اگر از کرامت زن می‌گوییم چرا حقوقش نصف مردان است
فائزه هاشمی
منبع : شماره اول ماهنامه فصل حق ملت
انقلابیون ما باوجود آنکه نه تجربه حکومت‌داری داشتند و نه تجربه‌‌ای در قانون‌گذاری، اما قانون اساسی را به گونه‌ای نوشتند که فکر همه چیز آن را برای آینده کردند. امروز تمام موضوعات مربوط به زنان به همین مسئله برمی‌گردد. وقتی گفته می‌شود با رعایت موازین اسلامی، این سوال مطرح می‌شود که کدام اسلام مدنظر است؟
شاه در ظاهر به علما احترام می‌گذاشت و سعی می‌کرد آنها را ناراضی نکند و به نوعی در کنار خود داشته باشد. یا در ظاهر بحث دین و فقه را مطرح کند. البته نمی‌خواهم بگویم کارهایی که شد، برخلاف دین بود اما آنچه که وجود داشت با بحث فقاهتی‌ای که امروزه داریم، متفاوت بود. مثلا وقتی قانون حمایت از خانواده تدوین می‌شود، در همه موضوعات، برابری زن و مرد را لحاظ کرده است. یا این که در آن دوران وزیر زن، نمایندگان و سناتورهای زن داریم.
به خاطر حکومت اسلامی، خانواده‌ها اجازه حضور دختران خود در جامعه را دادند که این عامل رشد زنان در جامعه شد که بتوانند درس بخوانند، کار کنند و به فعالیت‌های مختلف بپردازند. اما شرایط در نظام حکومتی برعکس شد و عامل فقهی، مانعی برای زنی که به جامعه آمده بود شد که باوجود تحصیل و یادگیری مهارت، نمی‌تواند به جایی برسد.
آیت‌الله خمینی، چندین ماه در پاریس زندگی کردند. ایشان در سال 42، با برخی مباحث در خصوص زنان مخالف بودند اما معتقدم دنیا دیدگی اثر زیادی بر افکار افراد دارد. در پاریس افراد و خبرنگاران متعددی به منزل ایشان رفت و آمد داشتند. اما پس از اینکه به ایران آمدند افرادی با افکار بسته‌تر ایشان را دوره کردند. شاید اگر مقداری دیگر در فرانسه مانده بودند و حکومت را از آنجا اداره می‌کردند، اینجا از لحاظ مسئله زنان، بهشت بود. به این نکته هم باید توجه داشت که آیت‌الله خمینی نسبت به خانواده خود، آدم بسیار روشنی بودند. ما خانواده آقای خمینی را می‌شناسیم؛ همسر ایشان، دخترها و نوه‌هایشان. همه اینها افرادی روشن، امروزی و متجدد هستند.
بیشترین تبعیض قانونی ما در خانواده است؛ بین زن و مرد، بین دختر و پسر در بطن خانواده. اگر این اندازه به موضوع زن در خانواده بها می‌دهیم، چرا حقوقش را در خانواده، نصف مرد قرار داده‌ایم؟ اگر زن به عنوان مادر و همسر بنیان خانواده است، پس براساس این تفکر زن در همان خانواده باید مهمتر از مرد باشد. در اینجا دچار تناقض هستیم.
کرامت یعنی چه؟ وقتی ما در قوانین‌مان این همه تبعیض بین زن و مرد اعمال می‌کنیم، کرامت زن را کجا دیده‌ایم؟ وقتی زن از طرف همسر یا پدر مورد خشونت قرار می‌گیرد و قانونی برای حمایت از او وجود ندارد، چطور به معنویت زن بها دادیم؟
ما انتظار داشتیم آقای روحانی در کابینه خود وزیر زن نیز داشته باشد اما نگذاشتند این اتفاق بیافتد. در حال حاضر انتصاب زنان در سطح معاون وزرا و مدیر کل بد نیست اما با روند کندی دنبال می‌شود. گرچه در این خصوص مقاومت‌ها نیز زیاد است. این را هم بگویم که در این زمینه یک آمارهایی هم منتشر شده که قابل دفاع نیست. آقای انصاری، رئیس سازمان اداری و استخدامی آماری از انتصاب زنان در پست‌های مدیریتی دادند که در آن مدیران مدارس دخترانه یا پست‌های معاونان زن وزارت‌خانه ها را هم جزو این آمار محاسبه کرده و اعلام کردند که این سیاست به میزان ۲۶ درصد محقق شده است!
