بیانیه‌های ۸ مارس / ۱۷ اسفند، روز جهانی زن


شیرین عبادی: سه‌شنبه ۱۷ اسفند به خیابان می‌رویم

هم وطنان گرامی

۳۲ سال قبل در ۸ مارس – روز جهانی زن – طبق اطلاعیه‌ای که از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرائت شد ، زنانی که کارمند دولت بودند از ابتدائی ترین حق خود یعنی آزادی در پوشش محروم شدند و از آن پس به تدریج هویت و شخصیت زن ایرانی دستخوش هجوم مردانی شد که حق مادری را پاس نمی‌داشتند . آنان که خود را حتی از مادران شان با ارزش تر می‌پنداشتند، بیشرمانه در قانون شان نوشتند که : " دیه زن نصف دیه مرد است".

سیاست پیشگان حق ناشناس ، مبارزات زنان را برای پیروزی انقلاب فراموش کرده و در قانون شان نوشتند : "شهادت دو زن معادل با شهادت یک مرد است ".

مردانی که دست پرورده فرهنگ پدر سالار بودند برای خوش گذرانی هم جنسان خود قانون نوشتند و چهار زن عقدی و ده‌ها زن صیغه‌ای را مجاز دانستند و حتی در چند مرکز دولتی علنا مردان را تشویق به ازدواج موقت کرده و علاوه بر لذت دنیوی ، ثواب اخروی را نیز وعده می‌دادند.

خواهران گرامی
سالها صدای حق طلبی زنان را به انحاء مختلف خفه کرده‌اند . گاه به بهانه سوء استفاده ضد انقلاب ، گاه به دستاویز جنگ با عراق، زمانی برای حفظ امنیت ملی و زمانی دیگر به علت مبارزه با استکبار جهانی و دردناک تر آنکه نه تنها حاکمان سیاسی بلکه حتی بسیاری از روشنفکران نیز در به فراموشی سپردن زنان ، سهیم بوده‌اند – در سی و دو سال گذشته که برخی برای کسب قدرت سیاسی و بعضی دیگر برای تثبیت ایدئولوژی خود می‌جنگیدند ، فریاد حق طلبی زنان به گونه‌ای شایسته، شنیده نشد.

زنان شجاعی که از حق برابر دم زدند و ندای تساوی طلبی سر دادند، گرفتار باتوم و شلاق پاسداران رژیم شده و یا سر از زندان‌ها در آوردند ، چند نفری هم به چوبه دار سپرده شدند - روزی که رهائی انسان و نه فقط مردان را جشن بگیریم ، فرزندانمان تاریخ را به گونه‌ای دیگر خواهند نوشت.

آزاد زنان ایرانی
روز ۸ مارس امسال (۱۳۸۹) روز ویژه‌ای است ، در این روز علاوه بر حقوق برابر زنان ، خواست‌های دموکراتیک مردم ایران نیز مورد مطالبه قرا ر می‌گیرد – مبادا که در گیر و دار حوادث سیاسی، خواسته بر حق و همیشگی خود را که "تساوی حقوق" است فراموش کنیم – در این روز همگام و هم دوش با برادران هم وطن خود به خیابان‌ها آمده و از خواست همگانی حمایت می‌کنیم زیرا که دسترسی به "حقوق برابر" جز در یک حکومت دموکراتیک امکان پذیر نیست ، اما نباید اجازه داد که به بهانه بروز بحران سیاسی و یا پرهیز از تفرقه باز هم خواسته‌هایمان را نادیده بگیرند و بدیهی است که دسترسی به "حقوق برابر" متضمن اصلاح قوانین تبعیض آمیز است و رسیدن به این هدف، مستلزم اصلاح موادی از قانون اساسی است تا امکان چنین اصلاحاتی فراهم آید و از این رو باز نگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نه یک خواست سیاسی بلکه مقدمه یک حرکت مدنی است.

زنان ایران نه تشنه قدرت سیاسی‌اند و نه طالب زندگی بی بند و بار ، بیزار از تحقیر و ستم، در جستجوی عدالت و برابری هستند .

با هم دلی و همراهی خود جنبش زنان ایران را برای رسیدن به " برابری" یاری کنید .

