سه پرسش مصطفی تاج‌زاده از علی خامنه‌ای
تاج‌زاده: اگر بخواهم از رهبر نظام، سه سوال بپرسم به شرح زیر خواهد بود:
اول: با توجه به اختیارات وسیع ایشان در قانون‌اساسی که با هیچ مقام و هیچ‌نهادی قابل قیاس نیست، با فرض اینکه بپذیریم اختیاراتی فراتر از قانون‌اساسی ندارد و رهبری هیچ استفاده‌ای از اختیارات قانونی خود صورت نداده است، ایشان چقدر خود را درمورد وضعیت خوب و بد امروز کشور مسئول می‌دانند؟ چه در بخش دستاوردها و چه در بخشی که به ضعف‌ها و نارسایی‌ها و کمبودها و خطاها و فسادها برمی‌گردد.
آیا رهبر هم مانند عده‌ای از پیروان‌شان معتقدند آنچه در جمهوری اسلامی خوب و مثبت و به‌نفع مردم بوده، مواردی است که نظر رهبری بوده و آنچه بد است، به منتخبان مردم در دولت و مجلس و شوراها برمی‌گردد؟ و رهبری هیچ مسئولیتی در قبال مشکلات ندارد؟ یا نه، فکر می‌کنند رهبری هم در زمینه دستاوردها و هم در زمینه ناکامی‌ها مسئولیت دارد و باید پاسخ‌گو باشد.
دوم: مردم چگونه از رهبر پاسخ بطلبند؟ اگر فرض کنیم اکثریت جامعه از عملکرد رهبر ناراضی باشد، این را باید کجا و چگونه اعلام کنند؟ چطور می‌توانند سیاست‌های رهبری و نهادهای زیرنظر ایشان را تغییر دهند؟
اگر شهروندان درباره عملکرد صداوسیما یا شورای‌نگهبان یا قوه‌قضائیه یا سپاه انتقاد داشته باشند، چگونه می‌توانند نظر و حاکمیت خود را اعمال کنند تا آنچه را که منفی و نادرست می‌دانند، اصلاح شوند؟ راه پیشنهادی رهبر کدام است؟ آیا رهبر حاضر است که انتخابات خبرگان را آزاد برگزار کنند تا نمایندگان واقعی ملت از قشرهای مختلف و موافق و مخالف ایشان، به‌عنوان نامزد شرکت کنند و هر تایید صلاحیت شود، و به مجلس خبرگان راه یابد و بر عملکرد رهبر و نهادهای زیرنظر رهبری نظارت کند؟
سوم: چرا مانند بنیانگذار نظام و در زمان حیات خود، شورای بازنگری قانون‌اساسی را تشکیل نمی‌دهند تا اصلاحات لازم در قانون‌اساسی به‌خصوص درمورد پاسخگوکردن رهبری انجام شود و جامعه در آینده دچار چالش و مشکلات سخت نشود. یعنی برای رهبری شرایط و محدودیت‌هایی بگذارند تا قدرت متمرکز، مطلقه و یک‌نفره نشود. و دوباره همان اتفاقی نیفتد که در انقلاب مشروطه رخ داد. همه مجاری تنفسی مردم بسته شد و برای مردم جز یک انفجار بزرگ راهی باقی نماند.
روشن عرض کنم. چرا مدت رهبری موقت و انتخابی (مثلا دو دوره ۵ساله) نمی‌شود تا هیچ مقام مادام‌العمری در جمهوری اسلامی باقی نماند و فسادها نهادینه و گسترده و سیستماتیک نشود؟
چرا رهبری را به انتخاب ملت نمی‌گذارند؟ چون طبق قانون‌اساسی کسی باید رهبر شود که از حمایت اکثریت مردم برخوردار باشد.
به این ترتیب هرکسی که موقت باشد و مادام‌العمر نباشد و با رای مردم انتخاب شود، خودبه‌خود پاسخ‌گو هم خواهد شد؛ برای اینکه اگر مردم از عملکرد او راضی نباشند، در دور دوم به او رای نخواهند داد.
به این ترتیب قدرت به‌صورت مسالمت‌آمیز به چرخش در‌می‌آید و فردی و شخصی و یک‌نفره نمی‌شود و به جای یک‌نفر، نهادها و مناسبات و ساختارها تصمیم می‌گیرند.
این سه پرسشی است که من از رهبر دارم و امیدوارم با پاسخ ایشان، جامعه به یک طمأنینه برسد و ان‌شاءالله در آينده هم با مشکلات جدی مواجه نشود.
