اعدام درمانی! / احمد زیدآبادی

روزنامۀ کیهان دیروز در واکنش به پرسش مهندس عباس عبدی در بارۀ حکم اعدامِ زورگیر بزرگراه نیایش، تیترِ نخستِ خود را “حمله به امنیت روانی جامعه؛ زورگیران با قمه، اصلاح‌طلبان با قلم” انتخاب کرده بود.

ظاهراً افرادی مانند دست اندرکاران روزنامۀ کیهان، تصورشان این است که با این نوع تیترها، مردم به جان آمده از تهاجم فزایندۀ زورگیران و قلدران، به صف حامیان آنها می‌پیوندند و یا این قبیل افراد را مدافع تأمین امنیت خود در مقابل جماعت قمه‌دار به حساب می‌آورند!

واقعیت این است که امروزه امنیت مالی و جانی شهروندان، بیش از هر شرایطی در تاریخ پس از انقلاب در هر کوی و برزنی بخصوص در کلان شهری مانند تهران به خطر افتاده و دیگر کسی جرأت استفاده از موبایل حتی در داخل خودرو خود از بیم ربایش آن ندارد و رفت و آمد در کوچه پس کوچۀ محلات شهر هم همراه با نگرانی و ترس از هجوم زورگیران شده است.

بدون تردید، تأمین امنیت شهروندان نخستین وظیفۀ هر دولتی است و در غیاب امنیت، دولت فاقد معنا می‌شود.

اینکه چرا در کشور ما که “تأمین امنیت” همواره به عنوان بزرگترین مزیت و افتحار حکومت مطرح شده است، ناامنی‌های خیابانی تا این پایه گسترش و توسعه پیدا کرده است، علل و ابعاد فراوانِ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، اعتقادی و روانی دارد.

بسیاری از کارشناسان، اصل مسئله را به توسعۀ فقر و فلاکت در کشور نسبت می‌دهند، اما به نظر من فروریختن هنجارهای اخلاقی که حاصل استفادۀ ابزاری از سنت‌های نگهبان این هنجارها بوده ست، نقش مهمتری را در گسیخته شدنِ مهار تجاوز زورگیران و قلدران به حریم امنیت شهروندان بازی می‌کند.

باری، هر دولتی موظف است که از راه‌های معقول و علمی و شناخته شده و قانونی به تکالیف خود بخصوص در حوزۀ تأمین امنیت شهروندان مبادرت کند؛ در غیر این صورت فلسفۀ وجودی خود را از دست خواهد داد.

در این میان اما محافلی مانند دست اندرکاران روزنامۀ کیهان که در واقع عملکرد و نوع رویکرد آنها سبب بروز معضلات بی‌شماری برای جامعۀ ما شده است، به جای آنکه مسئولیت خود را در این زمینه‌ها بپذیرند بلافاصله “اعدام درمانی” را در برابر هر مسئله یا مشکلی توصیه و بر آن تأکید می‌کنند.

نگاهی به کارنامۀ کیهان در چند دهۀ گذشته به روشنی نشان می‌دهد که هر گاه در کشور اتفاقی در هر زمینه‌ای رخ داده است، “اعدام درمانی” تنها پیشنهاد این روزنامه در برابر آن بوده است!

از نگاه این روزنامه، اگر گران‌فروشان و محتکران به چوبۀ دار آویخته شوند، دیگر خبری از گرانی نخواهد بود. اگر زورگیران اعدام شوند، دیگر تخم زورگیری برخواهد افتاد. اگر قاچاقچیان مواد مخدر به جوخۀ اعدام سپرده شوند، دیگر اثری از مواد مخدر به جا نخواهد ماند.

دست اندرکاران این روزنامه دامنۀ “اعدام درمانی” خود را به این نوع مشکلات هم محدود نمی‌دانند و آن را به همۀ حوزه‌های سیاسی و عقیدتی  سرایت می‌دهند. از نظر آنها راه پیشگیری از هر اعتراض سیاسی اعدام است!

درخواست همیشگی آنها برای اعدام معترضان به نتیجۀ انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ بخصوص شیخ مهدی کروبی و مهندس میرحسین موسوی هنوز هم تکرار می‌شود چنانچه گویی جز اعدام، چیز دیگری به مذاق آنها خوش نمی‌آید.

ایران هم اکنون پیشتاز صدور و اجرای حکم اعدام در جهان است؛ بدون آنکه این اعدام‌ها تأثیر معناداری در کاهش جرائم مربوط به آنها به جا گذاشته باشد. از نگاه محافل همراه کیهان اما ظاهراً آمار چند صد اعدامی در سال عدد بسیار ریزی است و چنانچه شمار اعدام‌ها به صدهاهزار و بلکه میلیون‌ها نفر در سال برسد، در آن صورت اوضاع وفق مراد خواهد شد!

ظاهراً برخی نیروها در  کشور ما به جای آنکه در جهت ریشه‌یابی و ریشه‌کنی جرایم اجتماعی و مشکلات جامعه به شیوه‌های شناخته شدۀ علمی تلاش کنند، از یک سو خود زمینۀ بروز و توسعۀ جرم را با رویکردهای نادرست‌شان فراهم می‌آورند و از سوی دیگر، خواهان اعدام گستردۀ مجرمان می‌شوند و اگر کسی هم در این میان به این شیوه‌های منسوخ و بی‌اثر معترض شد و یا حتی پرسشی در بارۀ وجاهت و کارآیی آنها مطرح کرد، او را هم به همدستی با مجرمان متهم کنند و خواهان اعدامش شوند!

به قول مرحوم پدرم “خوب کَسبی یاد گرفته‌اید!” حتماً با این شیوه ملت ایران را به سعادت دنیوی و اخروی خواهید رساند!