«سازمان معلمان ایران» یکی از تشکل‌های معلمان ایران در اعتراض به نمایندگان افراطی مجلس در حذف محمدعلی نجفی در بیانیه‌ای خود نوشته‌اند: «شاید این غفلت تاریخی ما معلمان است که نتوانسته‌ایم نمایندگان واقعی و صنفی خود را در مجلس داشته باشیم تا صدای رسای مطالبات معلمان باشند.»

«شورای مركزی كانون‌های صنفی فرهنگیان سراسر کشور» نیز در بیانیه‌ی جداگانه‌ای از نمایندگان مجلس پرسیده‌اند: بر چه مبنایی آموزش و پرورش كشور را از وجود فردی باشخصیّت، فهیم، دانشمند، خوش فكر، توانمند، باتجربه و آگاه به مسائل تعلیم و تربیت، محروم ساختید؟

بیانیه سازمان معلمان ایران در اعتراض به عدم رای اعتماد نمایندگان مجلس

دیوار بی‌اعتمادی را بلند تر از این نکنید!
معلمان و همکاران گرامی!
مردم آگاه ایران!
با معرفی آقای دکتر نجفی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش در دولت تدبیر و امید؛ ناامیدی، نگرانی و خشمی که طی این سال ها و با و برنامه ریزی غیر علمی و تراکم انباشت مطالبات معلمان در لایه های زیرین آموزش و پرورش پنهان شده بود به امید، شادمانی و اعتماد تبدیل شد.

قاطبه جامعه فرهنگیان و حتی مردم عادی از این انتخاب خشنود و خرسند بودند و معلمان منتظر بودند تا نمایندگان مجلس با رای اعتماد به آقای دکتر نجفی، این امید و اعتماد را دو چندان کنند.

متاسفانه و در کمال ناباوری، نمایندگان محترم مجلس به وزارت آقای دکتر نجفی که به حق یکی از مدیران موفق و موثر نظام و کشور است رای منفی دادند. اگر چه این حق قانونی و طبیعی نمایندگان مجلس است که از ابزارهای قانونی خود استفاده کنند اما سخن ما این است که مجلسیان چگونه می خواهند این دیوار بی‌اعتمادی را که روز به روز در حال گسترش است ترمیم کنند؟

معلمان هرگز این عدم رای اعتماد را فراموش نکرده و در انتخابات آینده مد نظر قرار خواهند داد و شاید این غفلت تاریخی ما معلمان است که نتوانسته‌ایم نمایندگان واقعی و صنفی خود را در مجلس داشته باشیم تا صدای رسای مطالبات معلمان باشند.

محتوای سخنان مخالفان وزارت آقای دکتر نجفی در مجلس و حرک ناشایست برخی از نمایندگان به ویژه کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در صحن مجلس مانند پخش شب نامه و...، علاوه بر این که شان مجلس را نزد فرهنگیان زیر سوال برد بیش از پیش حقانیت و مظلومیت آموزش و پرورش را نزد ما و جامعه به ثبوت رساند!

تعجب ما از از مجلسیان این است که همواره مدعی سیاسی بودن و یا جناحی شدن آموزش و پرورش و... بوده اند اما جنس مخالفت ها و نوع نگرش آنان کاملا آلوده به اغراض سیاسی و جناحی بود.

آنان از هر دری گفتند غیر از آموزش و پرورش و معلمان!
سازمان معلمان ایران بر این باور بوده است که آموزش و پرورش شاه کلید و محور توسعه است و فردی که سکان دار آموزش و پرورش می شود باید توان مند ترین و متخصص ترین باشد تا بتواند همگام با تحولات جامعه و جهان، کشتی بحران زده آموزش و پرورش و فرهنگیان را به ساحل امن برساند.

