توئیت عراقچی درباره بازگشت تحریم‌ها و واکنش خبرنگار وال استریت ژورنال
عراقچی در پستی در شبکه اجتماعی ایکس به زبان انگلیسی نوشت:
به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران، من دیروز یک طرح منطقی و عملی را به همتایان اروپایی (E3/EU) ارائه کردم تا از بروز بحرانی غیرضروری و قابل اجتناب در روزهای آینده جلوگیری شود.
به‌جای آن‌که با ورود به محتوای این طرح مواجه شویم، ایران اکنون با مجموعه‌ای از بهانه‌ها و طفره‌رفتن‌های آشکار روبه‌رو است، از جمله ادعای مضحک مبنی بر اینکه وزارت امور خارجه نماینده کل ساختار سیاسی کشور نیست.
خوشحالم که رئیس‌جمهور مکرون اذعان دارد پیشنهادی که ارائه کردم منطقی است. اما او و جهان باید بدانند که من از حمایت کامل کل نظام جمهوری اسلامی ایران، از جمله شورای عالی امنیت ملی کشورم، برخوردارم.
واقعیت شاید این باشد که این دستگاه دیپلماتیک اروپایی (E3/EU) است که عملاً از کار افتاده است.
بنابراین اکنون زمان آن فرارسیده که شورای امنیت سازمان ملل وارد عمل شود و دیپلماسی را به‌جای تقابل برگزیند. موضوع از این مهم‌تر نمی‌تواند باشد.
ایران سهم خود را انجام داده است:
۱- امضای توافق با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که فصلی نو از همکاری‌ها را در چارچوب تعهدات داخلی و بین‌المللی ما می‌گشاید، علیرغم بمباران غیرقانونی تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان ما.
۲- ارائه پیشنهادی خلاقانه، منصفانه و متوازن که نگرانی‌های واقعی را برطرف کرده و برای طرفین سودمند است. تبدیل این ایده به اقدام می‌تواند سریع باشد و خطوط قرمز متقابل را حل کند تا از بحران جلوگیری شود.
راهی برای پیش‌روی وجود دارد، اما ایران نمی‌تواند تنها بازیگر مسئول باشد.
واکنش خبرنگار وال استریت ژورنال
خبرنگار وال استریت ژورنال با اشاره به توییت عراقچی در ایکس نوشت:
این توییت از چند جهت جالب است.
ممکن است نیت مثبتی پشت آن بوده باشد، اما کاملاً روشن بود که اظهارنظر امانوئل مکرون درباره اینکه عراقچی در موضوع مذاکره صادقانه با بقیه حاکمیت همسو نیست، او را در بدترین موقعیت ممکن قرار داد. اگر مکرون واقعاً معتقد است که عراقچی فردی است که غرب می‌تواند با او گفتگو کند، عملاً بیهوده به او آسیب زده است. و عراقچی ناچار شد از خودش دفاع کند.
ارائه پیشنهادی که عراقچی تأیید می‌کند دیروز مطرح کرده (همان‌طور که قبلاً گزارش شده بود) واقعاً مضحک است. چه طراحی خودش بوده باشد یا دیگری، یک شوخی تمام‌عیار بود. بر اساس اطلاعاتی که دارم (و نمی‌توانم جزئیاتش را به دلیل منابع بیان کنم) این پیشنهاد به معنای پایان‌دادن به مکانیسم اسنپ‌بک و تحریم‌ها بود، در برابر گامی بسیار کوچک از سوی ایران همراه با مجموعه‌ای از وعده‌ها که عملاً اهرم فشار آمریکا و سه کشور اروپایی (E3) را از بین می‌برد. افزون بر این، از ورود به موضوع آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سر باز زده شد، به بهانه اینکه توافق قاهره همه‌چیز را حل کرده، در حالی که در واقع هیچ‌یک از ادعاهای عراقچی را تأمین نکرده است.
عراقچی می‌گوید: «ایران سهم خود را انجام داده است.» حقیقت این است که ایران حتی یک گام ملموس و واقعی برای پاسخ‌گویی به آژانس یا ورود به پیشنهاد تمدید E3 برنداشته است. تنها وعده‌هایی داده، اما در نزدیک به دو ماه هیچ اقدامی نکرده است.
راه‌های زیادی بود که می‌توانست انجام دهد: ارسال گزارش درباره سایت‌ها و مواد غنی‌سازی (HEY) به آژانس، یا اعلام یک تاریخ مشخص برای ارائه آنها و تعیین زمان برای راستی‌آزمایی. اجازه بازگشت بازرسان. نشستن بدون پیش‌شرط با آمریکایی‌ها (هرچند واشنگتن هم در این زمینه کمکی نکرده است).
پس در توییت او مقدار زیادی عدم صداقت هم هست. اما استدلالی که او مطرح می‌کند همان چیزی است که ایران خواهد گفت: ما با E3 تعامل کردیم، با آژانس تعامل کردیم و گفتیم آماده گفت‌وگو با آمریکا هستیم. این همان الگوی «بازی مقصر جلوه‌دادن دیگران» است که ایران در روزهای آینده استفاده خواهد کرد.
