«ببخشید! نمی‌توانم انقلابی باشم...»
محمدرضا زائری، روحانی اصولگرا و مدیر نشریه “خیمه”، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
رهبر انقلاب پشت سر هم به انقلابی بودن توصيه می كنند، لابد هم منظورشان اين نيست كه سالی یک بار سيزده آبان با ماشين ضدگلوله به مراسم جلوی لانه جاسوسی بياييم و مرگ بر آمريكا بگوييم و برويم رستوران شام بخوريم!
انقلابی بودن لازمه‌اش صراحت و عدالت خواهی و مبارزه با ظلم است؛ اما آيا خود رهبر انقلاب می دانند كه اگر امروز مثلا كسی مثل من بخواهد در برابر عملكرد قوه قضاييه انقلابی باشد؛ چه به روزش می آيد؟
به عافيت طلبی مبتلا می شويم، از ترس و ملاحظه سكوت می كنيم و اسمش را هم می گذاريم حفظ نظام!
در حاليكه اين نظام با همين سكوت‌ها، با همين بی اعتنايی ها، با همين مصلحت سنجی‌ها و عافيت‌طلبی‌های ما از درون دارد می پوسد، دارد پوک می شود و آسيب می‌بيند و ما حواسمان نيست!
در آستانه چهلمين سالگرد اين انقلاب ديگر نمی‌توانم انقلابی باشم! ديگر من آن جوان بيست و چند ساله نيستم كه با قلدري و پررویی جلوی قاضی دادگاه می‌ايستاد؛ اما به خاطر حفظ نظام یک كلمه هم به راديو بی بی سی فارسی نگفت!
امروز زن و بچه دارم و گرفتار اثاث كشی هستم، ببخشيد صاحبخانه منتظر است و عجله دارم، سن و سالم بالا رفته و ديگر نمی توانم انقلابی باشم! به من چه كه در قوه قضاييه چه می گذرد!
يكي دو ماه ديگر در روز سيزدهم آبان می روم جلوی لانه جاسوسی و مرگ بر آمريكا می گويم و برمی گردم به خانه، شام می خوريم و می خوابيم. نماز اول وقت مان را هم می خوانيم و مراقب حفظ نظام هستيم.
من اگر بخواهم انقلابی باشم بايد بپرسم قضيه رضا شهابي چيست؟ بايد بفهمم آيا واقعا جلوی درمان عليرضا رجايي را در زندان گرفته اند؟ اگر بخواهم انقلابی باشم بايد پرسش هایی را جدی و صريح مطرح كنم كه نمی شود!
برای همين ترجيح می دهم انقلابی نباشم و فقط به نماز و روزه ام برسم و برای اجاره آخر ماه آپارتمانی فكر كنم كه تازه گرفته ام و چشم به هم بزنم نوبت يكساله ام تمام می شود و برای تمديدش باز هم بايد نگران شوم.
آری انقلابی بودن و انقلابی ماندن بسيار دردسر دارد و من نمی توانم انقلابی باشم!
