زیباکلام: اگر فرهادی گزینه اول بود، مجلس رای نمی داد
صادق زیباکلام در روزنامه اعتماد در باره رای مجلس به دکتر فرهادی نوشت: از نظر سوابق اجرایی او دست كمی از قبلی‌ها ندارد. وزیر علوم در دولت آقای میرحسین موسوی، رییس دانشگاه تهران به درخواست آقای هاشمی‌فسنجانی و وزیر بهداشت و درمان و آموزش پزشكی در دولت اصلاحات. بنابراین گفتن اینكه وی با آن چهار نفر قبلی فرق دارد، بیشتر یك طنز سیاسی است.
بنابراین این سوال مطرح می‌شود كه چرا تندروها به او رای موافق دادند و به آن چهار نفر قبلی نه؟ بخشی از پاسخ بازمی‌گردد به شرایط امروزی و وضعیتی كه دولت حسن روحانی پیدا كرده است. یقینا اگر روحانی، دكتر فرهادی را همان ابتدا معرفی كرده بود، تندروها به او رای نمی‌دادند. بنابراین روحانی جبهه پایداری را عملا دور زد.
دلیل دوم كه شاید از جهاتی مهم‌تر از دلیل اول هم است، حكم حكومتی مقام معظم رهبری در مورد تداوم سرپرستی نامحدود آقای دكتر نجفی بر وزارت علوم بود. حكم رهبری به معنای آن است كه دكتر نجفی عملا می‌تواند تا آخر دولت یازدهم به عنوان سرپرست وزارتخانه عمل كند. میزان عدم محبوبیت دكتر نجفی برای تندروها به مراتب بیش از فرهادی است.
به عبارتی دیگر در مواجهه با سرپرستی دكتر نجفی از یك سو و از سوی دیگر وزارت دكتر فرهادی، تندروها از میان بد و بدتر - به نظر خودشان- یقینا بد را انتخاب كردند.
دلیل سوم تن ندادن حسن روحانی به عقب‌نشینی در برابر تندروها بود. می‌دانیم كه اصل دعوا نه بر سر فتنه بود نه بر سر امضای نامه بود و نه بر سر حوادث بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٨٨. مشكل اساسی و بنیادی اصولگرایان تندرو در رابطه با دانشگاه‌ها آن است كه آنان می‌خواهند شرایط و وضعیت بعد از ٢٢ خرداد ٨٨، مجددا بر دانشگاه‌های كشور حاكم شود. یعنی باز مجددا كمیته‌های انضباطی فعال شوند و با احضار دانشجویانی كه فعالیت سیاسی می‌كنند و «ستاره‌دار» كردن‌شان و محروم كردن‌شان از تحصیل، باز همان فضای بین سال‌های ٩٢-٨٨ را به دانشگاه‌ها بازگردانند و چون نه نامزدهایی كه معرفی شدند و نه دكتر فرجی دانا حاضر نبودند آن شرایط را مجددا بر دانشگاه‌ها حاكم كنند لذا تندروها به آنان رای مخالف می‌دادند.
هدف آنها این بود كه روحانی عقب‌نشینی كرده و وزیری بر راس وزارت علوم بگمارد كه او بتواند فضای به وجود آمده در دانشگاه‌ها بعد از ٢٤ خرداد ٩٢ را تعدیل كند و همان‌گونه كه گفتیم، فضای ٩٢-٨٨ را مجددا به دانشگاه‌ها بازگرداند. اما آنچه تندروها متوجه نمی‌شوند، آن است كه این نیلی منفرد، جعفر توفیقی یا فرجی دانا نیستند كه باعث به وجود آمدن فضای جدید در دانشگاه‌ها شدند. فضای به وجود آمده در دانشگاه‌ها در اصل، مولود انتخابات ٢٤ خرداد ٩٢ است و بعید به نظر می‌رسد كه وزیر علوم حتی اگر بخواهد هم بتواند فضای٩٢-٨٨ را مجددا بر دانشگاه‌های كشور حاكم كند.
