نقض غرض! / احمد زید‌آبادی
با جستجوی خبرها چیزی در مورد علت بازداشت غیرمترقبۀ نسرین ستوده دستگیرم نشد.
این نوع بازداشت‌‌های ناگهانی معمولاً تمام دوستان و آشنایان و اطرافیان و اعضای خانواده بخصوص کودکان را دچار ناامنی و تشویش و اضطرابی پایدار می‌کند و اثرات زیانبار و ماندگاری بر روح و جان آنها می‌گذارد.
به نظرم دستگیری خانم ستوده و امثال ایشان در شرایط کنونی کشور، حتی از منظر مصلحت صاحبان قدرت، تماماً نقض غرض است؛ چرا که اگر این نوع بازداشت‌ها به منظور نشان دادن “اقتدار” باشد؛ از قضا در چشم ناظران داخلی و خارجی نه فقط اقتدار تلقی نمی‌شود بلکه نشانۀ نوعی احساس ضعف و عدم اعتماد به نفس و دستپاچگی به شمار می‌رود.
اگر هدف، متوقف کردن برخی فعالیت‌ها و اظهارنظرها باشد؛ زندانی کردن افراد در این شرایط هیچ کمکی به این هدف نمی کند که جای خود، بلکه صِرف ورود افراد به زندان، فرصت تبلیغاتی بی‌نظیری برای ترویج و گسترش نوع فعالیت‌ها و اظهارنظرهای آنان در اختیار مجموعۀ رسانه‌های مجازی و بین‌المللی قرار می دهد و سطح و بُرد نفوذ آنها را دهها برابر می‌کند.
از این گذشته، در حالی که جمهوری اسلامی درگیر مذاکراتی سخت و حساس با اتحادیۀ اروپا به منظور نجات صورتی از برجام است؛ بازداشت خانم ستوده که جایزۀ آزادی بیان پارلمان اروپا را در کارنامۀ خود دارد؛ آیا جز به دشوارتر شدن این مذاکرات و افزایش فشارِ نهادهای حقوق بشری بر اتحادیه برای سختگیری بیشتر بر طرفِ ایرانی ثمر دیگری دارد؟
در حالی که بسیاری از اهل فکر و اندیشه و فعالیت سیاسی در شرایط دشوار کنونی با رفتاری خویشتن‌دارانه و احتیاط‌آمیز می‌کوشند تا راهی کم‌هزینه برای برون رفت از بحران بی‌سابقه در روابط بین‌المللی و منطقه‌ای و شرایط خاص داخلی کشور پیدا شود؛ من نمی‌دانم چرا برخی از تصمیم‌گیران عمد دارند؛ این راه را هر چه پر هزینه‌تر کنند؟
گمانم بر این بود که در این وضعیت، نه لزوماً برای احقاق حق، بلکه دستکم به منظور کاستن از فشار روانی جامعه، زندانیان سیاسی و عقیدتی، یکی پس از دیگری آزاد شوند؛ اما روند بازداشت‌ها نشان می‌دهد که گویی اوضاع در جهت عکس در حرکت است!
