اتمام انتخابات و "ایران"ی که ماند!/ رحیم قمیشی

پرونده انتخابات با همه فراز و نشیب‌هایش بسته شد.
طبق معمول اطلاعیه‌های وزارت کشور می‌گوید حماسه‌ای شورانگیز خلق شد و بسیاری معتقدند انتخابات از این بی‌رمق‌تر نمی‌شد!

برخی سیاسیون مهم سابق، به قول خود وفادار ماندند و رای ندادند، برخی هم با وجود رد صلاحیت رفتند و رأی دادند!
برخی که توصیه به روزنه‌گشایی کرده بودند در عمل رأی ندادند، برخی هم رفتند و رأی سفید یا باطله دادند.
برخی به‌خاطر ساختن ایران رأی دادند و برخی به‌خاطر آینده ایران رأی ندادند.

قبل از اینکه آمار رسمی از مشارکت پخش شود صادقانه از مشاهداتم در تهران بگویم؛ انتخاباتی به خلوتی ۱۱ اسفند در عمرم ندیده بودم.
روز جمعه مجبور بودم در تهران بسیار تردد کنم و با چشم خود حوزه‌های بدون مراجع و یا با مراجعه بسیار کم را دیدم.
در جمع دوستانم که غالبا از بچه‌های جنگ بودند، شاید بیشتر از ۷۰ درصد هیچ علاقه‌ای به شرکت نداشتند و بسیار هم محکم بر نظرشان بودند؛ که این انتخابات نیست، و با این میزان دزدی و ناکارآمدی، دیگر در انتخابات هرگز مشارکت نخواهند کرد.

به نظر من اکثر مردم ایران نشان دادند از وضع موجود هیچ رضایتی ندارند. حتی همان‌ها که رأی دادند.
اکثر مردم ایران نشان دادند به دمکراسی واقعی علاقه دارند و آن را حل‌المسایل کشور می‌دانند.
اکثر مردم ایران نشان دادند فرهنگ بالایی دارند و با هیاهو تصمیم نمی‌گیرند!
مبادا از فردا رأی دادن و یا ندادن مبنای اختلاف و دودستگی شود.
بپذیریم رأی دادن یک حق است و رأی ندادن هم یک حق.
بپذیریم بسیاری از آنها که رأی دادند دلسوز ایرانند و بسیاری که رأی ندادند نگران ایران.
بپذیریم بسیاری از مومنان رأی دادند و بسیاری از مومنان رأی ندادند. هیچ رابطه‌ای بین مسلمان بودن و رأی دادن و ندادن وجود نداشت.
بسیاری نشان دادند حاکمیت در ایران جز ضرر برای دین نداشته.
مردم روستاها و شهرهای کوچک همان‌قدر تحلیل داشتند که مردم شهرهای بزرگ.
اقوام ایران همان‌قدر آگاه بودند که مرکزنشینان و این ویژگی مهم ما ایرانی‌هاست، که نباید دست‌کم گرفته شود.

نتایج انتخابات روزهای آینده تحلیل خواهد شد، اما هیچ تحلیلی نباید ما را از این نکته مهم غافل کند؛
ما مردم ایران مستعدترین مردم منطقه برای زندگی با دمکراسی هستیم.
ما ظرفیت‌های اتخاذ تصمیمات مهم و برخورداری از آزادی را بخوبی داریم.
ما مردم ایران صلح‌جوترین مردمان منطقه هستیم.
فرهنگ مردم ما آنقدر رشد کرده که از آینده و هر تغییر مهمی نترسیم.
وقتی بشریت راه زندگی مسالمت‌جویانه و آگاهی از خواست عمومی را با استفاده از صندوق رأی آموخته، هیچ حاکمی حق ندارد آن را به صلاحدید خود محدود کند.

این مردم شایستگی دارند از آنها خواسته شود برای آینده خودشان تصمیم بگیرند؛
آیا با حاکمیت دینی موافقند؟
آیا سیستم ولایت فقیه را کارآمد می‌دانند؟
آیا ۴۵ سال حاکمیت جمهوری اسلامی اهدافشان را محقق کرده؟
آیا آنچه سال ۵۷ خواستند همین بوده؟
آیا جوان‌ها و نسل جدید محکوم به پیروی از انتخاب نسل قدیمند؟

و اگر مردم گفتند نه، به احترام آنها گذار محترمانه را تدارک دید.
و اگر گفتند رضایت دارند، حتما اقلیتِ ناراضی خواهند پذیرفت.
انتخابِ مردم اگر معیار است
تقاضای رفراندوم نیز حق همین مردم است
و مردم از پیگیری آن هرگز دست نخواهند کشید!
سال ۱۴۰۳ می‌تواند سال گردن نهادن حاکمیت به خواست واقعی مردم باشد، اگر مردم اراده کنند و حق خود را مطالبه کنند.

تلگرام نویسنده