شیرین عبادی
۱۱ اسفند ۱۳۸۹ برابر با ۲ مارس۲۰۱۱


*****


بیانیه جمعی از فعالان جنبش زنان به مناسبت ۸ مارس:
آزادی بدون برابری ممکن نیست!

۸ مارس ، روز جهانی زنان است. روز ما. روزی به نام برابری و آزادی. برابر با ۱۷ اسفند ۸۹، سه شنبه اعتراض. ۸ مارسی دیگر برای ما زنانی که هر سال در این روز برای سخن گفتن از ساده ترین حقوق انسانی و طبیعی خود با خشن ترین و غیر منصفانه ترین برخوردهای امنیتی حکومت روبرو بوده ایم.

برای زنان ایران، برخلاف بسیاری از کشورها روز زن، روز گل دادن و شادی و پایکوبی نیست. روز تهدید و نا امنی است. روز اعتراض است!

سالهاست ۸ مارس را در پستوی خانه هایمان، در گوشه و کنار پارکهای شهر، در سالنهای در بسته، و بالاخره در خیابانها و مکانهای عمومی تر به پچ پچه یا به فریاد، نه به تبعیض گفته‌ایم و هزینه داده‌ایم.

آنچه از این گذار به دامانمان نشسته است، مشتی خاطره یا قانونی تغییر نیافته نیست. بلکه ما تاریخی ساخته ایم که در آن سکوت و تسلیم، ارزش نیست. تاریخی که به نسل جوانش مقاومت در برابر خشونت را آموخته است. تاریخی که به زنان و مردانش نه گفتن به زور و جور را یاد داده است. تاریخی که برگ برگ آن تلاشی مستمر برای زندگی بهتر است.

ما، جمعی از فعالان جنبش زنان ایران، ضمن ابراز همبستگی با زنان و مردانی که صدایشان برای آزادی ودموکراسی در خیابان های شهر جاری است در پی بیانیه خانم شیرین عبادی و ضمن تایید آن، تکرار می کنیم که "مبادا که در گیر و دار حوادث سیاسی، خواسته بر حق و همیشگی خود را که "تساوی حقوق" است فراموش کنیم! پس در این روز همگام و هم دوش با برادران هم وطن خود به خیابان ها آمده و از خواست همگانی حمایت می کنیم زیرا که دسترسی به حقوق برابر جز در یک حکومت دموکراتیک امکان پذیر نیست."

- ما همصدا با خواهرانمان که صدای اعتراضشان در ایران حتا در روز جهانی زن، با انعکاس صدای مهیب سرکوب روبروست، و همکلام با زنانی که در زندانها هزینه سنگین آزادی را با دقیقه دقیقه عمرشان پرداخت می کنند،
- همنفس با مادرانی که داغ فرزندانشان، گلی همیشه سرخ بر سینه هایشان کاشته است،
- از سوی دختران و زنانی که در ازای نه گفتن به ستم ، جانشان ستانده شد، همدل با دخترانی که هیچ قانونی آنها را از تعصب های کور مردانه پاس نمی دارد تا قربانی خشم قتلهای ناموسی نشوند،
- ما به جای فریاد خاموش شده زنانی که قربانی خشونتند و نیز دوش به دوش خواهرانمان در تونس و مصر و لبنان و ... که در این روز، همچون ما ندای برابری جنسیتی سر داده اند، خیابانها را از آن خود می کنیم و می دانیم که برادران برابری خواهمان نیز در این راه در کنار ما خواهند بود.

آزادی و رفع هرگونه تبعیض، از قانون گرفته تا فرهنگ و سنت، خواسته های همیشگی ما بوده است.

اکنون بسیاری از خواهران و بردارانمان به خاطر اندیشه شان در بندند.آزادی همه زندانیان اندیشه از مطالبات همیشگی ما بوده است.

ما براین باوریم که هیچ قانونی نمی تواند برای ما عدالت و دموکراسی به ارمغان بیاورد مگر اینکه در بند بندش حقوق برابر زن و مرد دیده شود. بنابراین تعییر قانون، شروع حرکت ما به سمت دموکراسی و برابری جنسیتی و رعایت حقوق همه مردم کشورمان خواهد بود و بدون شک تا آن روز هر ۸ مارسی برای ما روز اعتراض خواهد بود.


