بیانیه اتحاد جمهوریخواهان ایران:
در سوگ شاهرخ زمانی، فعال جنبش کارگری
ما خواهان روشن شدن علت واقعی درگذشت شاهرخ زمانی هستیم!

شاهرخ زمانی کارگر نقاش ساختمان در زندان رجایی شهر کرج درگذشت. او در ۱۸ خرداد سال ۱۳۹۰ در تبریز بازداشت شده بود و به دلیل فعالیت های سندیکائی اش و با توسل به اتهامات واهی نظیر «تبلیغ علیه نظام» و «تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت کشور» به ۱۱ سال زندان محکوم شده بود. در اعتراض به این حکم و نیز رفتار غیر انسانی  مسئولان زندان با زندانیان سیاسی، بارها اعتصاب غذا کرده بود. مسئولان زندان به جای توجه به خواست هایش، او را به زندان معتادان و قاتلان برده بودند. از تبریز به یزد تبعید کرده و در نهایت در تاریخ ۲۲ مهر ماه مجددا وی را به طور غیرقانونی به زندان گوهر دشت کرج منتقل کرده بودند. علاوه بر همه این ها، خانواده اش نیز همواره  تحت فشار نیروهای امنیتی قرار داشتند. او در طول چهار سال گذشته از مرخصی محروم بود و طی سه سال اخیر اجازه ملاقات حضوری با خانواده اش را از او گرفته بودند. امکان شرکت در مراسم تدفین مادرش و نیز  جشن عروسی دخترش به او  داده نشد. اکنون اعلام شده است که شاهرخ زمانی سکته مغزی کزده است.

درگذشت شاهرخ زمانی، عضو «کمیته پیگیری تشکل های مستقل کارگری» و هیات بازگشائی سندیکای کارگران و نقاشان ایران، جامعه ما را بار دیگر در برابر این سوال قرار داده است که چرا باید فعالان سندیکاهای کارگری و دیگر جنبش های مدنی به خاطر دفاع از حقوق صنفی و اجتماعی خود زندانی شوند و بر اثر بدرفتاری ها و عدم رسیدگی به نیازهای درمانی و انسانی شان در معرض مرگ قر ار داده شوند؟

مرگ شاهرخ زمانی در زندان،  اولین نیست و اگر وضعیت زندان ها به همین منوال بماند، بدون شک آخرین آن ها نیز نخواهد بود. دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی نه ارزشی برای جان زندانیان و نه حرمتی بر شان انسانی آن ها قائل است. مسئولان حکومتی در زندان ها به هیچ قانون و آئین نامه ای پایبند نیستند. خود حکومت هم در مواجهه با هر نوع مخالفتی با سیاست هایش فقط یک راه می شناسد:  دستگیری، شکنجه، ایراد اتهامات غیر واقعی و صدور احکام طولانی و در نهایت بستن دهان همۀ کسانی که به هر نحوی موافق وضعیت حاکم بر کشور نیستند و بر حقوق شهروندی و انسانی خود پافشاری می کنند. پرونده سازی دستگاه های امنیتی به روال عادی تبدیل شده است و احکامی که در دستگاه قضائی حکومت صادر می شوند، تناسبی با اتهامات و قوانین موجود هم ندارند.  فعال سندیکائی به ۱۱ سال زندان محکوم می شود. فعال دانشجویی، مدافع حقوق زنان، وبلاگ نویس و یا نویسنده یک یادداشت در شبکه های ارتباط جمعی، ۱۰ سال و بیشتر حکم می گیرند. فعالیت هایی که در جهان امروز  در اکثر کشورهای جهان، دیگر جزو حقوق بدیهی و از ملزومات جامعه شهروندی  هستند، در کشور ما هنوز جرم محسوب می شوند. جرائمی سنگین تر از اختلاس و حیف و میل هزاران میلیارد از ثروت ملی کشور که از طرف بالاترین مقامات حکومتی همواره تلاش می شود «فتیله» حتی صحبت در مورد آن ها نیز، پائین کشیده شود.

در زندان های جمهوری اسلامی زندانیان فقط با خطر اعدام مواجه نیستند. عدم رعایت موازین و مقررات در زندان ها، نقصان در تغذیه و بهداشت، استفاده ابزاری دستگاه امنیتی از دسترسی زندانیان سیاسی به دارو، پزشک و معالجه، خطر این نوع مرگ ها را بیشتر می کند. مجموعه این شرائط، هستی زندانیان را در معرض خطر قرار می دهد. در عین حال، زندانبانان جمهوری اسلامی و کسانی که مسئول جان زندانیان هستند، خود عامل مهمی در تبدیل زندان به قتلگاه زندانیان هستند.

اتحاد جمهوریخواهان ایران در گذشت شاهرخ زمانی را به خانواده محترم زمانی و تمامی فعالان سندیکائی و جنبش کارگری ایران تسلیت می‌گوید و همراه با خانواده و فعالان کارگری و مدنی خواستار روشن شدن علت واقعی مرگ آقای شاهرخ زمانی است. ما خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی و مدنی، پایان دادن به سیاست سرکوب، شکنجه و زندان، تغییر شرائط حاکم بر زندان ها و رعایت حقوق اولیه زندانیان در بند هستیم.

هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۲۲ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