سازمان معلمان ایران ضمن تشکر از اقای دکتر روحانی به خاطر معرفی وزیری فرهیخته و با تدبیر از آقای دکتر نجفی که دعوت تشکل های معلمان و فرهنگیان را بی پاسخ نگذاشت و با آنان همراهی کرد صمیمانه تشکر می کند.
سازمان معلمان ایران بر پایه اصل ” مطالبه محوری ” پیگیر مطالبات به حق فرهنگیان و معلمان خواهد بود و از فرهنگیان محترم در سراسر کشور انتظار دارد با امید و اعتماد مسائل آموزش و پرورش را پیگیری نمایند .
امید داریم که وزیر آینده آموزش و پرورش بتواند با پاسخگویی به مطالبات قانونی و به حق معلمان که همانا اهداف و برنامه های اعلام شده رئیس جمهور می باشد به انسجام و توان پایگاه اجتماعی دولت بیفزاید.

***

بیانیّه شورای مرکزی كانونهای صنفی فرهنگیان سراسرکشور
در خصوص رأی عدم اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش

به نام خداوند جان و خرد
جای آن است که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می شکند بازارش

انتخاب آگاهانه‌ی جناب آقای دکتر روحانی به ریاست جمهوری در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲، موجی از نشاط و امید را در جامعه‌ی ایران به وجود آورد و معرّفی مدبّرانه‌ی فردی دانشمند، برنامه ریز و باشخصیّت برای وزارت آموزش و پرورش توسط ایشان، این شادی و امید را در جامعه‌ی فرهنگیان کشور دو چندان نمود.

مدّت ها قبل از اعلام رسمیِ نامِ جناب آقای نجفی برای وزارت آموزش و پرورش، معلّمان کشور از طریق دیدار حضوری با نمایندگان مجلس، برگزاری جلسه با مسؤولان ستادهای انتخاباتی رئیس جمهور و بیان درخواست های خود از طریق رسانه های مختلف از جمله روزنامه ها، نشریّات، فضای مجازی و... خواهان دعوت رئیس جمهور محترم از آقای نجفی برای وزارت آموزش و پرورش بودند.

عصر روز ۲۴ مرداد که هزاران فرهنگی، تجدید جشن ۲۴ خرداد را به انتظار نشسته بودند، با ناباوری و تلخ کامی، مشاهده کردند که وكیلان ملّت - که با اراده‌ی مردم بر صندلی های سبز تکیه زده ا ند - بر خلاف خواست و اراده‌ی موكّلین خویش عمل نموده و دستِ رد بر سینه‌ی کسی زدند که موردحمایتِ گسترده‌ی جامعه‌ی فرهنگیان کشور بود. به این ترتیب شور و نشاطی كه در دل مردم ایران به خصوص فرهنگیان طلوع کرده بود، ناباورانه در عصر روز ۲۴ مرداد در خانه‌ی ملّت، به غروب گرایید!

حسّاسیّت نمایندگان محترم مجلس، در تأیید یا ردّ صلاحیّت كاندیداهای وزارت، شایسته‌ی تقدیر است. این امر از جمله‌ی حقوق ایشان است که با آگاهی از نظر موکّلین خود تصمیم شایسته را اتّخاذ نمایند.

امّا معلّمان کشور نیز حق دارند از نمایندگان مجلس سؤال کنند:
- دعواهای سیاسی که خود را بدان مبتلا ساخته‌اید، چه ربطی به آموزش و پرورش دارد که بر مبنای آن با سرنوشت این وزارتخانه‌ی عظیم و به تبع آن با آینده‌ی مملكت، بازی می كنید!؟

- بر چه مبنایی آموزش و پرورش كشور را از وجود فردی باشخصیّت، فهیم، دانشمند، خوش فكر، توانمند، باتجربه و آگاه به مسائل تعلیم و تربیت، محروم ساختید؟ این استدلالِ برخی نمایندگان، بر پایه‌ی كدام منطق استوار است كه چون ایشان در دوره‌ی وزارت خویش به وضعیّت معیشتی معلّمان رسیدگی كرده، از اقبال در بدنه‌ی آموزش و پرورش برخوردار است!؟ اگر وزرای آموزش و پرورش دولت نهم و دهم، تنها موفّق به انجام گوشه ای از خدماتِ جناب آقای نجفی؛ مثلِ ارتقای منزلت و معیشتِ فرهنگیان می شدند، آن را به عنوانِ افتخار آن وزیر و آن دولت، در هركوی و برزن به رخ همگان نمی كشیدید؟

