نگرانی شدید از وضعیت سلامتی نرگس محمدی

«کمیته نروژی نوبل صلح»، «سازمان حقوق بشر ایران» و «همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران» در اطلاعیه‌های جداگانه‌ای از وضعیت سلامتی نرگس محمدی ابراز نگرانی کرده‌اند.

مقام‌های زندان اوین به بهانه خودداری نرگس از رعایت حجاب اجباری، از اعزام او به بیمارستان جلوگیری کرده‌اند و نرگس مجمدی نیز در اعتراض به رفتار مسئولان زندان اعتصاب غذا و دارو کرده است. این در حالی است که طبق تشخیص پزشک معتمد سازمان زندانها، نرگس محمدی باید به‌طور اورژانسی به مرکز قلب و ریه اعزام می شد. خانواده نگران سلامت و وضعیت جسمانی او هستند.

خانواده خانم محمدی روز گذشته در اطلاعیه‌ای در شبکه‌های احتمالی اعلام کردند که نگران سلامت و وضعیت جسمانی او هستند.

خانواده نرگس محمدی امروز خبر دادند: نرگس در تماسی اعلام کرده ۷ نفر از زنان زندانی هم‌بند او نیز در پشتیبانی از او اعتصاب غذا کرده‌اند.

اطلاعیه «همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران»:
جای نرگس محمدی در زندان نیست!
ما عمیقاً نگران سلامتی خانم نرگس محمدی هستیم

خانم نرگس محمدی فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل امسال، در اعتراض به شرایط زندان‌ها و سیاست حجاب اجباری حکومت اسلامی، از روز دوشنبه پانزدهم آبان دست به اعتصاب غذا زده‌است. سپیده قلیان، ویدا ربانی و گلرخ ایرائی هم در همراهی با نرگس محمدی در اعتصاب غذا هستند.

خانم محمدی در یادداشت خود به طور مشخص «سیاست جمهوری اسلامی برای تعلل و عدم رسیدگی پزشکی به وضعیت زندانیان بیمار و از دست رفتن سلامتی و جان انسان‌ها» و همچنین  سیاست یا «مرگ» یا «حجاب اجباری» برای زنان ایران را، از دلایل اعتصاب غذای خود عنوان کرده است.

طبق تشخیص پزشک معتمد سازمان زندان‌ها، خانم نرگس محمدی از یک هفته پیش نیاز به اعزام اورژانسی به مرکز قلب و ریه دارد، اما دادستان با صدور مجوز جهت اعزام او به این مرکز درمانی مخالفت میکند.

همگامی نگرانی عمیق خود را از وضعیت جسمانی و سلامتی خانم نرگس محمدی ابراز می‌دارد، خواهان آزادی فوری وی از زندان و تامین امکان مداوای او در یک مرکز درمانی مناسب است.‌ ما از همه نهادهای حقوق بشری تقاضا می کنیم در این زمینه به جمهوری اسلامی فشار بیاورند، تا به تعهدات خود بر اساس قوانین بین المللی عمل کند. همگامی، مقامات حکومت اسلامی ایران بویژه شخص علی خامنه‌ای را، مسئول مستقیم هرگونه صدمه به سلامتی خانم نرگس محمدی و دیگر زندانیان سیاسی می داند.

همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران
۱۷ آبان ۱۴۰۲ برابر با ۷ نوامبر ۲۰۲۳

***

اطلاعیه سازمان حقوق بشر ایران:
نگرانی شدید سازمان حقوق بشر ایران از اعمال محدودیت درمان برای نرگس محمدی

نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که به خاطر فعالیت‌های حقوق‌بشری‌اش در زندان به سر می‌بَرَد، در اعتراض به ممانعت مسئولان از اعزام وی به بیمارستان، اعتصاب غذای خود را اعلام کرده است. مقام‌های جمهوری اسلامی به بهانه خودداری نرگس از رعایت حجاب اجباری، از اعزام او به بیمارستان جلوگیری کرده‌اند. نرگس محمدی نیاز به خدمات پزشکی برای درمان انسداد عروق قلبی دارد.

سازمان حقوق بشر ایران با ابراز نگرانی شدید از وضعیت سلامتی نرگس محمدی، خواستار آزادی فوری و اجازه دسترسی بدون قید و شرط او به خدمات درمانی است.

محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران در این خصوص گفت: «حکومت می‌خواهد تا با محدودکردن مراقبت‌های پزشکی ضروری، عامدانه اسباب مرگ نرگس محمدی را فراهم کند. از جامعه جهانی مصرانه می‌خواهیم تا برای معالجه فوری نرگس محمدی در مراکز درمانی خارج زندان و آزادی او از هیچ تلاشی فروگذار نکنند».

در سال‌های گذشته، زندانیان سیاسی مانند بکتاش آبتین، بهنام محجوبی، محسن دگمه‌چی، شاهرخ زمانی، افشین اصانلو، منصور رادپور و ساسان نیک‌نفس به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی در زندان کشته شدند. زندانیان دیگری مانند وحید صیادی نصیری نیز که اعتصاب غذا کرده بودند، به دلیل بی‌توجهی مسئولان زندان جان خود را از دست دادند.

روز گذشته دوشنبه ۱۵ آبان ماه، نزدیکان نرگس محمدی خبر دادند که او در اعتراض به ممانعت مسئولان از اعزامش به بیمارستان،‌ دست به اعتصاب غذا و دارو در زندان اوین تهران زده است.

خانواده نرگس محمدی در بیانیه‌ای نوشتند که طبق نظر پزشکان متخصص، فشار ریه نرگس محمدی بالاست و دو رگ قلبی او در وضعیت مناسبی نیستند. در این بیانیه آمده است که نرگس به طور اورژانسی نیاز به سی‌تی انژیو از قلب و سی‌تی اسکن از ریه دارد.

