بازداشت بهاره و تکرار بی‌پایان! / احمد زیدآبادی
بهارۀ هدایت بازداشت شده است اما نه شرایط بازداشت‌اش روشن است، نه نهاد بازداشت‌کننده مشخص است و نه نزدیکانش می‌دانند که در کدام بازداشتگاه به سر می‌برد!
آیا این را باید نمونه‌ای از وعده‌های اصلاحی سید ابراهیم رئیسی در دستگاه قضا دانست و یا اینکه به پای برخی رفتارهای مألوف در حوزۀ امنیتی نوشت؟
هر چه باشد گویی داستانی تکراری در جریان است، آنقدر تکراری که دیگر نه می‌توان حرف و سخن تازه‌ای در باره‌اش زد و نه بر ملال‌انگیزی آن پرده‌ای پوشید!
نسل میانسال ما از حدود سه دهه پیش تا کنون به اندازه‌ای در بارۀ بازداشت‌های ناگهانی، حکم‌های سنگین و اعتصاب غذای زندانیان سیاسی نوشته و گفته و شنیده که از تکرار آنها خسته و فرسوده شده است!
دنیا روز به روز در حال تغییر است و کشورهای جهان هر کدام به فراخور حال خود، برای بهبود شرایط زندگی شهروندان‌شان هر از گاهی، طرحی نو در می‌اندازند، اما ما ایرانیان گویی فقط باید در حرف وعدۀ بهبود بشنویم اما در عمل، درون دایرۀ بسته‌ای دور بزنیم!
وقتی نوشته‌هایم را در دهه‌های اخیر مرور می‌کنم، عمده‌اش اعتراض و انذار و هشدار در بارۀ این است که چرا فلان فعال مطبوعاتی یا دانشجویی یا مدنی یا حقوق بشری را دستگیر کردید؟ چرا حکم سنگینی به آنها دادید؟ چرا به اعتصاب غذایشان رسیدگی نمی‌کنید؟ چرا شرایط‌شان را بهبود نمی‌بخشید؟
از همین رو، در این روزها وقتی بازداشت غیر مترقبه‌ای رخ می‌دهد، یا حکم سنگینی صادر می‌شود، یا اعتصاب غذا یا دارویی اتفاق می‌افتد، برغم احساس وظیفۀ اخلاقی برای تذکر نکته‌ای و یا بیان هشدار و اعتراضی، با خود می‌گویم؛ مگر چند بار می‌توان در بارۀ موضوع واحدی سخن گفت و یا مگر نکتۀ ناگفته‌ای هم در این باره باقی مانده است که نیاز به بیان آن باشد؟
شاید مسئولان قضایی و امنیتی پاسخ دهند که اینها که برمی‌شمری مواردی معدود است و نباید تعمیم‌شان داد.
این پاسخ حتی اگر مطابق واقع باشد، قانع کننده نیست. در حقیقت “موارد معدود” ملاک مهمتری برای ارزیابی رفتار دولت‌ها نسبت به شهروندان آنهاست. به سخن دیگر، نوع رفتار با همین “موارد معدود” است که داوری جامعۀ داخلی و بین‌المللی را در بارۀ کارنامۀ یک حکومت شکل می‌دهد! پس اگر به این داوری کمترین اهمیتی می‌دهید و یا دستکم در پی خنثی‌سازی تبلیغات شبانه‌روزی “شبکه‌های جهانی مدافع صهیونیست‌های فوقِ افراطی” علیه خود هستید، پیش از هر چیز همین “موارد معدود” را دریابید و به این تکرار ملال‌آور پایان دهید!