- کدام مورد از قانون گریزی، دروغ گویی، اختلاس، بی اخلاقی، آمارسازی، باندبازی، حذف افراد غیر هم فکر، استخدام فامیلی و... در سوابق کاندیدای وزارت آموزش و پرورش وجود داشت؟

- آیا این وسواس مثال زدنیِ شما و همكارا نتان در مجالس پیشین نیز شامل حال وزرای دولت نهم و دهم گردیده است؟ اگر جواب مثبت است، چگونه خروجیِ بررسی های دقیق و موشکافانه‌ی مجلسیان، افرادی چون حاجی بابایی شد؟ چگونه معلّمان كشور متقاعد شوند که رأی شما با رویکرد باندسالارانه و سیاسی کارانه نبوده و نیست؟ انتظار زیادی نیست که از شما بخواهیم وقتی آموزش و پرورش کشور را از وجود فردی چون آقای نجفی محروم می سازید، باید چنین رویکردی را نیز در خصوص وزرای دولت قبل اعمال می کردید که تصمیمات غیرکارشناسیِ ایشان، آموزش و پرورش را به پرتگاه نابودی کشانده و اعتراض دانش آموزان، اولیا، معلّمان و... را برانگیخته است.

از نظر فرهنگیانِ ایران، در این مجلس، معیار انتخاب وزیر پیشنهادی، نه اراده و خواست عمومیِ معلّمان و نه توانمندی و شایستگیِ وزیر، که منافع عدّه ای است که این وزارتخانه‌ی عظیم را عرصه‌ی زد و بند های سیاسی و حیاط خلوتِ بده بِستان های خود قرار داده اند و این طرز عملِ ناصواب، مبنایی است برای حذف افرادی چون وزیر پیشنهادی با همه‌ی توانمندی هایش و از طرف دیگر سکوت در برابر کارنامه‌ی كسانی چون وزیر پیشین با همه‌ی ضعف ها و کاستی هایش. اینجاست که آموزش و پرورش به مسلخ می رود و قربانی اهداف نامبارکی می شود که نه آینده‌ی کشور و حقوق دانش آموزان و معلّمان، که منافع سیاسی و قبیله ای را در اولویّتِ تصمیم گیری های خود قرار می دهد. محصول چنین اندیشه ها و عملکردهایی برآمدن وزیرانی چون حاجی بابایی است که انتخاب وی برای وزارت و رأی اعتماد به او، توهین به شعور فرهنگیان و آسیب به آینده‌ی کشور بود.

دکتر روحانی با معرّفیِ هوشمندانه‌ی آقای نجفی به مجلس، نشان داد که صدای معلّمان ایران را شنیده و برای افکار عمومی فرهنگیان اهمّیّت قائل است ولی مجلسیان که با سیل درخواست های فرهنگیان کشور مبنی بر رأی اعتماد به آقای نجفی مواجه شده بودند و به قول بعضی از نمایندگان این استقبال موجب حیرت شان شده بود، با عدم رأی به این فرد شایسته و توانمند، نشان دادند که نه تنها افکار عمومی را نمایندگی نمی کنند بلكه خود را در تقابلی آشكار با جامعه‌ی عظیم فرهنگیان كشور قرارداده اند! سخنان نمایندگان مخالف، نوعی انتقام گیری از مردم را به اذهان متبادر می کرد. گویی ایشان مدّت ها منتظر چنین روزهایی بودند تا سیل اتّهامات اثبات نشده را نثار وزرای پیشنهادی نمایند. طُرفه آنکه با ادبیّات ویژه‌ی خود، کاندیداها را به توبه و اعلام برائت نیز دعوت می نمودند.

