گزارش یک اعتراض مدنی در روزی آفتابی اما کرونایی

زمان: جمعه ۲۸ خرداد ۱۴۰۰
مکان: واشینگتن دی‌سی
دفتر حافظ منافع جمهوری اسلامی ایران
پلاک ۱۲۵۰ خیابان ۲۳ در شمال‌غرب پایتخت آمریکا

برای اعتراض به حذف هر ۹ نامزد اصلاح‌طلب ریاست‌جمهوری و دیگر نامزدان سنگین‌وزن جناح اصولگرا و برای امر مهم رای ندادن در رای‌گیری این دوره به دفتر حافظ منافع ج‌ا‌ا در واشینگتن رفتم.

با اجازه پلیس زن سیاهپوست وارد ساختمان شدم. همراه من چند پله را رو به بالا پیمود و من را به سمت دفتر هدایت کرد.

پشت به در ورودی و رو به آشنای همراهم ایستادم تا او با بیرق کوچک اعتراض از من عکس بگیرد - که گرفت.  همین عکسی که پایین این گزارش می‌بینید.

خانم پلیس شاکی شد که اینجا جای اعتراض نیست. مسئول دفتر را که در چند قدمی پشت میز کار نشسته بود نشان دادم و به خانم پلیس گفتم من با این آقا آشنا هستم و می‌خواهم در چند کلمه دلیل حضورم را در اینجا بگویم.  آقای مسئول دفتر که فکر کرد مثل سال‌های قبل من برای رتق و فتق کارهای حقوقی و بازنشستگی مرحوم مادرم آنجا هستم به خانم پلیس اشاره کرد که با حضور و مراجعه من مشکلی ندارد. 

از مسئول دفتر که با خوشرویی من را پذیرفت سپاسگزاری کردم و گفتم برخلاف تصور احتمالی شما امروز برای کارهای حقوقی اینجا نیامده‌ام و شرح دادم که مادرم را که قبل و بعد از انقلاب کادر اداری وزارت خارجه ایران و کنسولگری ایران در لندن بود نزدیک دو سال پیش از دست داده‌ام. افزودم که این بار برای اعتراض آمده‌ام و مساله اصلا شخصی نیست.  چهره‌اش به گونه‌ای آشکار تغییر گرد، لبخند اولیه و معمول از روی صورتش رقت و به کاغذهای روی میزش خیره شد؛ اما ادب و احترام همیشگی چندین ساله متقابل سر جایش  باقی ماند.

با اشاره به عکس علی خامنه‌ای که بالای سر مسئول یادشده بر دیوار بود توضیح دادم که پیش خودم فکر کردم ممکن است پیام اعتراض من به نظارت استصوابی از طریق شما به آقای خامنه‌ای رهبر نظام و حاکمیت که ما منتقدان و مخالفان حکومت را تشویق به رای دادن کرده است  برسد. این پیام که: اگر رای من را می‌خواهید یا نظارت استصوابی را حذف کنید یا تفسیر و اجرای آن را طوری تغییر دهید که فراجناحی شود تا کم کم منتقدان و مخالفان هم بتوانند نامزدهای خود را داشته باشند و زمینه برای احقاق شعار «ایران برای همه ایرانیان» فراهم شود.

گفتم وقتی حتی احمدی‌نژاد و جهانگیری و لاریجانی و زهرا شجاعی و پزشکیان و دیگر خودی‌های حکومتی احراز صلاحیت نمی‌شوند و دوست خودتان ظریف کنار می‌کشد و تاجزاده که نزدیکترین داوطلب به اهداف من است احراز صلاحیت نمی‌شود این رای‌گیری حتی برای حامیان جناح‌ها و احزاب خودی‌ رقابتی نیست چه  برسد برای منتقدان و مخالفان.

مسئول محترم دفتر با کاربرد ترفند «تجاهل عارف» پرسید مگر این‌ها را حذف کرده بودند؟ در پاسخ گفتم که من برای بحث و جدل یا اقناع شما نیامده‌ام چون شما مثل مرحوم مادرم کادر اداری هستید و دارید وظایف روزانه‌تان را انجام می‌دهید.  افزودم من امیدوارم پیام من را به مسئولان بالاتر برسانید تا شاید به افراد تاثیرگذار و تصمیم‌سازان حکومتی برسد؛ لطفا بگویید امیرمصدق کاتوزیان یک شهروند ساکن آمریکا گفت که اگر دور بعد رای‌گیری هم همین‌طور باشد او رای نخواهد داد اما اگر قرار بر احراز صلاحیت داوطلبان هم‌نطر او باشد با صندوق آشتی خواهد کرد. احساس کردم که خیالش راحت شد و چهره‌اش حالتی عادی به خود گرفت.

پرسید حالا می‌خواهید اینجا چه کار  کنید؟ گفتم کارم اینجا تمام شد اما دیگر معترضان کجا هستند تا  به آنها بپیوندم؟ گفت تا ساعت پنج بیرون با بیرق‌هایشان در پیاده‌روی دورتر  به  ساختمان صف کشیده بودند اما رفتند. (رای‌گیری مطابق اعلام بر روی وبسایت دفتر تا ساعت ۸ قرار  بود ادامه پیدا کند اما در دقایقی که من آنجا بودم دفتر تنها یک ارباب رجوع داشت که مطمئن نیستم برای رای دادن آمده بود یا نه).

مسئول دفتر هر لحظه می‌توانست از محافظ هیکلمند آمریکایی موبور و چشم‌آبی کراواتی که کنارش ایستاده بود یا از خانم پلیس هفت‌تیر به کمر بخواهد من را از دفتر بیرون کنند؛ اما از رفتار متینش مطمئنم حتی یک لحظه فکر این کار را هم نکرد.

با خوشرویی همیشگی از مسئول دفتر تشکر کردم و گفتم که همه جا و پیش همه‌کس در سال‌های گذشته تعریف حرفه‌ای، محترمانه و صمیمانه بودن کیفیت کار او را کرده‌ام. تبسم همیشگی بر لبش نشست و تشکر کرد. خداحافظی کردیم.

خانم پلیس پرسید: کارت انجام شد؟ گفتم بله؛ اعتراضم را کردم. تازه متوجه شد من مشغول اعتراض بودم). برایش یک بیت از سرود معروف جنبش مدنی و ضدتبعیض آمریکا را خواندم:
We shall overcome ... we shall overcome one day ...
(ما پیروز خواهیم شد ... یک روز پیروز خواهیم شد).

پیش از خداحافظی خانم دو انگشتش را به نشانه پیروزی و صلح  برای من و همراهم بالا برد.

روز و تجربه به‌یادماندنی و خوبی بود.

ایران برای همه ایرانیان! پاینده ایران!
امیرمصدق کاتوزیان

#انتخابات۱۴۰۰
این بار #رای_نمی‌دهم
#نه_به_رئیسی
(عامل اجرای کشتار زندانیان بی‌دفاع در سال ۶۷)