بیانیه در دفاع از کودکان بی‌شناسنامه سیستان و بلوچستان
بیانیه فوری برای اقدام جهانی در دفاع از کودکان بی‌شناسنامه سیستان و بلوچستان
«هیچ کودکی نباید بی‌نام، بی‌صدا و بی‌مدرسه بماند»
در سکوت سنگین و بی‌تفاوتی نهادهای قدرت، هزاران کودک در سیستان و بلوچستان و دیگر مناطق پیرامونی ایران، بدون شناسنامه، بدون حق آموزش و بدون هویت رسمی، در سایه زیست می‌کنند.
آنان از بدو تولد، حق آموزش و حتی حق دیده‌شدن محروم‌اند.
این وضعیت، یکی از آشکارترین و دردناک ترین اشکال نقض حقوق بشر در ایران معاصر است.
کودکانی که بی‌شناسنامه می مانند، در واقع از بدو تولد از جامعه حذف می‌شوند؛ نه‌تنها در آمار رسمی وجود ندارند، بلکه از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم‌اند:
از مدرسه تا درمان، از حمایت اجتماعی تا حق شهروندی. این حذف سیستماتیک، شکلی نهادینه از تبعیض است که با سکوت ساختارهای سیاسی و اداری ایران تداوم یافته است.
بر اساس مستندات حقوق بین‌الملل، این وضعیت نقض مستقیم تعهدات دولت ایران است:
● ماده ۷ و ۸ کنوانسیون حقوق کودک (CRC) که بر حق هر کودک برای داشتن نام، تابعیت و هویت تأکید می‌کند.
● ماده ۲۸ همان کنوانسیون که حق آموزش برابر و بدون تبعیض را تضمین می‌کند.
● ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۳ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که دولت‌ها را موظف به تضمین دسترسی برابر همه‌ی انسان‌ها به آموزش می‌کند.
در حالی‌که ایران از امضاکنندگان این اسناد است، هزاران کودک در سیستان و بلوچستان، خوزستان و کردستان از حقوق پایه‌ی انسانی خود محروم مانده‌اند.
این تناقض فاحش میان تعهدات رسمی و واقعیت میدانی، به معنای نقض سیستماتیک حقوق کودک در ساختار حکمرانی ایران است.
ما به‌عنوان جمعی از کنشگران اجتماعی، فرهنگی، مدنی و مدافعین حقوق کودک اعلام می‌کنیم که بحران کودکان بی‌شناسنامه، دیگر مسئله‌ای اداری یا محلی نیست؛ بلکه بحرانی ملی و انسانی است که نیازمند مداخله فوری جامعه جهانی است. سکوت در برابر آن، به معنای همدستی با ساختار تبعیض است.
ما خواهان اقدام فوری، هماهنگ و الزام‌آور از سوی نهادهای بین‌المللی، دولت‌های دموکراتیک و وجدان‌های بیدار جهان هستیم تا جمهوری اسلامی ایران را وادار کنند به تعهدات خود عمل کرده و حقوق این کودکان را تضمین کند.
ما خواهان این اقدامات فوری هستیم:
۱. ثبت تولد و صدور شناسنامه‌ی اضطراری برای تمامی کودکان بی‌هویت در سیستان و بلوچستان و سایر مناطق پیرامونی ایران.
۲. اجازه‌ی فوری و بدون قید و شرط برای ثبت‌نام تمام کودکان فاقد مدارک در مدارس، و سازمان‌های مستقل حقوق بشری برای رصد اجرای حق آموزش در ایران.
۳. تشکیل کمیته‌ی نظارتی مشترک با مشارکت یونیسف (UNICEF)
۴. برگزاری کارزار جهانی برای مستندسازی و انتشار موارد نقض حقوق کودک در مناطق مرزی ایران؛
۵. فشار دیپلماتیک و سیاسی از سوی اتحادیه اروپا، سازمان ملل متحد و نهادهای مدافع حقوق کودک برای واداشتن حکومت ایران به اجرای تعهدات بین‌المللی خود.
کودکانی که امروز در بلوچستان بدون نام و بی‌مدرسه رها شده‌اند، فردا شهروندان فراموش‌شده‌ی جهان خواهند بود. این فاجعه باید همین امروز متوقف شود.
ما از همه‌ی چهره‌های سیاسی، فرهنگی، دانشگاهی و مدنی، از نهادهای بین‌المللی و از رسانه‌های آزاد و همه انسانهای آزادیخواه می‌خواهیم تا این بیانیه را امضا کنند و با صدای بلند بگویند:
هیچ کودک، در هیچ کجای جهان، نباید به‌دلیل جغرافیا، قومیت یا مدارک اداری از حق آموزش و هویت محروم شود.
بازگشت کودکان بی‌شناسنامه به مدرسه، یک خواسته‌ی انسانی نیست ــ یک ضرورت اخلاقی و جهانی است.
امضا کنندگان این بیانیه به ترتیب حروف الفبا:
مرجان اروندی / بهروز اسدی/ نرگس اسکندری/ اقبال اقبالی/ لادن بازرگان/ فریبا بلوچ/ محسن برهانزهی/ شعله پاکروان/ آتنا دائمی/ شعله زمینی/ نسرین ستوده / سیوان سلیمانی/ عباس صادقی/ منظر ضرابی/ اسمائیل عبدی/ نگین عظیمی هاشمی/ محبوبه فرحزادی/ سوران لطفی/ نرگس محمدی/ شهناز مرتب/ پیروز نامی
لینک برای امضا: https://c.org/6zT5D9GTyL
