تداوم حبس جیسون رضاییان در ایران توهین به عدالت است
مقاله کریستف دولوار در واشنگتن پٌست در باره وضعیت جیسون رضاییان و فعالان رسانه‌ای زندانی در ایران
کریستف دولوار دبیر اول «سازمان گزارشگران بدون مرز» است.
جیسون رضاییان باید تبرئه و فوری آزاد شود. با اعلام پایان محاکمه دادرسی دادگاه خبرنگار واشنگتن پست در تهران در نوزدهم مرداد ماه امسال، جامعه بین المللی انتظار صدور حکم وی را می‌کشد.
رضاییان روزنامه‌نگار ایرانی-آمریکایی است که در یکی از معتبرترین رسانه‌های خبری جهان فعالیت می‌کرد. اکنون ١٣ ماه است که ایران یک انسان بی‌گناه را به طورغیر قانونی زندانی کرده است.
بازداشت شبانه وی که بدون هیچ دلیل محکمه پسندی توسط سپاه پاسداران صورت گرفت، خودسرانه و غیر قانونی بود. شرایط نگهداری وی در زندان اوین نیز غیرقانونی است. رضاییان مدت مدیدی را در سلول انفرادی سپری کرد- روشی که در ایران از آن برای اخذ اعترافات اجباری استفاده می شود. این اقدام بر خلاف اصل ٣٨ قانون اساسی ایران است.
حکومت ایران چگونه می‌تواند نقض آشکار قانون اساسی خود را توجیه کند؟ در نتیجه این برخوردهای غیر قانونی، رضاییان متحمل فشارهای سنگین روحی و جسمی شده و از کاهش شدید وزن و مشکلات تنفسی رنج می‌برد. ادامه بازداشت وی در چنین شرایطی قابل توجیه نیست.
اتهام‌های وی عاری از هر گونه واقعیت است. فعالیت‌های روزنامه‌نگاری وی را نمی‌توان مصداق جاسوسی، همکاری با دولت‌های متخاصم، جمع آوری اطلاعات محرمانه، و یا تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی دانست. محاکمه وی پشت درهای بسته و بدون حضور رسانه‌ها انجام شده است، و برخلاف موازین حقوق بین المللی، به او فرصت بسیار محدودی برای دفاع از خود داده شده است.
وزارت امور خارجه آمریکا اتهامات رضاییان را “مضحک” خوانده است، و رئیس جمهور باراک اوباما از ایران خواسته است که وی را آزاد کنند. چهره‌های معتبر روزنامه‌نگاری جهان همچون، کریستین امانپور و اندرسون کوپر نیز بازداشت رضاییان را محکوم کرده و خواهان آزادی وی شده‌اند.
چند روز پیش، دیوید کی گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور آزادی بیان و عقیده، گفت: “ادامه بازداشت جیسون ناقض حقوق بنیادینی است که هدف آنها نه تنها حمایت از روزنامه‌نگاران، وبلاگ‌نویسان، فعالان حقوق بشر و..، که تضمین حق دسترسی همگان به اطلاعات است.”
سئونگ-فیل هنگ، رئیس کارگروه سازمان ملل در امور بازداشت‌های خودسرانه، نیز در این باره گفته است: “به نظر می‌رسد آقای رضاییان به خاطر استفاده از حق آزادی بیان، تجمع و مشارکت سیاسی خود بازداشت شده است. به نظر می‌رسد حق وی برای داشتن وکیل منتخب و دادرسی عادلانه و قانونی به فراموشی سپرده شده است.”
گفته شده است که رضاییان قربانی جنگ قدرت داخلی در ایران است. سپاه پاسداران، که مسئولیت بازداشت رضاییان را بر عهده دارد، از او به مانند گروگان درجنگ قدرت با جناح معتدل‌تر حکومت ایران، از جمله رئیس جمهور حسن روحانی، استفاده می‌کند. هر چند که رئیس جمهور روحانی هم به وعده انتخاباتی خود برای بهبود شرایط روزنامه‌نگاران و آزادی بیان در ایران عمل نکرده است.
جای تاسف است که مذاکرات هسته ای به آزادی همه آمریکایی‌هایی که ناعادلانه در ایران زندانی شده‌اند، منجر نشد. در واقع، این مذاکرات در عرصه مسائل حقوق بشر ناامید کننده بودند. مقامات ایرانی تصور می کنند می توانند آزاد کردن زندانیان عقیدتی را تا زمانی نامشخص به تاخیر بیندازند. اما هر ثانیه‌ای که آزادی رضاییان به تاخیر می‌افتد توهینی به عدالت است.
احترام بیشتر برای حقوق بشر، تنها راه حقیقی برای رسیدن به صلح است و آزادی رضاییان پایان این راه نیست. بنا به آمار گزارشگران بدون مرز، هم‌اکنون ١٠ روزنامه نگار و ٢٣ شهروند وب‌نگار در زندان‌های ایران به سر می‌برند. آتنا فرقدانی، محمد صدیق کبودوند و نرگس محمدی از جمله افرادی هستند که در ایران قربانی سرکوب آزادی مطبوعات شده اند.
ایران، جامعه جهانی نظاره گر تو هستند. آیا بالاخره متوجه لزوم اجرای تعهدات قوانین داخلی و بین المللی خود خواهی شد؟ آیا بالاخره این مرد بی گناه را آزاد می‌کنی؟
