به نام خدا
ما برای خداییم و به سویش روانه

مهندس عزت‌الله سحابی، با دلی آکنده از عشق به ایران و مردم ایران، به ابدیت پیوست. مهندس سحابی نماد شصت سال مبارزه و کوشش بی‌وقفه برای آزادی، دمکراسی، عدالت و پیشرفت ایران، با جنبش ملیت‌خواهی ایرانی در دهه‌ی بیست، پای در عرصه‌ی عمومی نهاد و تا آخرین لحظه، جایگاه خود را در صف جنبش دمکراسی‌خواهی نوین ملت ایران، پاس داشت. او ایران را برای همه‌ی مردم ایران می‌خواست و برای این آرزو، سالها زندان و شکنجه را بر تن خویش هموار کرد. او در آخرین ساعات هشیاری می‌گفت: «زندگی مردم سخت شده است. خدا می‌داند که من چقدر برای ایران نگرانم! من دارم می‌میرم و کاری برای ایران نکردم.»

عزت‌الله سحابی، همچون پدر اندیشمندش، سیاست را با اخلاق و بویژه رویکرد عدم خشونت، پیوند زد. او در دهه‌ی هفتاد، هنگامی که نشریه‌ی ایران فردا و ائتلاف نیروهای ملی- مذهبی را پایه‌گذاری می‌کرد، بر این باور بود که با تمام نیروهایی که دغدغه‌ی پیشرفت کشور را دارند، آماده‌ی گفتگو و همکاری است. او در تمام سالهای زندگی، مصالح ملی را بر مصالح فردی و گروهی ترجیح داد. نقدها را شنید و رنجها برد و همچنان امیدوارانه و شکیبا پایداری کرد. تا آنگاه که دلسوخته، رنج دختران و زنان زندانی را در ماههای اخیر دید و چنین نوشت: « ای خدای بزرگ، ای تغییر دهنده قلبها و فکرها، یا حال و روز ما را دگرگون کن یا مرگ مرا برسان»

هویت ایران، برآیند زندگی و آرزوهای مشترک همه‌ی مردم ایران و بویژه دستاورد کوشش‌ها و رنج‌های فرزندان راستینش همچون سحابی‌هاست. زین پس ما همه سحابی هستیم.

شورای فعالان ملی- مذهبی
۱۰/۳/۱۳۹۰