*****


بیانیه شماره ۵ «شورای هماهنگی راه سبز امید»
حمایت از تجمع‌های اعتراضی روز جهانی زن

سحام نيوز: شورای هماهنگی راه سبز امید در تقدیر ازحضور مردم و پاسداشت روز جهانی زن بيانيه‌ای را منتشر نمود. متن اين بيانيه بدين شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

مشارکت پرشور مردم در اعتراض به زندانی کردن رهبران جنبش سبز و همسرانشان از سوی حاکمیت در روز ۱۰ اسفند در خیابانهای تهران و شهرستانها پویایی و زنده بودن این جنبش مدنی و حقوق محور را به رغم فضای پلیسی و امنیتی حاکم و تمهید هزاران نیروی نظامی و شبه نظامی برای جلوگیری از این حضور به نمایش گذاشت. جنبشی که بیش از بیست ماه است به رغم همه سرکوبها و زندانها و شکنجه ها با صبر و استقامت راه بسوی آزادی و عدالت و حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش و نفی هرگونه استبداد و خود کامگی را به مدنی‌ترین وجه همپای رهبران خود پیموده و در رسیدن به این اهداف لحظه‌ای تردید بخود راه نداده است و قطعا تا دستیابی به نتیجه از پای نخواهد نشست.

شورای هماهنگی راه سبز امید وظیفه خود می‌داند از اینهمه احساس وظیفه و شور نسبت به وضعیت رهبران جنبش آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی و حضور خیابانی سبزها تقدیر و تشکر نموده وبراین امر تاکید نماید که تا آزادی این رهبران باید به اعتراضات به هر شیوه‌ای که ممکن است ادامه داد تا حاکمیت در یابد که فکر و اندیشه آنان در ذهن و دل ما جاری است و به بند کشیدن آنها جز اینکه برگ سیاه دیگری برکارنامه حاکمیت اقتدارگرا اضافه کند اثر دیگری ندارد و فقط یک مطالبه دیگر بر فهرست مطالبات تاریخی جنبش سبز می افزاید و آنهم ازادی رهبران جنبش است که درستی راه و انگیزه پایداری سبزها را در برابر وضعیت نامطلوب کنونی دامن می زند.

در روزهای پیش روی «روز جهانی زن» را داریم. حضور فعال زنان در جنبش سبز را می توان با شهادت «ندا آقاسلطان» در روزهای آغازین و در پیشانی آن شناسایی کرد بگونه‌ای که به نماد این جنبش در سراسر جهان تبدیل شد، و این حضور را در همه روزهای سخت پشت سر گذاشته شده می‌توان در همه جا دید، از کهریزک تا اوین، از صبوری مادران و همسران هزاران زندانی، و از همراهی دکتر زهرا رهنورد و فاطمه کروبی همپای رهبران جنبش میرحسین موسوی و مهدی کروبی، که اینروز به همین دلیل به بند اسارت و زندان گرفتار آمده‌اند. ایندو بانوی سبز جلوه‌ای نو به جنبش داده و آن را از همه جنبش های تاریخ معاصرمان متمایز ساخته‌اند و اینکه این جنبش در پی دستیابی به جامعه‌ای است که در آن زنان همپای مردان از همه حقوق انسانی و منزلت اجتماعی و سیاسی برخوردار شوند و هیچگونه تبعیضی آنها را از حضور فعال درعرصه عمومی محروم نکند.

در ویراست دوم منشور جنبش که به امضای دو رهبر زندانی رسیده ، تصریح شدده است: «حضور مؤثر زنان در جنبش سبز را باید فرصتی برای برداشتن گام هایی بلندتر در جهت رفع تبعیض های جنسیتی و تحقق مطالبات برحق آنان شمرد. جنبش سبز حمایت همه جانبه و همراهی با جنبش زنان را در زمره اولویت های بنیادین خویش می داند و معتقد به این ضرورت تاریخ اجتماعی ایران است که زنان علاوه بر ایفای نقش مهم خود در خانواده، بعنوان هویتی مستقل، جایگاه بایستة خویش را در جامعه بازیابند.»

