اتجمن صنفی روزنامه‌نگاران نمی‌تواند صدای ما باشد

بیش از ۵۰ روزنامه‌نگار در بیانیه‌ای  اعلام کردند که «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران» به هیچ عنوان نماینده این صنف نبوده و تا زمانی که اعضای هیأت مدیره آن با مهندسی دولت و مراکزی خارج از صنف، مشخص می‌شود، نمی‌تواند صدای این روزنامه‌نگاران باشد.

در بخشی از بیانیه روزنامه‌نگاران آمده است: «امضاء کنندگان این بیانیه به همکاران خود بدون مرزبندی‌های سیاسی داخلی و خارجی، اعلام می‌کنند، که این نهاد به اصطلاح صنفی به هیچ وجه منعکس‌کننده صدای ایشان نیست. ‏ما اعتقاد داریم تا زمانی که نتوانیم تشکلی صنفی و کارگری با استانداردهای روز دنیا داشته باشیم، نباید به حداقل‌ها تن دهیم. خواسته ما ایجاد صنفی مستقل است که دولت، نهادهای خارج از صنف، مدیران مسئول و افراد وابسته به آن‌ها، در روند انتخابات آن دخالت نداشته باشند. اعضای صنف باید بتوانند با ابزارهای متداول روز دنیا، با کارفرمایان مواجه شوند و درصدد ستاندن حقوق خود برآیند؛ نه شیوه‌های کدخدامنشانه‌ای که خود بستر فساد است.»

این بیانیه در شرایطی منتشر شد که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در تلاش برای برگزاری انتخابات خود بوده اما در اولین جلسه آنلاین مجمع عمومی نتوانست به حدنصاب مشارکت‌کنندگان برسد.

متن کامل بیانیه ۵۵ روزنامه‌نگار  به شرح زیر است:

نهادی به نام ما و به کام قدرت

روز دهم اردیبهشت سال ۱۴۰۰، تشکل موسوم به «انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران» پس از تعویق مکرر برگزاری مجمع عمومی، سرانجام اقدام به برگزاری این مجمع به صورت آنلاین کرد. ‏در کمال تاسف تعداد شرکت کنندگان در این مجمع که قاعدتا می‌توانست به دلیل آنلاین بودن پرشمار باشد، اما به حدنصاب هم نرسید. در حالی که اولین مجمع همین تشکل به صورت حضوری برگزار شد و شرکت کنندگان در آن مجمع پرشمار و قابل قبول بودند. نتیجه آن شور و تلاش برای داشتن نهادی صنفی و مستقل، در عمل با لطایف الحیل برخی همکاران مرتبط با نهادهای غیر صنفی، به استعفای هیات مدیره منتخب و تشکیل هیات مدیره جدید منجر شد و شخصی همچون «عباس عبدی» که وابستگی تمام به نهادهای غیر صنفی دارد، بر مدیریتش تکیه زد و افرادی دیگر کرسی‌های آن را در اختیار گرفتند که بر همگان روشن است در برخی موارد در جایگاه کارفرمایی در مطبوعات قرار دارند.

‏جالب آن که بعضی از کاندیداهای انتخابات هیات مدیره جدید نیز همان شرایط افراد قبل را دارند. یعنی یا در جایگاه کارفرما هستند، یا افرادی‌اند که در اخراج روزنامه نگاران از رسانه‌های مختلف و کاهش دستمزدها تأثیر مستقیم داشته اند. چطور شخصی که پس از اخراج یکی از همکارانش توسط مدیر یک رسانه، بلافاصله جای او را گرفته، می‌تواند صدای همکار اخراجی خود باشد؟ چطور فردی که خود روزگاری با تمام توان پیگیر سانسور رسانه، اخراج روزنامه نگار و درصدد کاهش ناعادلانه دستمزدها بوده می‌تواند صدای یک صنف بی پناه باشد؟

