پرسش از سید محمود علوی / احمد زیدآبادی
گویا سید محمود علوی وزیر اطلاعات در کمیسیون امنیت ملی مجلس گفته است که مازیار ابراهیمی مورد کوچکترین اهانت و شکنجه‌ای قرار نگرفته است.
این در حالی است که مازیار ابراهیمی اصرار دارد که در دوران بازداشت خود تحت شکنجه‌های هولناکی قرار گرفته است.
فرض کنیم ما بخواهیم در این ماجرا مطلقاً بی‌طرف باشیم و تا روشن شدن تمام زوایای حادثه، در بارۀ میزان صحت و سقم این دو ادعا داوری نکنیم.
در این میان اما یک نکتۀ محرز و مورد قبل هر دو طرفِ دعوا وجود دارد و آن اینکه ابراهیمی در دوران بازداشتش، به دروغ به نقش خود در ترور متخصصان هسته‌ای کشور اعتراف کرده است.
حال پرسش این است که چطور ممکن است یک متهم بدون آنکه مورد کوچکترین اهانت یا شکنجه‌ای قرار گیرد، در مقابل دوربین تلویزیون ظاهر شود و به دروغ به موضوعی اعتراف کند که حکم آن در جمهوری اسلامی بدون برو برگشت اعدام است؟
یعنی می‌توان پذیرفت که یک شهروند پس از بازداشت، بدون کمترین فشاری متقاعد شده است که مثلاً “فی‌سبیل‌الله” جرم و جنایتی را به گردن گیرد که هیچ نقشی در آن نداشته است؟
این پرسشی است که پاسخ آن در وهلۀ نخست به عهدۀ آقای علوی است.
