گفت‌وگوی رضا گوهرزاد با احمد پورمندی

احمد پورمندی:
در گفتگو با آقای رضا گوهرزاد، به اعتصاب کامیونداران، مذاکرات ج.ا. با دولت آمریکا و عقب نشینی های اجباری و محدود حکومت در داخل و خارج پرداخته و تاکید کرده‌ام که بجز دولت اسراییل، تحت رهبری نتانیاهو که بدنبال حمله نظامی به ایران است، می‌تواند میان چهار بازیگر فعال دیگر یعنی خامنه‌ای، گروه های ذینفوذ، مافیایی و برخوردار از تداوم تحریم‌ها در داخل و خارج، ترامپ و کشورهای عربی جنوب خلیج فارس، بر سر “ایران ضعیف” و تداوم بحران و روند افول در همه عرصه‌های حیاتی، توافق های موقتی صورت بگیرد.
برای خامنه‌ای فقط حفظ آبرو مطرح است که از طریق داشتن امکان یک غنی‌سازی بی‌خاصیت و تداوم حکمرانی بر کشوری ضعیف و بحران زده محقق می شود. ترامپ می‌تواند این بی‌خاصیت شدن را به عنوان رفع خطر اتمی شدن ایران بفروشد. برای مافیای تحریم که نیمی از درآمدهای نفتی را می‌بلعد، فروش نفت همراه با تداوم تحریم های رقیق شده، ایده‌آل است. شیوخ جنوب خلیج فارس هم در رفع خطر جنگ و تزریق محدود دلارهای نفتی بر پیکر ج.ا.، هدف نگه داشتن رقیب منطقه‌ای خود در بحران، بدون خطر ماجراجویی نظامی را در دسترس می بینند.
جذابیت حفظ “ایران ضعیف” آنقدر هست که به اهرم فشار سنگینی علیه نتانیاهو و عقیم گذاشتن خطر حمله نظامی از سوی او منجرشود.

در مورد اعتصاب کامیونداران، ضمن ضرورت حمایت از آنها روی نکات زیر مکث کرده‌ام
- توقع بیش از اندازه از این حرکت صنفی که بدلیل نقش دولت در مقابل کامیونداران و اقدام به دستگری فعالین اعتصاب، خود بخود جنبه سیاسی هم پیدا می‌کند، آنرا با خطر شکست روبرو خواهد کرد.
- کسانی که به دنبال پیدا کردن دست های مشکوک افراطیون و پایداریچی ها در پشت این حرکت هستند، اهداف سویی در جهت بدنام کردن اعتصابیون را پی می‌گیرند.
- اعتصاب کامیونداران، حلقه ای از موج سوم جنبش های اجتماعی و صنفی است که با خیزش” زن-زندگی-آزادی” آغاز شده است. این حرکت ، به دلیل نقش تعیین کننده کامیون ها در زنجیره تامین، اگر متناسب با شرایط زمانی و در آستانه تحول فیصله بخش تکرار شود، از وجوه نیرومند راهبردی و خصلت تمام کنندگی برخوردار خواهد بود. پیروزی در این مرحله، در دستیابی به توافقات قابل قبول، به ارتقای روحیه مطالبه گری و اقدامات جمعی در همه صنوف و اقشار جامعه یاری خواهد رساند.
- آنچه با کوبیدن چرخبال رِِییسی به کوه و برکشیدن پزشکیان آغازشد، یک برنامه ” عقب نشینی محدود و کنترل شده” برای نجات نظام است که جنبش زن -زندگی- آزادی، پذیرش آن را اجتناب ناپذیر کرد. تن دادن به مذاکرات ناشرافتمندانه، تسلیم به حجاب اختیاری و بلوکه کرن ناقانون حجاب در شورای امنیت ملی،  آزاد کردن نرگس محمدی، سفر موفقیت آمیز پناهی به کن، تن دادن به فعالیت رسانه های خصوصی نظیر “آزاد” که در آن شخصیت هایی چون حاتم قادری و مهرآیین از ضرورت برکناری ولی فقیه می گویند و..... همه و همه اجزای این برنامه عقب نشینی است که حکومت چاره ای جز تن دادن به آن نداشته و ندارد. بر بستر این عقب نشینی است که اعتصاب های بزرگی از نوع کامیونداران هم، امکان تحقق یافته اند. تداوم فشار به حاکمیت، هر روز عرصه تازه ای را به روی جامعه برای مطالبه گری و اعمال فشار باز می کند و موج سوم جنبش ها، حلقه محاصره در اطراف بیت خامنه  ای و نظام دزد سالار و پخمه پرور را تکمیل میکند. در این مسیر رهبران شایسته جنبشها هم شناخته و برساخته می شوند و این همه،  بدان معنی است که با پایان اصلاح طلبی حکومتی و بی فرجامی براندازی قهر آمیز، “موج سوم” بستر را برای “راه سوم” که راه گذار خشونت پرهیز به اتکای جنبش‌های اجتماعی و مطالباتی است، آماده می کند و افق پیش روی کشور، هر روز روشن‌تر می‌شود.