‏امضاء کنندگان این بیانیه به همکاران خود بدون مرزبندی‌های سیاسی داخلی و خارجی، اعلام می‌کنند، که این نهاد به اصطلاح صنفی به هیچ وجه منعکس کننده صدای ایشان نیست. ‏ما اعتقاد داریم تا زمانی که نتوانیم تشکلی صنفی و کارگری با استانداردهای روز دنیا داشته باشیم، نباید به حداقل‌ها تن دهیم. خواسته ما ایجاد صنفی مستقل است که دولت، نهادهای خارج از صنف، مدیران مسئول و افراد وابسته به آن‌ها، در روند انتخابات آن دخالت نداشته باشند. اعضای صنف باید بتوانند با ابزارهای متداول روز دنیا، با کارفرمایان مواجه شوند و درصدد ستاندن حقوق خود برآیند؛ نه شیوه‌های کدخدامنشانه‌ای که خود بستر فساد است. تشکل صنفی باید سراسری، با نمایندگان پاسخگو و با مشارکت حداکثری روزنامه‌نگاران تشکیل شود. تشکلی که گردش اطلاعات از وضعیت کارگری مجموعه را ممکن و پشتیبانی می‌کند. از همکاران خود می‌خواهیم تا نیل به این هدف به هیچ وجه در بازی بد و بدتر برای دست یافتن به رویای حداقلی، شرکت نکنند. هرچند تجربه فعالیت هیات مدیره فعلی نشان داده ایشان توان تامین همان حداقل‌ها را هم ندارند. شیوه‌های کدخدامنشانه شان هم دستاوردی نداشته، جز تحکیم روابط شان با کارفرما!

‏امضا کنندگان این بیانیه به تشکل‌های کارگری بین المللی اعلام می‌کنند این تشکل به هیچ عنوان نماینده این صنف نبوده و تا زمانی که اعضای هیأت مدیره آن با مهندسی دولت و مراکزی خارج از صنف، مشخص می‌شود، نمی‌تواند صدای این روزنامه نگاران باشد.

‏در پایان از همکاران خود که با حسن نیت و با این تحلیل که شاید بتوان با حضور در چنین تشکلی علی رغم تمام این مشکلات کاری به نفع صنف انجام دهند؛ می‌خواهیم سپر بلای چهره‌های شناخته شده مرتبط با نهادهای غیر صنفی نشوند و نام نیک خود را از این صحنه آرایی بیرون بکشند.

امیری، مرضیه - امینی منش، نوید - انواری، امیرهادی - احقاقی، راضیه - احقاقی، مرضیه - الهام نژاد، حسین - اینانلو، سهند - آذرموند، امیرعباس - آقازاده، محمد - باسره، وحید - برزویی، هلیا - دهکی، رضا - جولایی، ریحانه - حاجی‌پور، حمید - حسینی، معصومه - حیدری، شیما - درویشی، کیانوش - دهقان، مصطفی - ربیعی، شایان - رفیق، محسن - روزبهانی، مهدی - سایش، سمیه - سلگی،‌ هادی - سلیمانی، آرمین - شریفیان، هرمز - شعاعی، شیما - شکرانی، مریم - شیراوند، میلاد - صابر نعمتی، بهنام - صابری، محمدجواد - صادقی، ماندانا - صفاری، ژوبین - عیار،‌ هادی - غالبی، فرحناز - فاضلیان، پانید - فتحی، فرهاد - فرج اللهی، کاظم - فرشید، آرزو - فیضی صفت، مهدی - گودرزی، مظاهر - گلفر، ساسان - مجیدی، بابک - محسنی، سارا - محمدی، آسو - محمدی، فرزین - محمودی، عاطفه - مرادی، عاطفه - معظمی، معصومه - مومنی، مینو - نامجو، علی - نجفی، علیرضا - نجمی، محمدحسن - نورانیان، زینب - وحیدیان، مریم

***

On April 30, 2021, the organization known as the Tehran Province Journalists’ Guild Association, after repeatedly postponing its general assembly, finally organized this forum in an online form. Unfortunately, the number of participants in this forum, which surely could have been large since it was online, was not enough for a quorum. This is so even though the first gathering of this same organization took place in person and the participants in that meeting were numerous and acceptable.