روزسه شنبه ۱۷ اسفند(۸ مارچ) فرصت دیگری برای پیوند «روزجهانی زن» با جنبش سبز مردم ایران در پیگیری مطالبات جامعه زنان ماست، از اینرو شورای هماهنگی راه سبز امید همراهی و همگامی خود را با برنامه‌های فعالان و نهادهای حوزه زنان برای پاسداشت این روز اعلام و از تبدیل آن به تجمع‌های اعتراضی نسبت به زندانی بودن دو بانوی سبز و رهبران جنبش حمایت می‌نماید و از همراهان سبز می‌خواهد که فعالانه در برنامه‌های این‌روز شرکت نمایند.

شورای هماهنگی راه سبز امید
۱۲/۱۲/۱۳۸۹


****

دعوت گروه «اتحاد زنان برای آینده خاورمیانه» از زنان خاورمیانه برای آمدن به خیابان‌ها

بی بی سی: گروه "اتحاد زنان برای آینده خاورمیانه" در بیانیه‌ای، زنان کشورهای خاورمیانه را دعوت کرده است تا در اولین حرکت جمعی، در صد سالگی روز جهانی زن، روز سه شنبه، هشتم مارس (۱۷ اسفند) در خیابان‌ها حاضر شوند.

در این بیانیه آمده است که این دعوت "الهام گرفته از قدرت مردمی است که دنیای ما و آینده منطقه را در هفته‌های گذشته تغییر داده‌اند."

بر اساس گزارش‌ها، تاکنون فعالان زن در کشورهای لبنان، مصر، تونس و ایران برای حضور در این مراسم در روز هشتم مارس (۱۷ اسفند) اعلام آمادگی کرده‌اند.

اعضای گروه "اتحاد زنان برای آینده خاورمیانه" تصریح کرده‌اند که "این روزها صدای زنان خاورمیانه در اعتراض به دیکتاتوری، خشونت و تبعیض طنین‌افکن است. این صدا خاموش‌شدنی نیست و در آستانه صدمین سالگرد مبارزات زنان در روز ۸ مارس، بار دیگر خیابان‌ها را از آن خود می‌کنیم."

پیش از این، معترضان در ایران گفته بودند که در اعتراض به حصر خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، سه‌شنبه‌های سه هفته پایانی امسال، راهپیمایی می‌کنند، هرچند در بیانیه‌ای که شورای هماهنگی راه سبز امید، از گروه‌های نزدیک به مخالفان دولت ایران صادر کرد، روز هشتم مارس (سه‌شنبه، ۱۷ اسفند) استثنا شد و بعد از دعوت به راهپیمایی در روز سه‌شنبه، دهم اسفند ماه، روز سه‌شنبه ۲۴ اسفند به عنوان موعد بعدی راهپیمایی معترضان در ایران تعیین شد.

در همین حال، شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، در بیانیه‌ای، روز هشتم مارس امسال را روز ویژه‌ای خواند که در آن، علاوه بر حقوق برابر زنان، "خواست‌های دموکراتیک مردم ایران" هم مورد مطالبه قرار می‌گیرد.

خانم عبادی تصریح کرده است: "دسترسی به حقوق برابر جز در یک حکومت دموکراتیک امکان پذیر نیست، اما نباید اجازه داد که به بهانه بروز بحران سیاسی و یا پرهیز از تفرقه، باز هم خواسته‌هایمان را نادیده بگیرند."

در این بیانیه آمده است: "دسترسی به حقوق برابر، متضمن اصلاح قوانین تبعیض آمیز است و رسیدن به این هدف، مستلزم اصلاح موادی از قانون اساسی است تا امکان چنین اصلاحاتی فراهم آید و از این رو، بازنگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نه یک خواست سیاسی بلکه مقدمه یک حرکت مدنی است."

فعالان جنبش زنان در سال‌های گذشته برای برگزاری مراسم روز جهانی زن در ایران با مخالفت‌هایی مواجه بوده‌اند و در مواردی، تجمع‌های مسالمت‌آمیز آنها با برخورد مأموران امنیتی و انتظامی روبه‌رو شده است.



