زندان قرچک؛ نماد شکنجه‌ی سیستماتیک زنان در ایران
زندان قرچک؛ نماد شکنجه‌ی سیستماتیک زنان در ایران – صدای زندانیان سیاسی برای آزادی
نامه سرگشاده به
خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران،
خانم هانا نویمن، رئیس هیئت روابط ایران در پارلمان اتحادیه اروپا،
آقای ساتوری، رئیس کمیسیون حقوق بشر پارلمان اتحادیه اروپا،
و آقای لارس کاستلوچی، مسئول حقوق بشر دولت فدرال آلمان
با احترام،
به‌عنوان یک فعال حقوق بشر و از طرف انجمن زن زندگی المان / فرانکفورت ، این نامه را خطاب به شما می نویسیم این نامه بازتاب مستقیم و خواست مشخص زندانیان سیاسی در زندان قرچک است؛ زنانی که خود در این شرایط غیرانسانی زندگی می‌کنند و صدای اعتراض‌شان را به ما رسانده‌اند.
شرایط زندان قرچک
زندان قرچک ورامین بیش از هزار زن را، دو برابر ظرفیت رسمی خود، در شرایطی کاملاً غیرقابل زیست نگهداری می‌کند. اطراف آن شنزار و خلنگزار است؛ در یک کیلومتری آن شتربانی قرار دارد که آلودگی ایجاد می‌کند؛ و در تابستان دود ناشی از آتش‌زدن مزارع، هوای آنجا را مداوماً مسموم می‌کند.
خانم نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر در تهران، این وضعیت را «غیرقابل تحمل» توصیف کرده است. قرچک صرفاً زندان نیست؛ بلکه ابزار آگاهانه‌ای برای سرکوب جنبش زن، زندگی، آزادی است. حتی مواردی از خودکشی زنان با «قرص برنج» در اثر فشارهای طاقت‌فرسا گزارش شده است.
اعتراض‌ها و اعتصاب غذا
پس از کشته‌شدن سمیه رشیدی، مردان زندانی در اوین بارها در حیاط تجمع اعتراضی کردند. دو زندانی، فراحی شاندیز و اردلان، در حمایت از زنان زندانی و با خواست بازگرداندن آنان به اوین، دست به اعتصاب غذا زدند. این اعتراض‌ها بازتاب کافی در رسانه‌ها نداشت.
تحمیل حجاب اجباری در ملاقات‌ها
سرکوب حتی به ملاقات خانواده‌ها کشیده می‌شود. در تاریخ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵، خانم نسرین ستوده بدون حجاب اجباری برای ملاقات همسرش، رضا خندان، به اوین مراجعه کرد، اما به همین دلیل ملاقات ممنوع شد. آقای خندان نیز در اعتراض به این اجبار، از حق ملاقات محروم ماند. این نمونه نشان می‌دهد که حتی ابتدایی‌ترین پیوندهای انسانی را هدف قرار داده‌اند.
خواست‌های مشخص زندانیان سیاسی
• آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی و لغو اعدام.
• تعطیلی فوری زندان قرچک، به‌عنوان خواست مشترک تمامی زندانیان، به‌ویژه زنان.
• تا زمان تحقق آزادی، انتقال زندانیان به مکان‌هایی با حداقل استانداردهای انسانی.
• پایان تحمیل حجاب اجباری در ملاقات‌ها و احترام به کرامت انسانی.
درخواست از جامعه جهانی
این خواست‌ها تنها با اقدامات عملی و فشار مؤثر بر جمهوری اسلامی محقق می‌شود. این رژیم هیچ ابایی از سرکوب، به‌ویژه علیه زنان، ندارد. از شما انتظار می‌رود:
• تعطیلی قرچک را علناً و رسماً مطالبه کنید.
• آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی را به‌طور فوری پیگیری کنید.
• با ابزارهای دیپلماتیک، حقوقی و سیاسی فشار مستقیم بر جمهوری اسلامی برای توقف اعدام‌ها و پایان سرکوب وارد نمایید.
• تا زمانی که زندان قرچک پابرجاست، این مسأله فقط موضوع داخلی ایران نیست، بلکه یک بحران حقوق بشری جهانی است.
با احترام،
بهروز اسدی
فعال حقوق بشر
از طرف انجمن Women – Life – Freedom Germany
Tel: +49 171 2279232
Mail: .(JavaScript must be enabled to view this email address)
01.10.2025
