سیلی دوم عنابستانی به سرباز / دروغگو را رسوا کنید

امتداد- داوود حشمتی: ابعاد فاجعه آمیز مساله نماینده ای که به یک سرباز در خیابان سیلی زد بیشتر می شود. به باور من مساله اصلی او بیش از آنکه سیلی زدن به صورت سرباز باشد، امروز دروغگویی است.

درحالی که مسئولان نیروی انتظامی تاکید می کنند (و لابد این تاکید بر مبنای مستندات دوربین های آن منطقه است) عنابستانی نماینده تراز جوان مومن انقلابی مجلس، شب قبل گفته بود که اصلا از ماشین پیاده نشده و امروز تایید کرد که تنها سرباز را هل داده و به صورت او سیلی نزده است.

حالا ما با دو ادعا رو به رو هستیم. یکی ادعای یک سرباز که دستش به جایی هم بند نیست. و یک ادعا که از سوی نماینده مجلس که حامیان بسیاری هم دارد. سرباز برای ادعای خود شاهدان بسیاری دارد که در خیابان همان زمان شهادت دادند و فیلم آن ضبط شد. اما عنابستانی چطور؟

عنابستانی با متهم کردن سرباز به «دروغگویی» و «صحنه سازی» سیلی دوم را به طرف دیگر صورت سرباز نواخته است. کدام آدم عاقلی ادعاهایی که در بیانیه اش نوشته شده را باور می کند؟ آیا باور می کنید که یک سرباز آنطور حمله ور شود و عنابستانی خیلی سربه زیر در ماشینش نشسته باشد؟ اینجا نه فقط سرباز، بلکه افسری از نیروی انتظامی هم متهم به صحنه سازی در مقابل یک نماینده «مظلوم» میشود. ما حق داریم براساس فهم و فیلم منتشر شده قضاوتی داشته باشیم. عنابستانی فقط انکار کرده و خود را مانند همیشه پشت «نظام و مجلس» مخفی می کند.

مشکل اصلی اما در فرد عنابستانی نیست. در مدل تفکر عنابستانی است که خود را حاکم و مالک کشور همچون پادشاهان بی کفایت می بینند و مردم را رعیت خود فرض می کنند. مشکل در اینجاست که عنابستانی نه تنها خودش را «خادم مردم» نمی داند، بلکه سرباز را هم که سعی کرده بود به ملت خدمت کند، خادم مردم نمی بیند. از نگاه او مردم رعایا هستند که سرباز وظیفه دارد آنها را به خدمت آنها در بیاورد.

مساله اینجاست که عنابستانی یک فرد نیست. یک تفکر است. یک جریان است. این جریان کشور را متعلق به خود می داند و حاضر نیست به هیچ قیمتی دست از آن بردارد. آنها برخلاف پادشاهان (که دستکم برای رسیدن به قدرت خودشان تلاش کرده بودند) با ابزارهای دموکراتیک به قدرت می رسند و وقتی رسیدند، افکار رعیت انگاریشان (که تا آن روز بالقوه بود)، بالفعل میشود. اینگونه است که دستش بالا می رود و بر صورت سربازی نواخته میشود. چرا؟ چون نتوانسته به وظیفه اش عمل کند.

می پرسید وظیفه سرباز و افسر از نظر تفکر عنابستانیسم چیست؟ می گویم: در دوره شاهان تعدادی استخدام میشدند که وظیفه آنها این بود که وقتی اسب و مرکب حاکمان از کوچه و خیابان می گذشت، به مردم «دورشو، کورشو» بگویند و آنها را از جلو مرکب دور کنند و آنکس که سواره بود هر چه می گفت حکم بود و حاکم آن را می پذیرفت. اما امروز مساله متفاوت است. امروز دوربین هست و مردمی که همان لحظه و همانجا شهادت دادند که این نماینده به صورت سرباز سیلی زده و امروز با کمال تاسف آن را انکار می کند.

تفکر عنابستانیسم این است که وظیفه آن سرباز همین است. او نه تنها خود را صاحب خط ویژه می داند، بلکه وظیفه سرباز می داند که مردم را از جلوی مرکب او دور کند. تفکر عنابستانی ها وقتی در کشور حاکم میشود نه فقط نگاه مالک و رعیت، بلکه دروغ و فریب بر کشور حاکم خواهد شد.

نمونه روشن آن را هم از کمیسیون تلفیق مجلس دیدیدم. به محض آنکه واکنش ملت به این تفکر را دیدند، یکی دیگر از جوانان انقلابی مجلس نشین را فرستادند تا در رسانه ها به نقل از کمیسیون تلفیق اعلام کند: «حقوق سربازان حداقل یک‌میلیون و ۸۰۰ هزار تومان می‌شود.» این دنباله همان تفکر عنابستانیسم است. برمبنای این تفکر وقتی رعیت صدایشان در می آید، کافی است تکه نانی جلوی آنها پرت شود تا ساکت شوند. تصور می کنند با دادن خبر حقوق اضافه به سربازان می توانند پرده بر روی تفکر خود بیندازند.

اما فراموش کردند آن شعر معروف را. شعری که اتفاقا چهار سال قبل خود عنابستانی علیه دیگران توئیت کرده بود. آری «آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست/ گرد سم خران شما نیز بگذرد.