رئیس محترم مجلس شورای اسلامی، جناب آقای لاریجانی!
زحمات و تلاش های جنابعالی را در مسؤولیّت خطیری که بر عهده دارید ارج می نهیم و به شما و نمایندگان محترم به خاطر تلاش های بی وقفه در روزهای اخیر برای بررسی صلاحیّت وزرای پیشنهادی دولت یازدهم خسته نباشید می گوییم و بر خود لازم می دانیم از ۱۴۲ نفر نماینده‌ی عزیزی که فارغ از هرگونه سیاسی کاری، به آقای نجفی رأی مثبت دادند، صمیمانه قدردانی نماییم. یقیناً این نمایندگانِ گرانقدر همانند معلّمان كشور بر این باور بوده اند كه این آموزش و پرورشِ آفت زده و بیمار است که به نجفی و امثال او نیاز دارد.

انتظار داریم همچنان که با حسّاسیّت مثال زدنی به بررسی پیشینه‌ی وزرای پیشنهادی و برنامه های آنان اهتمام ورزیدید و با دقّت نظرِ فراوان، زوایای آشکار و پنهان اندیشه ها، اعمال، گفتار و سوابق شان را مورد نقد قرار دادید، خود نیز از نقد نهراسید و از اعلام اشتباهِ آشکاری که وکیلان ملّت در فرایند شمارش و جمعِ آرای وزرای پیشنهادی مرتکب شدند و شما نیز آن اشتباهات را عیناً قرائت کردید، آزرده خاطر نشوید.

رأی آقای محمود واعظی وزیر محترم ارتباطات و فنّاوری اطّلاعات را چنین قرائت نمودید: «آرای اخذ شده: ۲۸۴ رأی، آرای موافق: ۲۱۸ رأی، آرای مخالف: ۴۵ رأی و آرای ممتنع: ۲۰ رأی.» در حالی که جمع آرای موافق، مخالف و ممتنع، ۲۸۳ رأی می شود!

همچنین رأی آقای علی جنّتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که دوربین فیلم برداری نیز به وضوح برگه‌ی شمارش آرای ایشان را نشان داد، این گونه قرائت نمودید: «آرای اخذ شده: ۲۸۴ رأی، آرای موافق: ۲۳۴ رأی، آرای مخالف: ۳۶ رأی و آرای ممتنع: ۱۲ رأی. » در اینجا نیز اختلاف ۲ رأی مشاهده می شود!

حال با وجود این اشتباهات فاحش در شمارش آرای وزرای پیشنهادی، شما به معلّمان کشور حق می دهید که بر این مبنا به شمارش و جمعِ آرای وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش نیز شک کرده، خواستار بازشماری آن شوند؟ چرا كه ممكن است چنین اشتباهی نیز در شمارش رأی سایر وزرای پیشنهادی، ازجمله وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش نیز رخ داده باشد.

بازبینیِ فیلمِ اعلام نتایج آرای نمایندگان مجلس به وزیران پیشنهادی، كه به صورت زنده از شبکه‌ی خبر سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش گردید، صحّت این اظهارات را تأیید خواهد کرد.

پخش زنده‌ی قرائت آرای مأخوذه برای مردم ایران و جهان نشان داد که وکیلان ملّت که دارای حدّاقل مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد هستند در دو مورد، در جمع یا شمارش آرا، دچار خطا شده اند. هر چند ارتکاب تنها یک اشتباه در شمارش و جمع جبری سه عدد برای هیجده نفر به سختی قابل پذیرش است، تکرار چنین اشتباهی برای دوّمین بار از نمایندگانی که ازآنها به عنوان عصاره‌ی فضایل ملّت یاد می شود، غیر قابل قبول است و مردم فهیم ایران حق دارند از شما بخواهند توضیحات قانع کننده ای در این خصوص به آنان ارائه نمایید.

شورای مركزی كانون های صنفی فرهنگیان سراسر كشور
٢٧مرداد١٣٩٢