وضعیت وخیم زندانیان سیاسی در زندان تهران بزرگ

امتداد-محمد جعفری: فخرالسادات محتشمی‌پور، فعال سیاسی و همسر سید مصطفی تاج‌زاده در گفتگویی با امتداد، ضمن تشریح وضعیت نگهداری این زندانی سیاسی و دیگر زندانیان در زندان تهران بزرگ، پس از حمله رژیم اسرائیل به زندان اوین، اظهار داشت: دقایقی پس از آن که حمله به زندان صورت گرفت، آقای تاج‌زاده تماس گرفت و خبر سلامتی خود و هم‌بندانش را داد. البته به این مسئله هم اشاره کرد که خیلی خبری از بیرون بند ندارد اما، شیشه‌ها خرد شده و آسیب‌هایی وارد شده است.

ما جسته گریخته اخباری داشته و نگران وضعیت زندانیان بودیم تا این که اطلاع دادند؛ قرار است، آن‌ها را منتقل کنند. خب! ما فکر می‌کردیم که این انتقال به نحو درست و منطقی و البته، مطابق با شأن و شئونات زندانیان سیاسی صورت خواهد گرفت که متأسفانه عکس آن صادق بود!

زندانیان، حین انتقال، امکان به همراه بردن وسایل خود را نداشتند و تعدادی از آن‌ها، صرفا توانستند به صورت مختصر وسایل خود را منتقل کنند و تعدادی هم، حتی نتوانستند لوازم شخصی و داروهای خود را به همراه داشته باشند. زندانیان به صورت شتابزده‌ای منتقل و به جایی برده شدند که به هیچ وجه، آمادگی پذیرش این تعداد زندانی را نداشته است.

در شب اول، آقای تاج‌زاده گفت که آب و برق قطع بوده و امکان ماندن در زندان اوین وجود ندارد. انتظار می‌رفت که در آن شرایط، همه زندانیان سیاسی آزاد شده و یا دست کم تا زمان فراهم شدن شرایط بهتر به مرخصی بروند. چرا که مصوبه سازمان زندان‌ها هم بر این امر صحه گذاشته که زندانیان باید در شرایط جنگی به مرخصی فرستاده شوند و اختیارات قانونی رئیس قوه قضائیه نیز، همین مسئله را پیش‌بینی کرده است.

متاسفانه، نه تنها این اتفاق نیفتاد که عزیزان ما که در واقع جنگ‌زده بودند بر خلاف دیگر جنگ‌زده‌ها که قاعدتا در این شرایط مورد رسیدگی، ملاطفت و‌ همیاری قرار می‌گیرند، در یک وضعیت سخت‌تری قرار گرفتند و با وضعیت فجیعی به زندان دیگر منتقل شدند.

در زندان تهران بزرگ، تعداد خیلی زیادی از زندانیان در وضعیت نامناسبی قرار گرفتند. به هر حال، گنجایش این زندان پر بوده و همیشه از وضعیت بد آن برای زندانیان می‌شنیدیم و درخواست رسیدگی به این وضعیت، مطرح می‌شد. شاید مصلحت این بود که با انتقال زندانیان سیاسی، توجه بیشتری به این زندان و وضعیت آن صورت گرفته و بهبود شرایط برای سایر زندانیان-که آن‌ها نیز از حقوق شهروندی خود باید برخوردار باشند-فراهم شود.

امیدوارم وزیر بهداشت و آنان که خود را نماینده مردم می‌دانند، یا اعضای شورای شهر و دیگر عزیزانی که مسئولیت مدنی دارند، هرچه سریع‌تر از این زندان بازدید کرده و گزارش آن را به مردم و افکار عمومی ارائه کنند. بخصوص وضعیت زندانیان سیاسی که بر اساس گزارشاتی که به ما رسیده در حال حاضر، در سه اتاق جای داده شده‌اند و به گفته آقای تاج‌زاده در یک اتاق ۶ در ۶ حدود ۳۴ زندانی هستند و این زندانیان به شکل فجیعی در طول شبانه‌روز در چنین محلی نگهداری می‌شوند. امکانات بسیار ضعیف است. به عنوان نمونه، ۸ تخت سه طبقه در این فضا وجود داشته و مابقی زندانیان روی زمین می‌خوابند.