****


اعلام تجمع حامیان مادران پارک لاله ایران در تهران ۱۷ اسفندماه مصادف با ۸ مارس

صد سال قبل همراه با اعتراض های زنان و نام گرفتن ۸ مارس در تاریخ به نام روز زن، هر ساله این مراسم در دنیا برگزار میشود ولی در ایران همواره تحت تدابیر امنیتی و با بگیر و ببند زنان و حامیان همراه بوده است. تنها در چند سال اول انقلاب زنان آزادنه و بدون خشونت های دولتی در ایران توانستند این روز را گرامی بدارند و خواست هایشان را اعلام کنند که هرگز هم به خواستهای آنان نه در مورد مسائل سیاسی کشور نه در مورد حقوق اجتماعیشان توجه نشد.

تاریخ گواه است که زنان در همه دنیا حداقل گردانندگان جامعه کوچکی به نام خانواده بوده اند و توانسته اند از این جامعه کوچک انسانهای بزرگی را تربیت کنند که دنیا را بسازند و دنیا را به شکل متمدن امروزی به نسل های بعدی واگذارند.
زنان که منبع و سرچشمه مهر و عطوفت و لطافت و شادی و سرزندگی در جوامع هستند و معروف به موجوداتی که نه ماه باری را با صبر و حوصله با خود حمل می کنند و بعد از آن از شیره جان خود برای حفظ بار نه ماه خویش دریغ نمی کنند. همه توان و هستی خود را به پای نهال در بطن خود می ریزند و با همه مهر و عطوفتی که دارند وقتی به حقوق شان و جامعه انسانی که در آن زندگی می کنند تجاوز می شود همه آن مهر تبدیل به خشم می شود.

در طول تاریخ ایران نیز زنان بسیاری داشته ایم که با چنگ و دندان و با قلم و هنر خود همیشه حق ستان خود و دیگر زنان جامعه بوده اند.

در طول ۸۰ سال گذشته با همه بی حرمتی و ستمی که بر زنان ایران رفته ولی آنها هرگز از پای ننشستند و در میادین علم و هنر و ورزش و سیاست و مبارزه همیشه در صف اول ایستاده اند و تا پیروزی و رسیدن به حقوق اولیه خود و جامعه انسانی خود همچنان تحت هر شرایطی به مبارزه ادامه داده اند. در سالهای انقلاب زنان در همه عرصه ها دوش به دوش مردان دیده شده اند.

زنان مبارزی که برای دزدیده شدن انقلاب دوش به دوش مردان در میدان مبارزه و زندان و چوبه های دار یک لحظه آرمانهای انسانی خود را فراموش نکرده اند و همچنان مقاوم برای رسیدن خواستهای خود ایستاده اند. در این میان باید از زنانی نام برد که در بدترین شرایطی سیاسی کشور و در خفقان آشکار حکومتی بصورت هماهنگ مادران خاوران، کمپین یک ملیون امضاء و جامعه فمنیستی زنان و مادران صلح رابه وجود آورده اند. بعد از انتخابات و با کشتارهای وسیع خیابانی و دستگیرهای مفرط و اعترافهای رسانه ای دروغین، مادرانی در پارک لاله بصورت خودجوش با داشتن یک هدف مشخص در کنار هم جمع شده و خواسته هایشان را به آرامی و با در دست داشتن عکس عزیزانشان و با روشن کردن شمع و بازگو کردن شعارهای مسالمت آمیز و خواندن سرود ای ایران و یار دبستانی بار دیگربه گوش جهانیان رساندند. در پاسخ این فریاد عدالتخواهی ، جز توهین، دستگیری، زندان، بی حرمتی، کشتار در خیابان هیچ کرامتی از سوی مسئولان کشور که بطور مداوم از حرمت و شان و مقام زن می گوید ندیدند.

در طول یکسال و نیم اخیر با کشته شدن نداها، ترانه، و اعدام زهرا بهرامی جواب عدالتخواهی و آزادیخواهی و احقاق حقوق داده شد.در همین زمان با دستگیری بیش از هزاران تن از زنان کشور، زیر بازجویی های سخت و طاقت فرسا و توهین آمیز در روزهای بزرگداشت زنان از آنها قدردانی شد.

