iran-emrooz.net | Thu, 11.12.2025, 12:57

ماریّا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان ونزوئلا که این هفته جایزه صلح نوبل را دریافت کرده است، روز پنج‌شنبه وعده داد که دموکراسی را به کشورش بازگرداند و به دولت رئیس‌جمهور نیکولاس مادورو پایان دهد؛ او پس از بیش از یک سال اختفا، بار دیگر در صحنه جهانی ظاهر شد.

خانم ماچادو در نشستی خبری در اسلو، در کنار یوناس گاخر استوره، نخست‌وزیر نروژ، حضور یافت. هم‌زمان، دولت ترامپ فشارهای خود علیه مادورو را به‌طور چشمگیری افزایش داده است. روز چهارشنبه، ایالات متحده یک نفتکش ونزوئلایی را در سواحل این کشور در آمریکای جنوبی توقیف کرد.

خانم ماچادو از حامیان سرسخت کارزار فشار دولت ترامپ علیه مادورو بوده است. دولت ترامپ حکومت مادورو را متهم می‌کند به اینکه ایالات متحده را از مواد مخدر و مجرمان «سیل‌آسا» پر کرده است.

روز پنج‌شنبه، خانم ماچادو از پاسخ مستقیم به پرسش یک خبرنگار درباره دیدگاهش نسبت به تهدید اقدام نظامی آمریکا در ونزوئلا طفره رفت. اما او مواضع دولت ترامپ درباره دولت مادورو را تکرار کرد و او را به «مغز متفکر جنایتکاری» تشبیه کرد که به‌گفته او، طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های غیرقانونی را با مشارکت دشمنان آمریکا هدایت می‌کند.

او گفت: «ونزوئلا مدت‌هاست که مورد تهاجم قرار گرفته است. ما عوامل روسی داریم، عوامل ایرانی داریم، گروه‌های تروریستی مانند حزب‌الله و حماس داریم که آزادانه و با هماهنگی رژیم فعالیت می‌کنند. ما چریک‌های کلمبیایی و کارتل‌های مواد مخدر را داریم.»

ونزوئلا با شرکت‌های ایرانی، چینی و روسی روابط اقتصادی و امنیتی دارد و بخش عمده نفت خود را به چین می‌فروشد، اما تاکنون هیچ مدرک قطعی مبنی بر حضور حزب‌الله و حماس در ونزوئلا ارائه نشده است.

بزرگ‌ترین شریک تجاری دولت مادورو، شرکت آمریکایی شورون است که با وجود تشدید تنش‌های نظامی از سوی دولت ترامپ، همچنان به صادرات نفت ونزوئلا به ایالات متحده ادامه داده است.

در پاسخ به پرسش‌هایی درباره توقیف نفتکش، خانم ماچادو اعلام کرد که از قطع منابع مالی دولت مادورو حمایت می‌کند. او افزود که مادورو خود را از طریق قاچاق طلا، قاچاق انسان، مواد مخدر و فروش غیرقانونی نفت تأمین مالی می‌کند.

خانم ماچادو چند ساعت پس از آن وارد اسلو شد که دخترش، آنا کارینا سوسا ماچادو، جایزه را به‌جای او دریافت کرد. او هنگام توصیف لحظه دیدار با سه فرزندش برای نخستین بار پس از بیش از یک سال، اشک‌های خود را به‌سختی فرو می‌داد.

او گفت: «دیشب نتوانستم بخوابم. مدام لحظه‌ای را مرور می‌کردم که قرار بود فرزندانم را ببینم. هفته‌ها بود که به این احتمال فکر می‌کردم و اینکه نخستین نفر از آن‌ها که در آغوش می‌گیرم چه کسی خواهد بود.»

آنتولی کورمانائف و هنریک پرایزر لیبل / نیویورک تایمز / ۱۱ دسامبر ۲۰۲۵