و فاجعه‌بارتر از همه انبوه ساس و سوسک و مگسی که در آن فضای غیربهداشتی عزیزان ما را مورد هجوم قرار داده‌اند!حالا شما تصور کنید که افرادی مانند آقای قدیانی و دیگر زندانیان سیاسی با سن بالا و انواع بیماری‌هایی که به تشخیص پزشکی قانونی عدم تحمل کیفر دارند، در چنین شرایطی قرار گرفته‌اند!

من در مورد همسرم آقای تاج‌‌زاده با داشتن بیماری‌ها متعدد - از جمله بیماری قلبی که فضای غیربهداشتی و توام با استرس به مانند سم برای اوست - و ‌دیسک‌کمر و آرتروز گردن و غیره به شدت نگرانم و احساس خطر می‌کنم.

البته، آقای تاج‌زاده، هیچ‌وقت مشکلاتش را مطرح نکرده و از شرایط خودش گله‌ای نمی‌کند اما برای امثال آقای بختیار، که باید تحت نظر باشد و نیاز به داروهایی دارد که به سختی پیدا می‌شود و برای دیگران ابراز نگرانی می‌کند.

برخی از زندانیان، هنوز با خانواده خود تماس نگرفته‌اند و همین مسئله، شرایط را برای خانواده طاقت‌فرسا می‌کند. البته در حدود ۳۰ ساعت، تماس‌ها قطع بوده و همین مسئله خانواده‌ها را به شدت نگران کرده بود و پس از آن به صورت قطره‌چکانی، امکان تماس فراهم شده اما هنوز، کارت تلفن در اختیار زندانیان قرار نگرفته است.

خلاصه، شرایط، بخصوص برای زندانیان سیاسی، بسیار طاقت‌فرساست. من تعجب می‌کنم که گویی،  با وجود اینکه شکر خدا، اسرائیل نتوانسته در حمله خود، صدمه‌ای به عزیزان ما بزند، گویا عده‌ای بنا دارند که ادامه‌دهنده آن مسیر باشند!

نکته قابل توجه این است که رئیس جمهور در روزهای اخیر از همه مردم که با همبستگی خود، زمینه حفظ انسجام داخلی را فراهم کردند، ابراز تشکر داشت از جمله از زندانیان سیاسی. یعنی، متوجه شدند که جایگاه زندانیان سیاسی چقدر مهم بوده و تا چه میزان، کلام، حضور و پیام‌شان توانسته در حفظ این انسجام نقش‌آفرین باشد. انتظار ما این است که اگر قوه قضائیه به وظایف خود عمل نکرده و حقوق زندانیان و خانواده‌های‌شان را رعایت نمی‌کند، پزشکیان به عنوان رئیس قوه مجریه، حتما تذکر قانون اساسی داده و به این مسئله ورود کند.

آقای تاج‌زاده، بیماری نقرس داشته و وقتی حمله‌های دردناک آن شروع می‌شود، همه اطرافیان ایشان متوجه وضعیت سخت‌شان می‌شوند. این وضعیت به گونه‌ای است که باید آب تصفیه شده در اختیار ایشان قرار بگیرد و همچنین از وضعیت دیسک کمر و گردن نیز رنج می‌برند. ایشان، انواع و اقسام بیماری را دارند که یا در زندان به وجود آمده و یا در آن تشدید شده است. طبیعی است که ما نگرانی مضاعفی در این وضعیت داریم. همچنین زنان زندانی سیاسی هم در قرنطینه زندان قرچک از وضعیت بدی رنج می‌برند و بر اساس گزارشاتی که آمده برای جلوگیری از تبعات جبران‌ناپذیر، باید هرچه سریع‌تر به وضعیت آن‌ها رسیدگی شود. اگر خدای ناکرده مشکلی در این بین برای هر یک از این زندانیان به وجود بیاید، رهبر و قوه قضائیه و هریک از کسانی که در این زمینه مسئولیت دارند، باید پاسخگو باشند.

من پیشنهاد می‌کنم همگی پس از تشییع جنازه شهدای جنگ سری هم به اردوگاه جنگ‌زده‌ها و جانبازان بزنیم!