در این راستا زنانی که بعنوان مادران داغدار ۳۲ سال اخیر در پارک لاله بصورت خودجوش گردهم می آمدند تا مرهمی بر دل سوخته مادران، همسران، دختران، خواهران عزیز از دست رفته باشند بارها مورد حمله و توهین و ضرب و شتم دولتی قرار گرفتند. دوبار دستگیری گسترده داشتند. در تاریخ های ۱۴ آذر ۸۸ و ۱۷ دی ۸۸ که با فرستادن زنان فهیم تهرانی به کمیته وزرا و گرفتن تعهد و وثیقه آزاد گشتند.

از تاریخ ۱۸ بهمن ۸۸ دستگیری حامیان مادران پارک لاله بصورت شبانه و یورش به منازل برای ایجاد ترس و ارعاب شروع شد.

حامیان خانم‌ها ام البنین ابراهیمی و ژیلا مکوندی، لیلا سیف الهی، الهام احسنی در اولین بازداشت گروهی دستگیر و به بند ۲۰۹ اوین فرستاده شده و به مدت ۳۵ تا ۴۰ روز در بازداشت بودند و تحت بازجویی شدید و شکنجه های روحی و روانی.
در تاریخ ۱۷ مهر ۸۹ خانم ها اکرم نقابی مادر سعید زینالی که از سال ۷۸ مفقود گشته و ژیلا طرمسی مادر حسام طرمسی که بعد از انتخابات دستگیر و به مدت ۹ ماه در زندان بوده دستگیر و به مدت ۷۵ روز در زندان و تحت آزار و اذیت و شکنجه های روحی و سلول انفرادی بوده اند و با سپردن وثیقه های سنگین آزاد شدند.

در تاریخ ۱۴ آذر خانم حکیمه شکری که برای تولد امیر ارشد تاجمیرزاده به بهشت زهرا رفته بود همراه با خانم ندا مستقیمی و پدر جان باخته رمضانی و به همراه تعداد زیادی از مادران که مادر سهراب اعرابی هم در میان بازداشتی ها بوده بازداشت و خانم ندا مستقیمی بعد از یک ماه و خانم حکیمه شکری بعد از 4ماه که دو ماه آن را در انفرادی بسر برده با سپردن سنگین ترین وثیقه و طولانی ترین بازداشت، قهرمان حامیان مادران لاله شناخته شده که دیگر حامیان برای رفتن به بهشت زهرا هم باید محاکمه شوند.

این مختصری از شرح حال مادرانی ست که بصورت خودجوش برای کم کردن درد و آلام مادران داغدیده همت گماشته اند و حاکمیت بدین صورت از آنها تقدیر و قدرانی کرده و آن ها را مجاهد، سلطنت طلب، کمونیست، زنان خیابانی، فاحشه های سیاسی و القاب دیگری که بیشتر به شان و منزلت خودشان میاید نه زن آزادیخواه ایران خطاب کرده است.

از همین روی باز زنان و مادران و حامیانشان از حرکتهای اعتراضی خود دست نکشیده و خواستار آزادی کلیه زندانیها و موکدا زنان آزادیخواه و همه زنانی هستند که در زندانها بسر می برند چرا که حاکمیت غلط و نادرست باعث ایجاد زندان می شود و در این راستا زنانی که بدهی مالی سنگین دارند نیز کم نیستند.

زنانی که مجبور به گرداندن چرخ زندگی سخت خود بوده اند و تحت فشار مالی پایشان به زندان باز شده است.چرا که جرم ساز و مجازات کننده یکی هستند.

از همین روی ما مادران داغدار و حامیان آنها در روز ۸ مارس برابر با ۱۷ اسفند همراه و همدوش با همه زنان جامعه خود اعتراضات آرام و مدنی خود را برگزار خواهیم کرد و این روز را همراه با دیگر زنان جهان گرامی خواهیم داشت.

