خطای آشکار الیاس حضرتی
نویسنده: شیرزاد عبداللهی
اگر در چارچوب استراتزی اصلاح طلبان به نطق آقای الیاس حضرتی نگاه کنیم ، این نطق فرصت جویانه و پیمان شکنانه بود. من با شناختی که از حضرتی دارم بعید می دانم حرفهای او از روی رنجیدگی و عصبانیت باشد. به نظرم این یک موضع گیری سیاسی است . مخصوصا آنجا که گفت به جای کرباسیان باید رییس جمهور و معاون اول او استیضاح شوند. استعفای او از فراکسیون امیدهم مثل آدمی است که وقتی خرش از پل گذشت زیر تعهدات سیاسی و اخلاقی خودش بزند. این حرکت نشان می دهد که او سیاستمداری قابل اعتماد نیست. روزنامه نگاران بیشتر از همه می دانند حضرتی نه تنها انسان متهور و بی پروایی نیست بلکه بسیار محافظه کار است و بی گدار به آب نمی زند. حالا چرا یک دفعه مثلا جوش آورده را باید حساب شده دانست.
یک احتمال این است که آقای حضرتی با این حرکت خواسته حساب خودش را از اصلاح طلبان بوروکراتیک جدا کند و برای انتخابات مجلس بعدی اعتبار سیاسی برای خود پس انداز کند.شاید هم خواسته به عنوان قائم مقام حزب اعتماد ملی حساب حزبش را از بقیه اصلاح طلبان جدا کند.اولی که حرکت شخصی غدارانه است اما دومی فاجعه است. اصلاح طلبان یکبار در سال ۸۴ در انتخابات ریاست جمهوری انشقاق را امتحان کردند و با سه نامزد (فسنجانی – معین – کروبی ) وارد رقابت شدند و نهایتا انتخابات را به محمود احمدی نژاد واگذار کردند. الان که جریان اصلاحات ، با کاهش محبوبیت مواجه است، حرکت حضرتی به زیان مجموعه اصلاح طلبان است. ضمن اینکه حضرتی در جایگاهی نیست که به عنوان یک شخصیت سیاسی اصلاح طلب تبدیل به محور شود.
سخنان آقای حضرتی فاقد پشتوانه تحلیلی از اوضاع اقتصادی و سیاسی کشور و سطحی است. خوب بود حداقل نگاهی به یادداشتهای روزنامه اعتماد در دوسه ماه اخیر می انداخت. آقای حضرتی حداکثر یقه رییس جمهور را گرفته . آفرین به این شجاعت! گَند کاری دولتی ها به جای خود ، اما چرا آقای حضرتی از اقدامات دولت پنهان برای شکست برجام و جلوگیری از برجام دو وسه حرف نزد؟ چرا از موسسات اعتباری ورشکسته و تحمیل حدود ۲۰ هزار میلیارد تومان زیان بر دولت چیزی نگفت؟ چرا به نقش نهادها در ایجاد وضعیت جدید اشاره نکرد؟ به نظرم دلیلش این است که آقای حضرتی از شورای نگهبان را برای تایید صلاحیت در انتخابات ۹۸ می ترسد اما از روحانی نمی ترسد.
آقای حضرتی تندتر از اصولگراهابا صراحت استیضاح روحانی را مطرح کرد. سخنان او در جهت افزایش تنش بین مجلس و رییس جمهور است که قرار است به زودی برای پاسخ به سوال نمایندگان در مجلس حاضر شود. آقای حضرتی موضع خودش را اعلام کرده: «رییس جمهور مقصر است و باید استیضاح شود.» موضع حضرتی یک موضع ناتمام است. حضرتی فقط بخشی از حقیقت را گفته و بخش گُنده تر حقیقت را نگفته است. ویژگی آدم های زرنگ و فرصت‌جو این است که هوا را بو می کشند و در جهت منفعت خود عمل می کنند. دشوار بتوان تصور کرد که آقای حضرتی در جایگاه رهبر اصلاح طلبان رادیکال که از روحانی عبور کرده اند ظاهر شود. حدس من این است که حضرتی احتمال می دهد که حاکمیت پروژه بنی صدری کردن روحانی را در دستور کار خود دارد. او حتی برای شرایط پس از روحانی هم سرمایه گذاری سیاسی کرده است.
حضرتی می گوید: «دولت كدام ستاد جنگی را تشكیل داد در مقابل اقدامات امریكا؟ مردم از كجا ببینند كه شما دارید جدی كار می‌كنید؟ ما بدبخت سوءتدبیرها هستیم. نیمه آبان تحریم‌ها شروع می‌شود و هنوز كاری نشده و ما داریم می‌لرزیم. در رفتار دولتمردان ما و قوه قضاییه آمادگی برای جنگ تمام عیار دیده نمی‌شود.» ستاد جنگی یعنی چه ؟ چرا باید دولت وضعیت جنگی اعلام کند؟ اینجا قوه قضاییه را قاطی کرده. بر خلاف توصیه آقای حضرتی، نه ستاد جنگی ، مشکلات اقتصادی ما را حل می کند و نه بگیر و ببند قوه قضاییه. مسایل اقتصادی راه حل های شناخته شده اقتصادی و سیاسی دارند. باز هم توصیه می کنم آقای حضرتی مقالات کارشناسان سیاست و اقتصاد در روزنامه خودش را بخواند و باب میل اصولگرایان تندرو و فقهای شورای نگهبان حرف نزند.
