ند پرایس سخنگوی وزارت خارجۀ آمریکا از حق ایرانیان برای “اعتراض‌های مسالمت‌آمیز” حمایت کرده است.
شماری از نیروهای مخالف جمهوری اسلامی این نوع موضع گیری را “محافظه‌کارانه” دانسته‌اند.
به نظر می‌رسد که ند پرایس تک تک واژه‌های خود را برای اظهارنظر در بارۀ ناآرامی‌های اخیر در برخی از شهرهای ایران، کاملاً سنجیده و با دقت و احتیاط آنها را انتخاب کرده است.
این نوع دقت و احتیاط در موضعِ همۀ مقام‌های دولت بایدن دربارۀ دیگر مسائل مربوط به ایران نیز دیده می‌شود.
بر خلاف اعضای دولت ترامپ که از هر واژۀ دم‌دستی و خارج از عرف دیپلماتیک علیه رهبران جمهوری اسلامی استفاده می‌کردند، مقام‌های دولت بایدن الفاظ کاملاً متعارف و چارچوب‌داری را در برابر ایران به کار می‌گیرند.
این بدان معناست که دمکرات‌های حاکم بر آمریکا به مصالحه با جمهوری اسلامی همچنان امیدوارند و تا اندازه‌ای به همین دلیل به بی‌ثبات‌سازی ایران روی خوش نشان نمی‌دهند.
متأسفانه در لحن طرف ایرانی این مقدار خویشتن‌داری دیده نمی‌شود. برخی از محافل جمهوری اسلامی با همان ادبیات بی در و پیکری در بارۀ دولت بایدن سخن می‌گویند که از ابتدای انقلاب عادتشان شده است.
اگر طرف ایرانی هم خواهانِ دستیابی به نوعی مصالحه دست کم در مورد احیای برجام با آمریکاست، قاعدتاً باید لحن خود را نیز متناسب با آن تلطیف کند وگرنه داستان یکی از همولایتی‌های ما می‌شود که با پادرمیانی همسایه‌ها به منزل یکی از خصمانِ دیرین خود برای آشتی رفته و پس از کلی اظهار تمایل به رفع خصومت گفته بود:
حالا خیال نکنی توی گ....وَر مَ داخل آدم هستی!