یادداشت ضیا نبوی درباره اعتصاب غذای فرهاد میثمی

تاریخ آزادی #فرهاد_میثمی کمتر از ۴ ماه دیگر است. او درین حدود ۵ سالی که از حبسش گذشته حتی درخواست مرخصی یا آزادی مشروط که حق ابتدایی یک زندانی است را هم نداده است. اینها را گفتم که بدانیم مسئلة‌ او آزادی شخص خودش نیست.

ضمناً او نیازی به توجه رسانه‎ای هم ندارد که اگر اینطور بود در این چهار ماه اینگونه دوستانش را از کار رسانه‌ای در مورد خودش منع نمی‎کرد که حتی جرات یک استوری خشک و خالی در مورد شرایط سلامتی‎اش را هم نداشته باشند. حتی مصرانه کنش اعتراضی خود را نه اعتصاب غذا که امساک در صرف غذا نامیده بود تا نگرانی عمومی برنیانگیزد و سهمی از فضای شبکه‎های اجتماعی را به خودش اختصاص ندهد!

فرهاد خود اما در آخرین نامه مطالباتش را اینگونه طرح کرده است: ۱- توقف اعدام معترضان ۲- آزادی شش زندانی سیاسی - مدنی ۳- توقف آزارهای اجبار حجاب.

می‎دانم که در ابتدا بنظر می‌رسد این مطالبات خیلی کلی و بدون تامل انتخاب شده‎اند ولی آنها که او را از نزدیک می‎شناسند، می‎دانند که هیچ جزیی از کارهایش بی‎معنی یا از سر اتفاق نیست. فرهاد میثمی به معنای دقیق کلمه یک کل منسجم است؛ همراه شدنش در مبارزه با حجاب اجباری، تاکیدش بر مبارزه خشونت‎پرهیز، ایستادگی‎اش تا پای جان برای نجات جان دیگری، مخالفتش با جنگ و تحریم، ارادة تسلیم‎ناپذیرش در برابر بی‎عدالتی و ستم، تاکیدش بر مبارزات مدنی صنفی، مخالفتش با اعدام، مقاومتش در برابر انسانیت‌زدایی از مخالفین، تلاشش برای معرفی آثاری با محتوای سوسیال‎دموکراسی ... همه و همه را باید در یک منظومه منسجم فهمید وگرنه جداکردن اجزای کنش‌هایش براحتی او را مورد سوءفهم قرار می‎دهد.

این کنش اعتراضی که خود آن را «آخرین کنش» نام نهاده را نیز نباید به هیچ عنوان واکنشی احساسی و شتابزده به وضعیت کنونی دانست. بگمان من تلاش فرهاد این است که در برابر این وضعیت سیاسی انسانیت‎زدایی شده ما را به سیاست همبستگی فرا بخواند. همبستگی با آن زنی که به خاطر پوشش مورد آزار قرار گرفته یا همبستگی با آن معترض در شرف اعدام که قدرت حاکم او را طعمه خوبی برای ارعاب جامعه تشخیص داده است.

او حتی در انتخاب زندانیانی که تقاضای آزادیشان را داشته افرادی را برگزیده که متعلق به یک مای جمعی‎اند و می‎توانند از سیاست مبتنی بر همبستگی دفاع کنند.

در واقع پرسشی که میثمی ما را با آن مواجه ساخته این است که چگونه می‎توانیم علیرغم همه این سرکوب‎ها و خشونت‎های بی‎مهار حاکمیت و البته سلطه‎دوستی و فردمحوری‎های اپوزسیون، همچنان به سیاستی که خود را با وفاداری به ساختن «ما» و لزوم «همبستگی»‌ تعریف می‎کند وفادار بمانیم.

اینستاگرام ضیا نبوی