Despite that passion and effort to have an independent guild institution, as a result of the subtle tricks of some colleagues associated with non-union organizations led to the resignation of the elected board and the formation of a new board and a person like Abbas Abdi, who is fully affiliated with non-guild organizations, took the leadership role, and other people took over the board seats. It is clear to everyone that some of these people are managers at news outlets.

Interestingly, some candidates for the new board of directors have the same issues was the previous individuals. That is, they are either in the position of employer, or they are people who played a direct role in the dismissal of journalists from various outlets and the reduction of wages. How can a person who after the firing of one of their colleagues by the manager of an outlet, immediately replaces them, be the voice of their fired colleague? How can a person who once sought with all their might to censor outlets, fine journalists, and reduce their wages unjustly be the voice of a helpless guild?

The signatories of this letter declare to their colleagues, without any domestic or foreign political divides, that this so-called guild does not reflect their voice in any way. We believe that until we can have a worker-focused guild organization with current global standards, we shouldn’t tolerate the bare minimum.  Our demand is the creation of an independent guild in which the government, organizations outside the guild, managers and their affiliates do not interfere in the election process. Members of the guild must be able to deal with employers using common tools used globally in order to secure their rights, not via unofficial arbitration that is itself the bedrock of corruption. The guild should be established nationwide, with accountable representatives, and with the maximum participation of journalists. (It should be) an organization that enables and supports the circulation of information about the working conditions of the members. We ask our colleagues, in order to achieve this goal, to not participate in any way in a game of “bad and worse” in order to achieve a minimum dream. The history of activities of the current board of directors shows that they cannot even provide that minimum. Their method of unofficial arbitration has not achieved anything, except strengthening their own relationship with employers!

The signatories of this letter announce to International labor organizations that tis organization in no way represents this guild, and as long as the members of the board of directors are engineered by the government and centers outside the guild, it cannot be the voice of journalists.

To conclude, we ask our colleagues who, with good intentions and the idea that they might with their presence be able to do something good for the guild in spite of all these problems, that they not be a shield for well known faces connected to non-guild institutions, and take their good names out of the picture.

‏ Aghazadeh, Mohammad -Ahqaqi, Marzieh -Ahqaqi, Razieh -Amini Manesh, Navid -Amiri, Marzieh Anvari, Amir Hadi -Ayar, Hadi -Azarmond, Amir Abbas -Basereh, Vahid -Borzoei, Helia -Dahaki, Reza -Darvish, Kianoosh Dehghan, Moustafa -Elham Nejad, Hussein -Faizi Sefat, Mehdi -Farajullahi, Kazem - Farshid, Arezoo -Fathi, Farhad -Fazelian, Panid -Ghalebi, Farahnaz -Golfar, Sasan -Goodarzi, Mazaher -Hajipour, Hamid -Heydari, Shima -Hosseini, Masoumeh -Inanloo, Sahand -Joulayei, Reyhaneh -Mahmoudi, Atefeh -Majidi, Babak -Moazami, Masoumeh -Mohammadi, Aso -Mohammadi, Farzin -Mohseni, Sarah -Momeni, Minoo -Moradi, Atefeh -Najafi, Alireza -Najmi, Mohammad Hassan -Namjoo, Ali -Nooranian, Zeinab -Rabiee, Shayan -Rafiq, Mohsen -Roozbehani, Mahdi -Saber Nemati, Behnam -Saberi, Mohammad Javad -Sadeghi, Mandana -Saffari, Zhubin -Sayesh, Somayeh -Sharifian, Hormoz -Shiravand, Milad -Shoaee, Shima -Shokrani, Maryam -Soleimani, Armin -Solgi, Hadi -Vahidian, Maryam