد.

پس از امضای توافق‌نامه‌های ابراهیم، شما با من تماس گرفتید و گفتید که من شما را شگفت‌زده کردم – فکر می‌کردید که نیویورک تایمز هرگز به من اجازه نمی‌دهد مقاله‌ای حمایت‌آمیز برای موفقیت صلح شما در خاورمیانه بنویسم. حالا، آقای رئیس‌جمهور، از شما التماس می‌کنم: من را شگفت‌زده کنید. همه ما را شگفت‌زده کنید و صلح را در آمریکا برقرار کنید. هیچ‌چیز، مطلقاً هیچ‌چیز، نمی‌تواند افراط‌گرایان چپ و راست را بیش از این منزوی کند. و هیچ‌چیز برای کشور بهتر از تلاش برای آرامش و اتحاد مردم نیست.

هرچند که غیرواقعی به نظر می‌رسد، من از این امکان که شما کشور را متعالی کنید و نه اینکه بیشتر تقسیم کنید، صرف‌نظر نمی‌کنم – زیرا مسائل بسیار حیاتی هستند.

خودتان را گول نزنید: اگر فقط به سراغ صداهای چپ افراطی بروید، توصیه‌ای را که به نظر من بهترین نصیحت آبراهام لینکلن به همه جانشینانش است، نادیده خواهید گرفت، که در سخنرانی‌اش در لیسه جوانان اسپرینگفیلد، ایلینوی، بیان کرد:

خطر از کجا به ما نزدیک خواهد شد؟ … من پاسخ می‌دهم، اگر روزی به ما برسد، باید از میان خودمان سرچشمه بگیرد. از خارج نمی‌آید. اگر قرار باشد نابود شویم، خودمان باید نویسنده و پایان‌دهنده آن باشیم. به عنوان ملتی از انسان‌های آزاد، باید تا ابد زنده بمانیم یا با خودکشی بمیریم.