عنوان محترمامه «لباس‌شخصی» برای لات‌ها

دادن عنوان محترمانه‌ی لباس‌شخصی به لات‌ها، محترمانه کردن ادبیات سیاسی است. این جماعت که در تاریخ عناوین دیگری چون جاهل، بی‌سروپا، اراذل، اوباش، پاپتی، لوطی، و بی‌بته داشتند، در برآمدهای اجتماعی صدسال اخیر در خدمت حکومت‌ها بوده‌اند. نقش آن‌ها اخیرا افزایش یافته است.

هدف حکومت‌ها از به‌کارگیری این عناصر، کنترل تحرکات از طریق خشونت منجر به رعب، بدون پذیرفتن مسئولیت عواقب است. این عناصر نیز از نتایج اعمال خود باکی ندارند و پاداش هم می‌گیرند. آن‌ها با یک دستور کلی وارد صحنه می‌شوند و خشونت‌شان بدون قاعده و بی‌مرز است.

وارد کردن لات‌ها به عرصه سیاست منشا پدیده‌های خطرناکی است. آن‌ها با اعمال خود پرونده حکومت‌ها نزد مردم را سیاه و مخالفان آن‌ها را سازش ناپذیر می‌کنند. می‌توانند خیلی سریع تغییر جبهه دهند و با نانجیبی در برابر حکومت بایستند.

طیب حاج رضایی یکی از همین لات‌ها بود که در ۲۸ مرداد بین اوباش کودتاچی بود و در سال ۴۲ در برابر سلطنت قرار گرفت و اعدام شد. امروز، قرار گرفتن حکومت در نقطه غیرقابل سازش اوضاع جاری، تا حد زیادی حاصل اتکای حکومت به همین قشر تحت عنوان لباس شخصی است: حکومت فقط ترساندن می‌خواهد اما آن‌ها کشتن را هم مجاز می‌بینند.

گام اول برای آرام شدن جامعه و شروع تعامل مسالمت آمیز، بیرون کشیدن این جماعت و سپردن کار کنترل تطاهرات به دست نیروهای رسمی یونیفرم‌پوشِ حافظ نظم است. وحشت مردم از خشونت بی‌مرز این افراد در نزدیک به دو ماه اخیرکمکی به حل مشکل حکومت نکرده و سبب آشتی‌ناپذیری شده است…
(رشته‌توئیت «جامعه نو»)

یک نمونه تاریخی: سازماندهی لات‌ها برای سرکوب جنبش سبز
اعتراف سردار حسین همدانی، از فرماندهان ارشد سپاه، در استفاده از اشرار و اراذل برای سرکوب جنش سبز در سال ۱۳۸۸:

«۵ هزار نفر از کسانی که در آشوب‌ها حضور داشتند ولی در احزاب و جریانات سیاسی حضور نداشتند بلکه از اشرار و اراذل بودند را شناسایی و در منزلشان کنترل می‌کردیم. روزی که فراخوان می‌زدند این‌ها کنترل می‌شدند و اجازه نداشتند از خانه بیرون بیایند. بعد این‌ها را عضو گردان کردم. بعداً این سه گردان نشان دادند که اگر بخواهیم مجاهد تربیت کنیم باید چنین افرادی که با تیغ و قمه سر و کار دارند را پای کار بیاوریم.»
«وقتی‌که جلسه شورای تأمین استان تهران در شب عاشورا برگزار شد همه برآورد‌ها این بود که فردا تهران آرام خواهد بود. برآورد من این بود که روز عاشورا اتفاقاتی در پیش خواهد بود. به همین خاطر دو بار دیگر درخواست جلسه فوق العاده دادیم و جلسه تشکیل شد و آماده‌باش اعلام کردیم. همهٔ سینماهای تهران را اجاره کردم. تمام مدارس و حسینیه‌ها را در اختیار گرفتیم. بچه‌ها با لباس مشکی در میدان حضور داشتند. نزدیک به ۳۰ هیئت را هم که با من مرتبط بودند را هم آماده کردیم و گفتم دسته‌ها را به سمت میدان دانشگاه بیاورید.»
(سردار حسین همدانی در سال ۱۳۹۴ در سوریه کشته شد.)