در انتها ما حامیان مادران پارک لاله در داخل کشور باز هم می گوییم: نه حزبیم، نه دسته‌ایم، نه گروهیم، نه تشکیلات بلکه ما مادران و زنان خودجوشی هستیم که بعد از وقایع انتخابات در کنار دیگران خانواده های داغدارمرهمی بر دل داغدارشان می باشیم.

باشد که راهمان پر رهرو باد

لحظه دیدارمان در ۱۷اسفند
ساعت ۴ بعد از ظهر
خیابان فاطمی، چهارراه امیرآباد

این مکان نزدیک به پارک لاله است که مادران در سال ۸۸ حدود ۷ ماه برای رسیدن به خواسته هایشان دور هم جمع می شدند.

حامیان مادران پارک لاله- ایران

http://www.madaraneparklale.com/2011/03/17.html


****


مسیرهای راهپیمایی روز ۱۷ اسفند (روز جهانی زن)


پس از رایزانی های بسیار با برخی فعالان جنبش زن و مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران) و حامیان آنها، گروه ۲۵ بهمن با جمع بندی کوتاهی و با محوریت این نظرات مسیرهای راهپیمایی را بدین شرح اعلام می کند:

۱- اعتراض را از شب دوشنبه ۱۶ اسفند ماه و ساعت ۱۰ با فریادهای الله و اکبر شروع می کنیم. از ساعت ۱۰ تا ۱۰:۰۵ چراغ خانه های خود را برای ادای احترام به شهدا و زندانیان زن خاموش خواهیم کرد.

شروع تجمع روز ۱۷ اسفند: ساعت ۴ بعد از ظهر

۲- مسیر شماره یک (شمال، شرق) : شروع مسیر از تجریش به خیابان شریعتی تا میدان مادر و بلوار میرداماد. مجسمه مجسمه «نرگس عاشقان» از آثار زهرا رهنورد در میدان مادر نصب شده است. در صورت امکان تجمع این میدان مرکز تجمع خواهد بود. در صورت بسته شدن میدان مادر بوسیله نیروهای سرکوب و یا خطر دستگیری، در کل مسیر یاد شده از تجریش تا انتهای بلوار میرداماد به صورت پراکنده اعتراض آرام خود را آغاز می کنیم. از یاد نبریم که محل هایی مانند پارک ملت و میدان ونک نیز در فاصله بسیار کمی از این مسیر قرار دارند.

۳- مسیر شماره دو (مرکز، غرب، جنوب): از ابتدای خیابان شهید مطهری (تخت طاووس سابق) به خیابان فاطمی و خیابان کارگر شمالی. محل شهادت ندا و نیز پارک لاله (محل هفت ماه تجمع و ایستادگی مادران پارک لاله) در این مسیر قرار دارد. . در صورت بسته شدن امیرآباد شمالی (خیابان خسروی محل شهادت ندا) بوسیله نیروهای سرکوب و یا خطر دستگیری، در کل مسیر یاد شده از خیابان شهید مطهری تا ولی عصر و فاطمی و مسیرهای فرعی منتهی به این خیابان ها به صورت پراکنده اعتراض آرام خود را آغاز می کنیم.

۴- اعتراضات شبانه را در روز سه شنبه در محلات خود ادامه خواهیم داد. در این شب برای ادای احترام به شهدای سبز در مساجد محل شمع روشن خواهیم کرد.

در روزهای گذشته از راههای مختلفی برای اطلاع رسانی استفاده کرده ایم و صدای خود را به گوش هم وطنانمان رسانده ایم. یک دست صدا ندارد، قدرت یک نفر یا یک گروه مانند توان یک زنبور است، قدرت شبکه به اندازه دسته ای بزرگ از زنبورهایی است که اگر تصمیم بگیرند به نقطه ای حمله کنند چیزی از آن باقی نمی گذارند. ما به هدف خود ایمان داریم و مشت هایمان در هم گره زده شده است . همانطور که زنان ایران از سالها پیش برای رسیدن به برابری و آزادی مبارزه می کنند و پیشاپیش همه ما در حرکت بوده اند؛ این روز، روز زنان ایران و بهانه ای است برای ادامه این راه در کنار آنها. با همه امکانات ممکن اطلاع رسانی را از هم اکنون آغاز می کنیم.