بیانیه جبهه آزادی و نجات ایران: ایران در آستانه همبستگی سرتاسری
بیانیه جبهه آزادی و نجات ایران(جان ایران)
ایران در آستانه همبستگی سرتاسری
اعتصابات و قیام ملی
از درون بندهای خروشانِ زندان‌های سیاسی، تا سوی میدان‌های پُر امیدِ رهایی، از کارخانه‌های خاموش، جاده‌های بی‌سوخت و روستاهای بی‌نان، ایران در آستانه‌ی جهشی سراسری و عظیم قرار گرفته است.
ما نه نظاره‌گر تاریخ که مشعل‌داران پُر تَب و تابِ رستاخیزی نوین‌ایم — رستاخیزی برخاسته از آگاهی، سازمان‌یافتگی و اراده‌ی ملی برای گذار و فرارویی از وضع موجود.
اقتصاد کشور دیگر نه در بحران که در مرحله‌ی نهایی فروپاشی است!
اعتصاب کامیون‌داران، در حالی به روز یازدهم خود رسیده که سقوط شاخص‌های کلان اقتصادی شتاب گرفته است:
حمل‌ونقل در بسیاری از مسیرهای بین‌استانی به کمتر از ۱۵ درصد سطح پیش از اعتصاب رسیده؛
توزیع نهاده‌های کشاورزی، کالاهای فاسدشدنی و سوخت ، عملاً در چند استان متوقف شده است؛
در نتیجه، تنها طی ده روز گذشته، دست‌کم ۲۰ هزار میلیارد تومان زیان مستقیم به بدنه‌ی اقتصاد کشور وارد شده است.
با ناپدید شدن سرمایه‌ی اجتماعی، امواج اعتصاب‌ها روند شتابناک سقوط را در حوزه‌های دیگر تولیدی، خدماتی و مالی، و همچنین در پهنه‌های سیاسی، اجتماعی و بسترهای روانی، تسریع خواهد کرد.
اکنون در روز یازدهم اعتصاب، ایستادگی کامیون‌داران به کابوس بی‌پایان حاکمیت بدل شده است.
دولت، در تلاشی بی‌ثمر و سردرگم، با وعده‌هایی مبهم چون «تثبیت مشروط قیمت سوخت» و طرح‌های فریبکارانه‌ی منطقه‌ای، می‌کوشد اعتصاب را از درون فرسوده و صفوف را شکاف دهد.
اما ما بازی را به‌خوبی می‌شناسیم: تثبیتِ بدون ضمانت قانونی، تنها ایستگاهی است در مسیر گرانی افسارگسیخته.
کامیون‌داران، فراتر از صنف، اینک به نیروی محرکه‌ی جامعه بدل شده‌اند؛ سنگربانان معیشت، پیشاهنگان آگاهی.
در برابر فشارهای امنیتی، توقیف ناوگان، تطمیع‌های خُرد و تهدیدهای شبانه، پاسخی که کوشندگان و رزمندگان صنفی–مدنی–سیاسی داده‌اند روشن است:
عقب‌نشینی در کار نیست، زیرا این اعتصاب، نه صرفاً برای کرایه یا سهمیه، بلکه برای کرامت، آینده، و حق مشارکت در سرنوشت کشور است.
اعتصاب سراسری کامیون‌داران تنها یک اقدام صنفی نیست؛
این حرکت، بخشی از یک راهبرد ملی برای بازآفرینی توازن قدرت از پایین است.
در شرایطی که ساختار حکمرانی از درون فروریخته و شکاف میان دولت و جامعه غیرقابل ترمیم شده، اعتصاب‌ها به‌سان موتور هم‌زمان فشار و آگاهی، می‌توانند به حلقه‌ی پیوند جنبش‌های متنوع بدل شوند.
اکنون دوران آن فرارسیده است که با حفظ استقلال عمل، شبکه‌های افقی همبستگی میان صنوف، مناطق و اقشار گسترش یابد.
راه ما نه در تمرکز قدرت، که در پراکندگی آگاهانه و هماهنگ آن است.
هر کامیون، هر کارخانه، هر مدرسه و هر میدان، می‌تواند سنگری برای آزادسازی ایران باشد.
تاکتیک ما، آگاه رسانی، افشای هوشمندانه و چالاکِ فریب‌های حکومتی، فرسایش هدفمند توان سرکوب، و واژگون‌سازی تدریجی ماشین سلطه از درون است.
اکنون دوران آن فرا رسیده است که همه‌ی قشرها و گروه‌های اجتماعی، مبارزان مدنی و سیاسی، در تمامی شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها، در درون کشور و برون‌مرز، یک همبستگی ملی را بسازند، پاس دارند، و بگسترانند — زیرا ما تنها با ایستادن در برابر مرگِ تدریجی، به زندگی دوباره معنا می‌بخشیم.
فصل نوینی آغاز شده است؛ فصلی که در آن اراده‌ی مردمان بر رنج مقدّم می‌شود و امید بر ترس می‌چربد.
کامیون‌داران، آموزگاران، کارگران، بازنشستگان، زنان، دانشجویان، زندانیان آزاداندیش و همه‌ی بی‌صدایان، اکنون در میدانی ایستاده‌اند که آینده از آن گذر می‌کند.
راه ما روشن است: اعتصاب، اعتراض، و ایستادگی — بدون مماشات، بدون آشتی با حکومت و همانا در مسیر رستاخیز.
ما شیشه‌ی عمر نظامی را نشانه رفته‌ایم که با نفت و باتوم، با دروغ و ترس، زیسته است.
اکنون این ما هستیم — مشعل‌داران کوچه‌های تاریک، علاءالدینِ ابدیتِ شگفت‌آور و نیروهای محرکه‌ی جامعه.
با هم همراه شویم ، نیرومندتر برخیزیم.
هیئت دبیران جبهه آزادی و نجات ایران (جان ایران)
فرامرز بهار - البرز سلیمی - فرشید یاسایی
یازدهم خرداد ۱۴.۴.اول ژوئن ۲۰۲۵
