ژینا مدرس‌گرجی به ۲۱ سال حبس محکوم شد

ژینا مدرس‌گرجی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان به ۲۱ سال حبس و تبعید به زندان همدان محکوم شد

بر اساس حکمی که توسط دادگاه انقلاب سنندج صادر و به خانم مدرس گرجی ابلاغ شده است، وی از بابت اتهام «تشکیل دسته و گروە غیرقانونی با هدف براندازی نظام» به ده سال حبس تعزیری، «همکاری با گروه‌ها و دول متخاصم» به ده سال حبس تعزیری و «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است.

این دادگاه همچنین حکم به تبعید برای گذراندن دوره محکومیت در زندان همدان داده است. این دادگاه در رابطه با اتهام «نشر اکاذیب و تحریک مردم به اعمال خشونت‌آمیز»، دادگاه کیفری را مسئول رسیدگی به آن اعلام و پرونده را به دادگاه کیفری ۲ سنندج ارسال کرده است.

بر اساس قانون ادغام و تجمیع احکام، از مجموع ۲۱ سال حکم صادره، اشد مجازات یعنی ۱۰ سال حبس تعزیری همراه با تبعید به زندان همدان قابل اجرا است. وکلای خانم مدرس‌گرجی اعتراض خود به این حکم سنگین را رسما ثبت و پرونده برای بررسی مجدد  به دادگاه تجدیدنظر استان ارسال می کنند.

لازم به ذکر است که استناد دادگاه انقلاب اسلامی در انتساب این اتهامات و مجرم شناختن خانم مدرس‌ گرجی، به گزارشات وزارت اطلاعات بوده است.

در تاریخ بیست و دوم شهریور ۱۴۰۲، دومین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این شهروند برگزار شده بود و سومین جلسه آن، در تاریخ بیست و یکم فروردین ۱۴۰۳ برگزار شد.

اخیراً در روز بیست و هشتم فروردین ماه، یک فروشگاه کتاب به مدیریت خانم مدرس گرجی در سنندج به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری توسط اداره نظارت بر اماکن عمومی پلمب شد.

پیشتر در تاریخ بیست و یکم فروردین ۱۴۰۲، این شهروند توسط ماموران اداره اطلاعات بازداشت و پس از  انتقال به کانون اصلاح و تربیت سنندج، در تاریخ دوازدهم تیر ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه آزاد شد.

وی پیشتر نیز اواخر شهریور ماه ۱۴۰۱ بازداشت و به کانون اصلاح و تربیت سنندج منتقل و در تاریخ هشتم آبان همان سال با تودیع وثیقه به صورت موقت آزاد شده بود.

ژینا مدرس گرجی، از فمینیست‌های انفعال‌ناپذیر جنبش زنان در کردستان است، جایی که برخورد قهری و خشونت‌آمیز با فعالان فمینیست جریان دارد و سال‌هاست هرگونه فعالیت مدنی تحت شدیدترین کنترل دستگاه‌های امنیتی قرار دارد. او از دهه ۸۰ و شکل‌گیری کمپین یک میلیون امضا تاکنون به کنشگری فمینیستی ادامه داده است. همکاری با انجمن زنان ژیوانو، راه‌اندازی اولین پادکست زنان به زبان کردی(رادیو ژی)، برگزاری لایوهای اینستاگرامی متعدد با عناوینی چون «تاملی بر خودکشی در کردستان با تاکید بر شلیر رسولی» و «اینترسکشنالیتی چیست و چگونه در فهم مسئله خشونت علیه زنان در کردستان به ما یاری می‌رساند» و ...، اطلاع‌رسانی درباره خشونت جنسی و جنسیتی علیه زنان و زن‌کشی در مناطق کردنشین و حمایت از زنان آسیب‌دیده از جمله فعالیت‌های او بوده است.

او در مصاحبه‌ای با رادیو زمانه می‌گوید: «در کتاب “روایت و کُنش جمعی” نوشته “فردریک دبلیو میر” که خواندنش برای هر کنشگر اجتماعی واجب است، نویسنده به اهمیت روایت‌ها می‌پردازد و می‌گوید که چطور داستان‌ها و روایت‌ها بر فراخوان‌های سیاسی و کنش‌های اجتماعی مؤثر هستند. کُردستان سرشار از روایت‌هاست. روایت‌هایی از ظلم، نابرابری، تبعیض، سرکوب و کشتار. هیچ خانواده‌ای را در کُردستان پیدا نمی‌کنید که در دهه ۵۰ خورشیدی و حتی بعد از آن، جان‌باخته، زندانی یا مهاجر اجباری نداشته باشد و همیشه داستان‌ها و روایت‌هایی از آن سال‌ها تا به امروز تعریف شده و می‌شود. همه این‌ها انگیزه‌ای برای مبارزه به روش‌های مختلف مدنی، فرهنگی، سیاسی و ... است؛ در قالب گروه‌های مستقل، اتحادیه‌ها، انجمن‌ها، نشریات، سایت‌ها و ....»

منابع گزارش: هرانا، دیده‌بان آزار