یادداشتی درباره تشکیل انجمن روزنامه‌نگاران تهران
عصر ایران- در پی اعلام تاسیس انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران ثبت نام متقاضیان عضویت در این تشکل تازه آغاز شده و تا پایان هفته ادامه دارد.
یادداشت زیر را بهروز گرانپایه روزنامه‌نگار کهنه کار در اختیار عصر ایران قرار داده است:
شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود
تب و تابی كه اعلام تأسیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در بین روزنامه نگارها برانگیخت، نشان داد چه خلأ عمیقی در این صنف موثر و در عین حال معلّق وجود داشته است.
موج پرسش ها، تقاضاها، انتقادها و اعتراض هایی كه در قبال نحوه شكل گیری هیأت موسس در كانال های تلگرام به راه افتاد وقتی از صافی مسائل حاشیه ای عبور داده شود از وجود نیازی شدید و گسترده در بین جامعه روزنامه نگاری حكایت می كرد: نیاز به نهادی برای دفاع از حقوق شغلی، نیاز به كانونی برای گفت وگو و طرح مسائل و مشكلات صنفی، نیاز به گریزگاهی برای كسب و ابراز هویت حرفه ای، نیاز به تكیه گاهی برای اعتراض به محدودیت ها و ناامنی های شغلی.
قیل و قال ها و برخی هیاهوها و جدل ها را واگذاریم، واقعیت آن است كه با پلمب شدن و بسته ماندن دفتر انجمن ایران، و از بین رفتن امكان فعالیت برای انجمن، روزگار بر روزنامه نگاران ایران تلخ شد. در محاق رفتن انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران، احساس بی سرپناهی، بی هویتی، زخم خوردگی و تعلیق در ما ایجاد كرد.
به همین دلیل بود كه با انتشار خبر تشكیل انجمن تهران، حساسیت روزنامه نگارها و فعالان رسانه ای شعله ور شد. همه احساس كردیم كه در فرایند این بازیابی و بازسازی باید نقشی داشته باشیم.
بگذریم از برخی بهانه جویی ها و مخالف خوانی ها كه گویی نفسِ مخالفت، اصالت دارد و عده ای بر این طبل می كوبیدند. اما این هم بخشی از واقعیت بود و هست كه حسّ با ارزش “چرا ما در برآمدن خانه جدید روزنامه نگاران حضور و اثر نداشته باشیم؟”، منشاء بسیاری از گله مندی ها و اعتراض ها بود.
اینك به نظر می رسد كف امواج هیجان ها فرونشسته و غبار ابهام ها هماهنگ با آلودگی هوای تهران اندكی كاهش یافته است.
اقدام هیأت موسس و فراخوان كمك از گروه های نقد و بررسی و پیشنهادها نیز، زمینه مناسبی برای مشاركت بیشتر فراهم كرده است.
ما روزنامه نگارها كه منتقد مناسبات غلط قدرت و حكمرانان و دولتمردان هستیم، و خود را در قبال مردم و شهروندان مسئول می شناسیم، و به یك معنا در امر اطلاع رسانی صادقانه، معیار و الگو محسوب می شویم، نیكو و پسندیده است كه در تشكیل نهاد صنفی و حرفه ای خود نیز همّت كنیم و مسیر آغاز شده را مسئولانه پی بگیریم.
مخالفت ها و مانع تراشی ها و جوسازی های رسانه ای كه در این دو ماه اخیر در برابر فرایند تشكیل انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران شاهد بوده ایم، به ما روزنامه نگارها كه قاعدتا باید از زیركی و هوشیاری برخوردار باشیم، پیامی روشن می دهد:
این كه برای دفاع از هویت و استقلال حرفه ای، برای دستیابی به حقوق صنفی، برای تأمین امنیت شغلی، و برای فعالیت آزادانه و مسئولانه باید تشكل صنفی قدرتمند و فراگیر داشته باشیم.
ببینیم چگونه می توانیم با غلبه بر حاشیه ها و بیرون آمدن از غبار دغدغه های مسائل كم اهمیت، در جهت تحقق اهداف صنفی فوق همراهی و همكاری كنیم.
فضای نسبتاً شاداب و امید بخشی كه در هفته اخیر در گروه های تلگرامی پدیدار شده است، با ارزش است و چشم انداز را مثبت نشان می دهد.
فراموش نكنیم: آنچه موجد ارزش برای ما روزنامه نگاران است، صداقت، شفافیت، و رفتارهای دموكراتیك است. نگذاریم بین ما و این ارزش ها فاصله بیندازند.
