در ایران ما و در سپهر سیاسی آن مانند هرجای دیگر این جهان نگرش‌ها، گرایش‌ها، انتخاب‌ها و افق‌های سیاسی و ‏اجتماعی گوناگون وجود دارند که در وجوهی یکدیگر را به چالش می‌کشند و در برابر هم قرار دارند. در کشور ما که ‏گسل‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی نیز بسیار فعالند، وجود این چالش‌ها و جدال‌های فکری و کلامی پیرامون ‏سمتگیری‌های متفاوت امری کاملا طبیعی و قابل انتظار است اما آنچه که بسیار زیانبار بوده و پذیرفتنی نیست بروز این ‏چالش‌ها در اشکال و نمودهائی است که نشان از یک فرهنگ و منش عقب مانده، پرخاشگر، نابردبار و خود محور ‏گفتاری و نوشتاری دارد. روش و منشی که می‌تواند تاثیرات بسیار زیانباری در راستای ایجاد همبستگی ملی داشته و ‏بسان سدی دربرابر تلاش همبسته در راه دستیابی به آرزوهای تاریخی مردم ایران، آزادی و دموکراسی عمل کند. ‏رواداری، ارجمندی شآن وحرمت انسانی و عدم اعتقاد به انحصار حقیقت، از پایه‌های اولیه مناسبات و یک نظام ‏دموکراتیک است. ‏

در فضا و رسانه‌های مجازی بویژه در دوره اخیر شاهد بودیم که گروه‌هائی در پشتیبانی از نظام پادشاهی، دردفاع از ‏جمهوری، در جانبداری از ساختار فدرالیستی و یا در نفی آن، درحمله به نسل انقلاب ۵۷، در انتساب مخالفین فکری ‏خود به امپریالیسم و کشورهای خارجی و جنگ طلبی و نظایر آن، با درشت گوئی و دروغ پراکنی و نخبه کشی و ‏شخصیت شکنی و در ده‌ها عرصه و مورد دیگر از این دست، با نازل ترین سطح فرهنگ گفتاری و با خشن ترین ‏واژه‌ها مخالف سیاسی و فکری خود را مورد حمله قرار داده‌اند. این روش‌ها و کنش‌ها به شدت زیانبار، فرصت سوز ‏و ناپسند هستند. دستیابی به هیچ هدف شریف و انسانی با بهره جوئی از این شیوه‌ها ممکن نیست. بپذیریم حقیقت در ‏انحصار هیج یک از ما نیست. آن کس که اکنون قلم را بسان خنجر برای زخم زدن بکارمی برد، فردا اگر فرصت یابد ‏خنجری خون ریز در کف خواهد داشت.‏

شک نیست که بخش بزرگی از این ادبیات پرخاشگرانه و انشقاق طلبانه توسط جمهوری اسلامی و ارتش سایبری آن در ‏شبکه‌های مجازی انتشار می‌یابد. حکومت اسلامی با اختصاص نیروی انسانی و سرمایه گذاری هنگفت می‌کوشد ‏فرهنگ و گفتمان و اهداف سیاسی اش را در شبکه‌های اینترنتی گسترش دهد. عوامل سایبری نظام در پوشش یک ‏سلطنت طلب افراطی، یک جمهوری‌خواه دوآتشه، یک ملی‌گرا، یک کمونیست ضد امپریالیست، یک ضد کمونیست، ‏یک مخالف آشتی ناپذیر نظام، یک... اهداف و امیال خود راپیش می‌برند، بر روی گسل‌ها و انشقاق‌ها مانور می‌دهند ‏و می‌کوشند شکاف‌ها را تشدید کنند. در این میان برخی افراد، گروه‌ها و تشکل‌های اقتدارگرای سیاسی نیز ارتش ‏سایبری نظام را در این مسیر همراهی می‌کنند.
‏
ما امضا کنندگان زیر آن دسته از هم‌میهنان خود را که تاکنون به ضرورت گریز از پرخاش‌گری و خشونت کلامی در ‏شبکه‌های مجازی کمتر عنایت داشتند به درک این ضرورت فرامی‌خوانیم و نسبت به ترفندهای رژیم در این زمینه ‏هشدار می‌دهیم. ما این دسته از هم‌میهنان را به رواداری، رعایت حرمت و حقوق دموکراتیک مخالف فکری خود و ‏گریز از کاربرد خشونت در گفتار و نوشتار در فضای واقعی و مجازی دعوت می‌کنیم. ‏

امضا‌ها:‏
امیری نوشابه- اسدی جمشید- اسدی هوشنگ - آقایی حمید- احمدی فریدون – امیری کامران - امامی بهرام- آذری کمال- اعتباری دیوید- ‏اعتمادی حسن - آصفی حمید- آهی شهریار- اکبرین جواد- بهمنی ناهید- براتی مهران- باقرزاده حسین- بهرامی عصمت- ‏پورنقوی علی - پورمندی احمد- پیرزاده هوشنگ- تجلی مهر محمود- جیلو اصغر- خونجوش جمشید- خاوند فریدون – ‏ختایی اسماعیل- درویش پور مهرداد- دادیار عزیز- زرگریان اسماعیل- رافت احمد- سازگارا محسن- ستوده بهروز- ‏سطوت مریم- سلطانی سیامک- شرفکندی گلاله- شجری زاده شاپرک- شجاعی منصوره - شهدایی یزدان- شیرازی حمید- ‏شامبیاتی کریم- طبری امیر- طالبی اشکبوس - علوی حسین- فرهنگ منصور- فارسی محمد- فتاپور مهدی- قربانی یدی- ‏قاسمی کبری- کار مهرانگیز- کشتگر علی- کیانی جلال- گوهری عفت- لاجوردی حسین- منوچهر مختاری- عفت ماهباز- ‏ممبینی امیر- مهتدی عبدالله- ملکوتی سیروس- مقصود نیا منوچهر- موسوی کاوه- نقره کار مسعود- نعمتی جمشید.‏