گنجی، رويدادِ ملی و محورِ وفاقِ همگانی در شرايطِ موجود

دوشنبه ١٠ مرداد ١٣٨٤

گنجی در خطرِ جدی است. توطئه‌ی باندِ جنايتكاران را، برای به كام مرگ فرستادن او، بايد رسوا كرد. مقاومتِ گنجی مقاومتِ مردمِ ايران در بيست و چند سالِ گذشته را تبلور می‌دهد. و به همين علت روشن و با صراحت از آزادی، و تنها آزادی، برای جامعه‌ی ايران دفاع می‌كند. و اين در كلِ تاريخ ايران، پس از سقوطِ دولتِ ملی، بی‌سابقه است. به همين خاطر است كه او رويداد است. گنجی قهرمان نيست برای اين كه سرچشمه‌ی هيچ اعتقادی را تغذيه نمی‌كند. و از بيش از دو هزار روز، و تاكيد می‌كنم بيش از دو هزار روز، در زندان بودن رنج می‌برد. رنجِ خبرنگارِ آزاد انديشی كه به حرفه‌ی خود عشق می‌ورزد و از دوری از آن تكيده می‌شود. به گفته‌ی آلفرد دوموسه هيچ چيز مثل يك رنج بزرگ انسان را بزرگ نمی‌سازد. كسی كه رنج می‌كشد و صميمانه تجلی‌اش می‌دهد، به گرمی در قلب مردم می‌نشيند. امروز ديگر به شهادت فرستادن هيچ قهرمانی انگيزه‌ای برای شور ملی نمی‌شود. به روزگاری كه ارزش‌ها دگرگونه می‌شوند، به گونه‌ی ديگری، كه با عادت و انتظار هماهنگی ندارد، شور ملی انگيخته می‌شود. تاريخِ مقاومتِ سركوب شده‌ی مردم ايران اكنون به حق به نام گنجی سكه می‌خورد. باندِ جنايتكاری كه هزاران زندانی سياسی را همچون اسيرانِ دست و پا بسته‌ای به گورهای دستجمعی اعتقادی فرستاد، اكنون خود را در گرداب مهيبی كه از آن برون نمی‌تواند رفت گرفتار می‌بيند. رئيس قوه‌ی قضائی در كلامِ گنجی نيز ارتكاب جرم‌های جديدی را محقق می‌بيند. او حق دارد: گنجی نخستين كسی است كه با دست زدن به خطر، به پخشِ خبرِ كشتارِ انبوهِ زندانيانِ سياسی به خاطر اعتقادشان، ابعادی عمومی داده است. هركلام او ارتكابِ بزهِ جديدی است زيرا چاهِ ويلی را كه پيش پای جمهوری فقيهان دهان گشوده است ژرف‌تر می‌كند. در اين رويداد به هم خوردنِ موازنه‌ی قدرت در رژيم اسلامی آشكارا نشان داده می‌شود.
گنجی رويدادی ملی است چرا كه خواستِ آزادی خود را با خواستِ آزادی بيان پيوند می‌دهد. پس نه تنها سايرِ خبرنگاران، كه همه‌ی ايرانيانی كه در آينده از آزادی بهره خواهند برد، به او مديون خواهند بود. به همين خاطر اين رويداد از هم اكنون بر وجدان ملی ما سنگينی می‌كند. هركدام از ما ايرانيان كه در عافيت می‌نشينيم و در گسترش اين شور ملی شركت نمی‌كنيم، از آزادی كه در ايران گزير ناپذير است، با شرمساری بهره خواهيم برد. امروز هركس بايد برای نجات جان گنجی، كه آزادی بيان و قلم و رسانه‌ها را امكان پذير خواهد ساخت، كاری كند. ما بايد بر همه‌ی تنگ نظری‌ها فايق آئيم و پژواكِ اين رويداد را، به عنوان يك اقدام ملی نمادين، به همه‌ی افق‌ها برسانيم. تا باند جنايتكاران بداند كه اگر گنجی- فرزند مردم ايران- بميرد، جمهوری اسلامی طوفان می‌درود.
ن. كاخساز
سی و يكم ژوئيه ٢٠٠٥