نرگس محمدی در اسفند ۱۴۰۰ تحت عمل جراحی عروق کرونری قلب قرار گرفت و در یک رگ او که گرفتگی ۷۵ درصد داشت،  استنت کار گذاشته شد.

نرگس محمدی آخرین بار روز ۲۵ آبان ۱۴۰۰ هنگام شرکت بر سر مزار ابراهیم کتابدار، از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸، بازداشت شده بود. پس از گذشت بیش از دو ماه، تقی رحمانی، همسر او، اعلام کرد که نرگس «در دادگاهی ۵ دقیقه‌ای» به ۸ سال زندان و بیش از ۷۰ ضربه شلاق محکوم شده است.

نرگس محمدی، در طی پرونده‌ دیگری که حکم آن اوایل خرداد ماه ۱۴۰۰ صادر و اوایل مهر ماه همان سال به تایید رسیده است، به ۳۰ ماه زندان و ۸۰ ضربه شلاق محکوم شده بود. این حکم در ارتباط با تحصن خانم محمدی در زندان اوین در سال ۱۳۹۸ در اعتراض به «کشتار معترضین در خیابان» و همچنین نامه‌هایی که از داخل زندان نوشته بود، صادر شده است.

در این بازداشت، نرگس محمدی مدت ۶۴ روز را در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین سپری کرد و در تمام این مدت از ملاقات یا تماس با وکیل خود محروم بود.

نرگس محمدی که سابقه چندین بازداشت به خاطر فعالیت‌های مدنی را دارد، پیشتر، از ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ تا ۱۷ مهر ۱۳۹۹ را در زندان گذرانده بود.

کمیته صلح نوبل روز ۱۴ مهر در اسلو، پایتخت نروژ، نام نرگس محمدی را به عنوان برنده نوبل صلح ۲۰۲۳ اعلام کرد. او پس از شیرین عبادی،‌ دومین ایرانی دریافت‌کننده این جایزه معتبر است. نرگس محمدی در حال حاضر در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر می‌برد و کماکان به کنش حقوق بشر از داخل زندان ادامه می‌دهد.

***

اطلاعیه کمیته نوبل صلح:
نگرانی کمیته نوبل صلح به شدت از وضعیت سلامتی نرگس محمدی

کمیته نروژی صلح نوبل به شدت از وضعیت سلامتی نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ ابراز نگرانی کرده‌است.

روز گذشته کمیته صلح نوبل پس از انتشار خبر اعتصاب غذای نرگس محمدی و مخالفت حکومت ایران با انتقال او به بیمارستان قلب جهت مراقبت‌های ویژه، طی پیامی در وب سایت رسمی این مؤسسه به این خبر واکنش نشان داده‌است. در پیام این موسسه نوشته شده:

بعد از انتشار خبر مخالفت با دریافت خدمات پزشکی لازم، کمیته صلح نوبل به شدت نگران وضعیت سلامت نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ شده‌است. اینکه حکومت ایران زنان زندانی را جهت انتقال به بیمارستان، مجبور به پوشیدن حجاب اجباری می‌کند به شدت غیر انسانی، بی‌رحمانه و غیراخلاقی است.

اعتراض و اعتصاب غذای نرگس محمدی، جدیت و وخامت این وضعیت را در مورد زنان زندانی نشان می‌دهد.
کمیته نوبل نروژ به حکومت ایران هشدار می‌دهد اقدامات لازم را برای تأمین کمک‌های پزشکی مورد نیاز نرگس محمدی و دیگر زنان زندانی انجام دهد.

رئیس کمیته نوبل نروژ، بریت رایس-آندرسن

***

اعلام همراهی و اعتراض خانواده سپیده قلیان با اعتصاب نرگس محمدی

سپیده که زندانی شد، زندگی برای ما سخت‌تر شد؛ بسیار سخت‌تر. از خودم می‌پرسم چطور سپیده تا اینجا رفت؟ نمی‌دانم. اما می‌فهمم که این صدا هر روز در حال تکثیر و بلندتر شدن است.

حتی‌الامکان سعی می‌کنم چیزی در صفحه‌ام نگذارم. نبرد ما مردم بختیاری در خیابان است. در دفاع از وطن. خوب میدانیم کشته خواهیم شد اما ایران را آزاد خواهیم کرد. هر روز نوشتن را بلد نیستم. گاه اجتناب می‌کنم. گاه نمی‌توانم. گاه از این شرایط سخت و فشار و پیچیدگی خسته‌ام.

اما اینبار نگرانم. نگرانی البته در تاروپود زندگی ما ریشه دارد. اما اینبار نگرانی بزرگ‌تر از همیشه است. با سپیده صحبت کردم. می‌گفت نرگس محمدی دارد می‌میرد. می‌گفت نرگس را دارند می‌کشند. درست است که بیش از چند روز اعتصاب نرگس نگذشته است، اما گویا تنش توان قبل را ندارد. توانش را گرفته‌اند؛ اما سرسختی‌اش را نه. سپیده می‌گفت تعدادی از زندان در حمایت از نرگس اعتصاب کرده‌اند و در صورت عدم موافقت با اعزام نرگس محمدی، ممکن است کل بند اعتصاب غذا کنند. نرگس جای درستی ایستاده است؛ می‌گوید حجاب اجباری‌تان عین مرگ است.

من نه از طرف سپیده که از طرف خانواده‌ی قلیان حرف می‌زنم. همه بدانند که اگر در اثر فشارها اتفاقی برای خانم نرگس محمدی بیفتد، ما اعتراضمان را در مقابل درب دادسرا ابراز خواهیم کرد.

فاطمه قلیان، خدارحم قلیان، مهدی قلیان