اسماعیل عبدی، معلم زندانی، در نامه‌ای از زندان کرج اعلام کرده که درخواست شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران را پذیرفته و به به اعتصاب غذای خود پایان داده است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در نامه‌ای به اسماعیل عبدی نوشته بود: «با عنایت به نگرانی‌های حاصله از اعتصاب غذای جنابعالی برای حفظ جان و سلامتیِ شما، هم‌چنین نگرانی‌های غیر قابل وصف پدر و مادر، همسر، فرزندان و همه‌ی همکارانتان در اقصی نقاط کشور، علی الخصوص سلامتی دوستانی که در حمایت از شما اعتصاب غذا کرده‌اند، خواهشمندیم از همین لحظه نسبت به شکستن اعتصاب غذا اقدام بفرمایید و تمامی دوست‌دارانتان را از غم و نگرانی برهانید.»
متن پاسخ اسماعیل عبدی به این درخواست که در کانال تلگرام شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران منتشر شده به شرح زیر است:
به نام خداوند جان و خرد
آه اگر آزادی سرودی می‌خواند
کوچک؛ همچون گلوگاه پرنده‌ای
هیچ کجا دیواری فروریخته برجای نمی‌ماند
سالیان بسیاری نمی‌بایست
دریافتن را که
هر ویرانه نشان از غیاب انسانی است
این‌روزها، معلمان شریف ایران، بیش‌از هر زمانی دیگر، به اتحاد حداکثری نیازمندند. اکنون، زمانِ به‌هم پیوستنِ همه نحله‌های فکری است که به آینده نیکوی ایرانِ عزیز دلبسته‌اند.
جنبش معلمان ایران در سال‌های گذشته، سربلند و سرافراز خواسته‌های برحقِ خود را با تاسی به فراخوان‌های شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در سینه تاریخ به ثبت رسانده‌است. بر همین مبنا، اینجانب اسماعیل عبدی (معلم ریاضی دبیرستان‌های اسلام‌شهر) نیز اطاعت از درخواست شورای هماهنگی را وظیفه‌ی خود می‌دانم و به دستور این نهادِ مرجع، مبنی بر شکستن اعتصاب غذا گردن می‌نهم.
با عنایت به این‌که طی سالیان گذشته و امروز شورای هماهنگی، مرجع حق خواهی جنبش مطالبه‌گری معلمان بوده و هست، اینجانب با ادای احترام به درخواست شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران و با عنایت به پاره‌ای از مذاکرات انجام شده، در این مرحله به اعتصاب غذای خود پایان می‌دهم و از یارانِ هم‌بند و همراه و بزگوارم در زندان مرکزی کرج آقایان: مهدی فراحی شاندیز، منوچهر بختیاری، مهدی بیرامی، سید ساسان مکانیک‌ناریه و محمد آشتیانی که علی رغم داشتن بیماری زمینه‌ای، رنج جابه‌جایی و کف‌خوابی و به خطر انداختن جان را بر خود هموار کردند، سپاسگزاری می‌نمایم و با توجه به این‌که شرایط برخی از این‌دوستان در اثر اعتصاب وخیم است، صمیمانه می‌خواهم که به اعتصاب غذای خود پایان دهند.
هم‌چنین از برادر ارجمندم ابوالفضل رحیمی شاد که مرا شرمنده‌ی محبت و همراهی خود نمود و این راه صعب را برای من هموار نمود و نیز از عزیز قاسم‌زاده، دوست و برادر ارجمندم که این‌بار نیز _همچون همیشه_ یار و همراهم بود سپاسگزاری می‌نمایم و تقاضا دارم که به اعتصاب غذای خود پایان دهند.
جا دارد مراتب قدردانی و امتنان خود را به فعالان صنفی معلمی و کارگری و حقوق بشری به واسطه نگرانی‌های پیوسته‌شان، ابراز دارم. بی‌تردید با پذیرش ماده 477 توسط رئیس قوه قضائیه، انتظار نقض حکم ده سال زندان اینجانب توسط قضات عادل در دیوان عالی کشور می‌تواند امیدواری را در جامعه معلمان فراهم آورد. در پایان آرزومندم معلمان زندانی بازداشت شده در تجمع ۱۱ و ۲۲ اردیبهشت هرچه زودتر آزاد شوند و به آغوش خانواده و جامعه‌ی معلمان بازگردند.
اسماعیل عبدی ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱
زندان کچویی کرج