آیا جلیلی به صندلی قالیباف رضایت می‌دهد؟
داوود حشمتی
سایت متعلق به مصطفی پورمحمدی دبیراجرایی جامعه روحانیت مبارز در یک مصاحبه و گزارش خبر از رقابت درونی جریان اصولگرایان بر سر صندلی ریاست مجلس می دهد.
براساس آنچه نقوی حسینی در این سایت مطرح کرده یکی از طرح های جریان اصولگرا برای انتخابات آتی عبارت است از اینکه: «سعید جلیلی از تهران کاندیدا شده و به مجلس راه پیدا کند و قالیباف به پاستور برود.» چرایی طرح این موضوع را باید موشکافانه بررسی کرد.
۱. اصولگرایان قصد دارند با طرح این موضوع سعید جلیلی را از انتخابات ریاست جمهوری دور کنند. آنها معتقند دوگانه «سازش – مقاومت» که در سال 92 شکل گرفت و در 96 تداوم پیدا کرد، بار دیگر شکست آنها را به دنبال خواهد داشت. از همین رو حاضر هستند یک صندلی ریاست قوه را به جلیلی تعارف کنند تا او رضایت دهد و وارد انتخابات نشود.
۲. اصولگرایان با پیشنهاد صندلی قالیباف به جلیلی، می خواهند پایداری را هم از انتخابات ریاست جمهوری دور کنند و سهم آنها را فقط در مجلس قراردهند. با این ترفند آنها میخواهند پایداری ها را در داخل مجلس مهار کنند.
۳. مشکل اصلی آنها اما این است که با رقبای داخلی درون مجلس چه تدبیری اندیشیده شود؟ از زاکانی تا نیکزاد و قاضی زاده هاشمی داعیه ریاست مجلس دارند و حاضر نیستند صندلی را به راحتی به فردی که از بیرون می آید تقدیم کنند. از همین رو مانع بزرگی بر سر راه اجرایی شدن این ایده وجود دارد که تا حدی می توان گفت احتمال وقوع آن را نامحتمل کرده و بیشتر به یک بازی رسانه ای و حواس پرت کن شبیه است تا یک استراتژی واقعی. (به این موضوع می پردازیم)
۴. مشکل این طرح فقط رقبای داخلی مجلس نیست. مساله خود قالیباف است. او حاضر نمیشود قبل از اینکه به پاستور برسد با صندلی ریاست خداحافظی کند. به این معنا که انتخابات هیات رئیسه مجلس پیش از انتخابات ریاست جمهوری برگزار میشود. قالیباف قصد کنار کشیدن زودهنگام ندارد. اما برخی از اصولگرایان معتقدند اگر قالیباف از ریاست مجلس کناره گیری نکند، ممکن است بعد از شکست در انتخابات حاضر نشود این کرسی را واگذار کند. از همین رو با این استراتژی مخالفند. لذا قالیباف و شورای ائتلاف که با ترساندن پایداری ها از اصلاحات وحدت آخر شب را در انتخابات 98 به راه انداختند، نمی توانند هم صندلی ریاست مجلس را به عنوان گارانتی خود نگهدارند و هم در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند.
۵. یکی از سناریوهای احتمالی در مورد رفتارهای انتخاباتی جریان اصولگرا (که به نظر می رسد محتمل تر از دیگر سناریوهاست) می تواند این باشد: همچنان که در انتخابات سال 96 جمنا را وارد کردند و جامعتین را به نقش تشریفاتی تنزل دادند، در این دوره تصمیم می تواند این باشد که زودتر از فروردین 99 تصمیم اصلی در همان سطح اولیه و بالاتر باقی بماند. از همین رو پس از تعطیلات نوروز باید منتظر ورود پرقدرت یک جریان جدید با نام جدید در اصولگرایان باشیم که همه را برای حمایت از کاندیدایی که پدرخوانده ها (به تعبیر قالیباف) تصمیمش را گرفتند، بسیج شوند. نکته مهم این است که آنها فکر می کنند با این استراتری می توانند مانع از رو شدن دست کاندیدای اصلی خود شوند. مضافا اینکه در فرصت اندک باقی مانده تا انتخابات وحدت را دستوری و از بالا به پایین تزریق می کنند تا فرصت اختلاف افکنی وجود نداشته باشد.
۶. اما استراتژی اصولگرایان در دو ماه آینده چه خواهد بود؟
اول: راه اندازی دوگانه «عدالت و تبعیض» یا «عدالت و رانت خواری». آنها به این نتیجه رسیدند که دوگانه های «سازش و مقاومت» یا «آزادی و محدودیت» باخت حتمی را برای آنها به همراه خواهد داشت. از همین رو خلق دوگانه جدید «عدالت و تبعیض» را از برنامه های صداوسیما و نمایندگان مجلس کلید زدند.
دوم: سطح تصمیم گیران انتخاباتی در اصولگرایان را به دو بخش تقسیم کردند. لایه اصلی، لایه ای است پنهان که تصمیمات اصلی اش را گرفته، اما اجرای آن را دستکم به اواخر اسفند موکول کرده است. اما لایه دوم همین لایه ای است که شورای وحدت (جامعه روحانیت مبارز) و شورای ائتلاف (حدادعادل) آن را هدایت میکنند. این لایه بیشتر مشغول شلوغ کردن فضا است تا هم حواس ها را پرت کند و هم به خیال خود تنور انتخابات را کمی گرم نگه دارد.
