ضرب و شتم ۳ زندانی سیاسی در زندان اوین بر اثر عدم رعایت تفکیک جرائم
وحید سرخ گل، میثم غلامی و فرهاد حافظی سمنانی، سه تن از فعالان سیاسی مشروطه خواه و زندانیان سیاسی محبوس در اندرزگاه ۴ (بند قرنطینه) زندان اوین، روز شنبه ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ و در پی عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و بروز درگیری مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
یک شاهد عینی در تشریح این خبر به گزارشگر حقوق بشر در ایران گفت:”این درگیری به علت عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و بین ۳ تن از زندانیان جرائم مالی و سرقت با وحید سرخ گل، میثم غلامی و فرهاد حافظی سمنانی، صورت گرفته و بر همین اساس، وحید سرخ گل از ناحیه سرخ و انگشت دست راست، فرهاد حافظی سمنانی از ناحیه دست چپ و میثم غلامی هم از ناحیه صورت و به علت کشیده ای که به صورت او خورده و بازو که منجر به کبودی و التهاب شده مواجه شدند.”
لازم به اشاره است، وحید سرخ گل، در آذر ماه ۱۴۰۲، پس از اعزام به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، در حالی که منتظر برگزاری جلسه محاکمه خود بودند به آنها اعلام شد با توجه به شلوغی شعبه جلسه دادرسی به پرونده آنها در تاریخ ۲۸ آذر ماه ۱۴۰۲، برگزار خواهد شد و بصورت شفاهی تفهیم اتهام و به زندان اوین بازگردانده شد و اواخر آذر ماه ۱۴۰۲، توسط ایمان افشاری، محاکمه و در تاریخ ۱۸ دی ماه ۱۴۰۲، از بابت اتهام (توهین به مقدسات اسلامی در فضای مجازی) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری، به اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری، از بابت اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) به تحمل ۱ سال حبس تعزیری، به اتهام (تشویق مردم به درگیری و خونریری) هم به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.
این فعال سیاسی مشروطه خواه، در پی احضار به شعبه ۳ دادسرای انقلاب استان کرمانشاه در تاریخ ۱۸ مرداد ماه ۱۴۰۲، بازداشت و به بند اطلاعات سپاه واقع در زندان دیزل آباد استان کرمانشاه منتقل شد اما از آنجایی که سایر متهمان این پرونده در زندان اوین بسر می بردند، این فعال سیاسی مشروطه خواه هم در تاریخ ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۲، به بازداشتگاه ۲ الف آن نهاد امنیتی واقع در زندان اوین، منتقل و در تاریخ ۷ شهریور ماه ۱۴۰۲، به اندرزگاه ۴ این زندان، منتقل شد.
جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات وحید سرخ گل، میثم غلامی، در تاریخ ۴ دی ماه ۱۴۰۲، توسط ایمان افشاری ـ قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، محاکمه شده بودند.
میثم غلامی نیز، در تاریخ ۱۱ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان نوشهر از توابع استان مازندران، بازداشت و پس از مدتی بلاتکلیفی در ززندان شهرستان نوشهر برای تشکیل پرونده به تهران و بند۲ الف سپاه پاسداران واقع در زندان اوین، منتقل و در حالی که از حق ملاقات و دسترسی به وکیل محروم بود دوران بازجویی خود را پشت سر گذاشت و با آغاز مراحل دادرسی از بابت اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و به اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) به تحمل ۱ سال حبس تعزیری، محکوم شد و در پی اعتراض پرونده وی به شعبه داداه تجدیدنظر استان تهران ارجاع شده است.
وی، در تاریخ ۹ مهرماه ۱۴۰۱، در ارتباط با اعتراضات سراسری در شهرستان کبودرآهنگ از توابع استان همدان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی و طی مراحل بازجوئی سپس در تاریخ ۲۱ مهر ماه به زندان الوند همدان، منتقل و در تاریخ ۲۳ مهر ماه ۱۴۰۱، با تودیع وثیقه آزاد شده بود.
این فعال سیاسی مشروطه خواه، پیش از این هم در سال ۱۳۹۹ توسط ماموران امنیتی در شهرستان شهریار به همراه فریبا اسدی و چند فعال مدنی دیگر بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه و طی نراحل بازجویی و تفهیم اتهام در تاریخ ۱۰ مهرماه ۱۴۰۰ توسط شعبه دوم دادگاه انقلاب شهریار از بابت اتهام (تبلیغ علیه نظام) به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد و پس از سپری کردن دوران حبس خود در تاریخ ۲۰ آذرماه ۱۴۰۰، از زندان تهران بزرگ آزاد شده بود.
فرهاد حافطی سمنانی (آزرم) هم در تاریخ ۲۴ خرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ابوالقام صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری، به اتهام(فعالیت تبلیغی علیه نظام) هم به ۱ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام (توهین به رهبری و توهین به روح الله خمینی) هم در مجموع به تحمل ۲ سال حبس تعزیری، محکوم شده بود.
پس از اعلام اعتراض، حکم صادره مذکور در تاریخ ۳۱ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی عباسعلی حوزان و مستشار خسرو خلیلی مهدریجی، قضات شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، بدون تشکیل جلسه دادرسی، عینا تائید و اوایل شهریور ماه ۱۴۰۲، فرهاد حافظی سمنانی(آزرم) در زندان اوین ابلاغ شد.
فرهاد حافظی سمنانی(آزرم)، در جریان اعتراضات سراسری۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شهر تهران، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاه امنیتی وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام در شعبه بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، در حالی که از حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق شهروندی خود بعنوان یک متهم محروم شده بود به اندرزگاه ۴ زندان اوین، منتقل شد.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
