مدیرمسئول روزنامه سپاه: نظام را به سمت اعدام محصورین هل ندهید!
عبدالله گنجی، مدیرمسئول روزنامه «جوان»، که در روزهای اخیر و در پی اعتصاب غذای آقای کروبی دو یادداشت با موضوع حصر نوشته بود؛ امروز در سومین یادداشت تلگرامی خود با عنوان «رفع حصر؛ یک راه با دو پایان» دراین باره نوشت:
آتش تهیه شدید اصلاح‌طلبان و رسانه‌های غربی همسو – به‌خصوص بی‌بی‌سی- نشان از سناریویی است كه می‌خواهد اولین ثمره انتخاب روحانی را رفع حصر معرفی كند.
اما رفع حصر الزاما به پایان مدنظر اصلاح‌طلبان ختم نخواهد شد. بعد از هزاران توئیت، پست، موضع و برنامه تلویزیونی در رسانه‌های غربی درصدد ارائه چهره‌ای مثبت از نظام در فردای رفع حصر برآمدند.
انگاره ذهنی آنان این است كه نظام رفع حصر را به مثابه «ضربه به اقتدار» خود می‌داند؛ لذا درصدد برآمدند انجام رفع حصر را «قهرمان شدن نظام» معرفی كنند.
البته این جماعت به تجربه آموخته‌اند كه نظام جمهوری اسلامی نه تحت فشار تصمیم می‌گیرد و نه رهبران آن «محبوبیت غیرحق» و به هر قیمت را زیبنده خود می‌دانند.
تجربه محاكمات ۲۰ سال گذشته نشان می‌دهد كه اصلاح‌طلبان به صورت مطلق محكومیت‌های خود را ناحق و سیاسی دانسته‌اند و هیچ موقع به احكام قضایی در خصوص افراد خود تمكین نكرده‌اند و تلاش كرده‌اند با اجتماعی كردن مسئله، چهره‌ای وارونه از نظام ارائه دهند.
بنابراین، تقاضای محاكمه به جای آزادی را ریاكارانه طرح می‌كنند و اعتقادی به محاكمه و پذیرش نتایج آن ندارند.
اگر بپذیریم كه این جماعت می‌دانند نظام تحت فشار تصمیم نمی‌گیرد؛ پس این همه سروصدا برای چیست؟
بدون تردید هدف همان بود كه دم خروس سازمان حقوق بشر همزمان با اعلام اعتصاب غذای كروبی بیرون زد و به صورت آنلاین بیانیه نگرانی صادر شد.
اصلاح‌طلبان داخل و خارج به دنبال تولید مسئله حقوق بشری برای نظام هستند و همزمانی ممنوع‌المعامله شدن ۱۵۲ تن از كاركنان بی‌بی‌سی و اعتصاب كروبی نمی‌تواند دو مسئله مجزا باشد، خصوصا اینكه تقی كروبی یك پای ثابت بی‌بی‌سی است.
رفع حصر یا به آزادی منجر می‌شود یا به محاكمه، اما پیش‌نیاز آن درک متقابل نظام و مخالفان حصر از چیستی مسئله است.
فهم نظام با اصلاح‌طلبان از چرایی حصر ۱۸۰ درجه متفاوت است و با این تفاوت حداكثری رسیدن به راه‌حل واحد و مشترك ناممكن است.
اصلاح‌طلبان بر این باورند كه حصر رسانه‌ای این افراد از سوی نظام برای پیشگیری از احتمال تكرار آن حوادث تلخ است و بعضا به صورت تلویحی می‌خواهند از نظام نگرانی‌زدایی كنند و از قاعده «شتر دیدی ندیدی» استفاده می‌كنند، اما به نظر می‌رسد حصر این افراد از خاستگاه نظام نه صرفا برای پیشگیری از تكرار ماجراهای تلخ است، بلكه به دلیل پیشگیری از اعدام است.
وقتی جرم این افراد را در یك بسته قضایی در اختیار حقوقدان قرار دهید، طبق قانون مجازات اسلامی گزینه‌ای جز اعدام نخواهند گفت و بدیهی بودن جرم، تشكیل دادگاه را صرفا به مثابه «تشریفات قضایی» نشان می‌دهد.
اما نظام به پاس زحمات این افراد برای گذشته كشور، مصلحت را در تقلیل جرم به «حصر رسانه‌ای» دانسته است، لذا اصرار اصلاح‌طلبان به رفع حصر با توجه به جرم این افراد، الزاما به آزادی منجر نخواهد شد و ممكن است نظام با لبیک به خواسته اصلاح‌طلبان پایان حصر و شروع محاكمه را آغاز كند كه شاید ناخوشایندتر از امروز باشد.
اگرچه اكنون هم بخشی از اصلاح‌طلبان كه در معارضه با نظامند، نان حصر را چرب‌تر از نان رفع حصر می‌دانند و به طریق اولی اعدام را آورده بهتری برای خود می‌دانند.
بدون تردید بخش خارج از نظام اصلاحات اعدام را مطلوب خود و آن را به مثابه «مسئله‌ای بحران‌ساز» برای نظام و قابل بهره‌برداری می‌داند.
این جماعت كه آرزویی جز تولید بحران برای نظام ندارند منتظر اعدام هستند و عوایدی را برای خود در فردای آن تعریف كرده‌اند. آنان خونخواهی را برای معارضه با نظام مفیدتر از مطالبه رفع حصر می‌دانند.
اگر آنان دلسوز این سه نفر هستند و در این مسئله صداقت دارند؛ نظام را به سمت اعدام هل ندهند.
اگر اصلاح‌طلبان دنبال رفع حصر (آزادی) بودند، حتما به صورت رسمی و علنی تكلیف خود را با طرح دروغین تقلب و شعارهای مطروحه علیه نظام و انقلاب در خیابان‌های تهران روشن و اعلام برائت می‌كردند.
