حزب دمکراتیک مردم ایران: نه به جلیلی!

بیانیه حزب دمکراتیک مردم ایران درباره دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ایران 

نه به جلیلی

همانگونه که انتظار می‌رفت، چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران، با وجود سه رقیب اصلی، دو مرحله‌ای شد. در دور اول انتخابات ریاست جمهوری، طبق آمار رسمی وزارت کشور، تنها نزدیک به ۲۰ درصد از واجدین شرایط انتخابات به نامزدهای “جبهه انقلاب” که نمایندگان اصلی سیاست و قدرت اصلی کنونی حاکم بر جمهوری اسلامی هستند، رای دادند. بیشینه مردم رای ندادند، گروهی رای سپید دادند، و بالاخره بخشی از مردم آقای پزشکیان که شعار تغییر می‌دهد را انتخاب کردند.

علیرغم شک و تردیدهایی که اینجا و آنجا به سلامت شمارش آرا وجود دارد، نتایج آشکارا بیانگر خواست بیشینه شکننده مردم به تغییر و نمایانگر اعتراض آنان به حکمرانی تبعیض گرا، سرکوب‌گر، ناکارآمد و حامی برگزیدگان چپاولگر است.

در دور دوم انتخابات، دو نامزدی که در برابر هم قرار می‌گیرند، هر چند در وفاداری به نظام جمهوری اسلامی و ولی فقیه مشترک اند، اما به لحاظ اهداف، گرایشات، تعلق جناحی و طیف حامیان، و خصوصیات شخصی و کارنامه گذشته، تفاوت‌های بارزی دارند.

نگرش تندروانه، بنیادگرایانه و فرقه‌گرایانه آقای جلیلی، که مورد تایید آیت‌الله مصباح نیز قرار گرفته بود، بروز آشکارا مخربی در تمامی فعالیت‌های سیاسی او در عرصه داخلی و عملکرد دیپلماتیک او در صحنه بین‌المللی داشته است.

آقای جلیلی مورد حمایت جبهه پایداری است که از زمان تشکیل آن در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد تاکنون روز به روز بر قدرت و نفوذش در ارکان حاکمیت جمهوری اسلامی افزوده شده است. جبهه پایداری با تکیه بر تشکیلات منسجم و پرسابقه انجمن حجتیه، همچون جریان اخوان‌المسلمین در کشورهای عربی، در کار حذف مرحله به مرحله همه رقبای سیاسی خود از صحنه، و برقراری حکومت خالص خود است. ریاست جمهوری رئیسی، و حذف اصول‌گرایان معتدل‌تر و سنتی، جایگاه این گروه را تحکیم بیشتری بخشید. تسخیر احتمالی جایگاه ریاست جمهوری و انتخاب رهبری همسو آخرین حلقه‌های تسخیر قدرت توسط اینان خواهد بود.

در صورت تسخیر جایگاه ریاست جمهوری توسط جلیلی و نگرش تندروانه، بنیادگرایانه و فرقه گرایانه، پروژه‌های شکست خورده و خانمان سوز “خالص‌سازی” و “برقراری جامعه و تمدن اسلامی”، با شدت بیشتری دنبال خواهند شد، و سیاست منطقه‌ای و جهانی تشنج زاتری در انتظار ایران خواهد بود.

در برابر جلیلی، پزشکیان قرار دارد که به پاکدستی و راست‌گویی شهرت دارد. او به‌رغم سابقه اعتقاد به نظام ولایت فقیه، و گفتارها و عملکرهای قابل نقد، در موارد متعددی از حقوق و خواست‌های مردم در چارچوب نظام دفاع کرده است و اینک در کارزار مبارزات انتخاباتی تمایل خود به اعتدال و خشونت پرهیزی و آشتی‌پذیری در سیاست داخلی و خارجی را آشکارا بیان می‌کند.

هر چند ترکیب پشتیبانان آقای پزشکیان و صحبت‌های ایشان نوید تعدیل عمل‌گرایانه در سیاست‌های داخلی و خارجی ج. ا. را می‌دهد، اما سخنان و مواضع ایشان در موارد بسیاری هنوز بیشتر بیان اهداف و آرزوهای گاه تناقض‌آمیز ایشان است تا برنامه‌ای عملی با شناخت و توجه به امکانات و موانع مشخص.

با این وجود پیروزی احتمالی آقای پزشکیان و امید و حرکتی که خواست‌های مطرح شده او در بخش‌هایی از جامعه ایجاد کرده است، به معنای امکان و احتمال پس نشاندن تندروترین جناح‌های بنیادگرا در ساختار قدرت خواهد بود و می‌تواند شرایط بهتری برای جان گرفتن جامعه مدنی فراهم کند.

آقای پزشکیان تنها هنگامی می‌تواند، علیرغم موانع ساختاری بهبود و توسعه، دولتی کارا داشته باشد که رهبری کمابیش با او همراه و همدل باشد. پذیرش پیروزی او در انتخاباتی با اختلاف اندک آرا، شاهدی بر این هم‌سویی در ابتدای کار خواهد بود.

بخشی از مردم و به ویژه روشنفکران منتقدی که اینبار با گرو گذاشتن آبرو و اعتبار خود، به آقای پزشکیان رای می‌دهند، از ایشان انتظار وفاداری به شعارهای انتخاباتی خود و اجرای گام به گام آنها را دارند. رای مردم مشروط است. اگر ایشان نتواند و یا نخواهد در برابر تعدی به زنان بخاطر حجاب اجباری ایستادگی کند، از حقوق مصرح مردم در قانون اساسی چون حق تشکل و تجمع و آزادی بیان، دفاع نکند و ما باز شاهد سرکوب‌های خونین باشیم، اگر با فعالیت‌های فراقانونی و شبه‌قانونی عناصر خودسر و گروه‌های پرنفوذ و مخربی چون جبهه پایداری برخورد نشود، اگر گامی در راه تشنج زدایی و عادی‌سازی روابط خارجی برندارد، و اگر به کارآمدتر کردن دستگاه اجرایی و کم کردن فساد و بهبود وضعیت اقتصادی همت نگمارد، حمایت رای دهندگان را به سرعت بر باد خواهد داد. حداقل خواست مردم از او در برابر موانع ساختاری نظام، داشتن صداقت و شجاعت در بیان روشن حقایق و موانع است.

جلیلی نماد ادامه و تشدید، و پزشکیان نماد تعدیل و تصحیح سیاست‌های کنونی جمهوری اسلامی است.

حزب دمکراتیک مردم ایران انتخاب آقای جلیلی را گامی بسیار خطرناک در بسته شدن حلقه قدرت جریان تندرو و بنیادگرای پایداری-حجتیه‌ای می‌بیند، و برای نه گفتن به این جریان مردم را دعوت به رای دادن به آقای پزشکیان می‌کند.

انتظار حداقلی ما از آقای پزشکیان این است که در صورت ناتوانی در اجرای حداقل خواست‌های مردم و شعارهای انتخاباتی اش،  مشکلات را با مردم در میان بگذارد و استعفا بدهد.

نتیجه این انتخابات هر چه باشد، تکیه گاه و خواستگاه اصلی تغییر همچنان جنبش مدنی و اعتراضی ایران باقی خواهد ماند.

حزب دمکراتیک مردم ایران
سیزدهم تیرماه ۱۴۰۳