نانسی پلوسی وارد تایوان شد

رئیس مجلس نمایندگان آمریکا در بحبوحه تنش میان پکن و واشنگتن و تهدیدها و هشدارهای چین در فرودگاه تایپه به زمین نشست. ۸ فرونده جنگنده آمریکایی با ۵ هولپیمای سوخت‌رسان هواپیمای نانسی پلوسی را اسکورت می‌کردند.

پلوسی با یک پرواز نظامی آمریکا از مالزی به تایوان سفر کرد. رئیس مجلس نمایندگان اروپا در فرودگاه از سوی جوزف وو، وزیر خارجه تایوان مورد استقبال قرار گرفت. نانسی پلوسی پس از ورود به تایپه تاکید کرد که سفرش به تایوان نشان‌دهنده «حمایت بی‌قید و شرط» آمریکا از این جزیره است.

رئیس مجلس نمایندگان آمریکا پس از ورود به فرودگاه تایپه گفت: «سفر هیات ما به تایوان تعهد تزلزل‌ناپذیر آمریکا به حمایت از دموکراسی پر جنب و جوش تایوان را گرامی می‌دارد. گفت‌وگوهای ما با رهبری تایوان بر حمایت ما از شریکمان و ترویج منافع مشترکمان، از جمله پیشبرد منطقه آزاد و باز در هند و اقیانوس آرام تاکید می‌کند.»

خانم پلوسی افزود: «همبستگی آمریکا با ۲۳ میلیون نفر از مردم تایوان امروز بیش از هر زمان دیگری مهم است، زیرا جهان با انتخاب بین خودکامگی و دموکراسی روبروست.»

او هم‌چنین گفت: «سفر ما یکی از چندین هیات کنگره به تایوان است - و به هیچ وجه با سیاست دیرینه ایالات متحده که بر اساس قانون روابط تایوان در سال ۱۹۷۹، بیانیه‌های مشترک ایالات متحده و چین و تضمین‌های شش گانه هدایت می‌شود، در تضاد نیست.»

مقامات چینی طی روزهای گذشته بارها نسبت به هرگونه سفر احتمالی نانسی پلوسی هشدار داده بودند.

خانم پلوسی از نظر سلسله مراتب قدرت در آمریکا، بعد از معاون رئیس‌جمهور سومین مقام عالی‌رتبه کشورش محسوب می‌شود.

پیشتر در سال ۱۹۹۷ یک رئیس جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان هم به تایوان سفر کرده بود اما ژانگ جون سفیر چین در سازمان ملل گفته بود که سفر خانم پلوسی قابل مقایسه با سفر سال ۱۹۹۷ نیست و اقدامی تحریک آمیز تلقی می‌شود.

از تایوان چه می‌دانیم؟

تایوان جزیره‌ای است که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری سواحل جنوب شرق چین قرار دارد. این جزیره، بسیار بزرگ است و مساحتش تقریبا برابر است با مجموع مساحت استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان که بزرگترین استان‌های ایران هستند.

به گزارش بی‌بی‌سی، بعد از شکست امپراتوری چین از ژاپن در سال‌های پایانی قرن ۱۹، کنترل این جزیره به دست ژاپن افتاد.بیش از یک دهه بعد، در سال ۱۹۱۱ در چین انقلابی علیه امپراتور این کشور رخ داد که به سرنگونی او و تاسیس «جمهوری چین» منجر شد.در پایان جنگ جهانی دوم، ژاپن شکست خورد و مجبور شد تا کنترل تایوان را به «جمهوری چین» بازگرداند، چرا که چین یکی از برنده‌های جنگ محسوب می‌شد.

«جمهوری چین» همچنین یکی از بنیانگذاران سازمان ملل متحد بود که به عنوان عضو دائمی شورای امنیت نیز انتخاب شد.اما تنها یک‌سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم، مائو تسه‌تونگ که خود از انقلابیون سال ۱۹۱۱ بود، علیه چیانگ کای شک، رئیس‌جمهور چین دست به شورش مسلحانه زد.

چیانگ کای شک، یک سیاستمدار دست‌راستی بود که از سال ۱۹۲۸، رئیس‌جمهور چین بود و برای حفظ قدرت، با ارتش به جنگ شبه‌نظامیان مائو رفت که عملا به رهبر یک قیام کمونیستی کشاورزان تبدیل شده بود.

چیانگ کای شک در سال ۱۹۴۹ از شبه‌نظامیان کمونیست شکست خورد و به همراه دولتش به تایوان گریخت.او در تایوان کماکان حکومتش را دولت قانونی چین می‌دانست و جامعه بین‌المللی نیز تا سال ۱۹۷۱ میلادی، حکومت چیانگ کای شک را به عنوان «جمهوری چین» به رسمیت می‌شناخت.در مقابل، حکومت انقلابی چین نیز با نام «جمهوری خلق چین» در پکن مستقر بود و کنترل سراسر کشور به جز تایوان را در دست داشت.

از زمانی که «جمهوری چین» در جزیره تایوان به حیاتش ادامه داد، این حکومت خود را «حکومت قانونی» سراسر چین اعلام کرد.در مقابل «جمهوری خلق چین» نیز همواره تایوان را یکی از استان‌های خود قلمداد کرده که توسط شورشیان جدا شده است.از دهه ۸۰ میلادی روابطی بین پکن و تایپه آغاز شد. در این زمان بود که طرح «یک کشور، دو سیستم» از سوی پکن پیشنهاد شد.