موضوع انتصابات فامیلی در نظام حکمرانی جمهوری اسلامی برای روزنامه جمهوری‌اسلامی دستمایه نوشتن سرمقاله شده است. این روزنامه به دوران پهلوی اشاره کرده که در آن زمان «هزار فامیل» بر کشور حاکم بوده و یکی از وعده‌های انقلاب، برافتادن این معضل بوده.
سرمقاله این روزنامه گفته که در اوایل انقلاب انتصابات بر اساس شایسته‌سالاری و به دور از فامیل‌بازی بود ولی کم‌کم فامیل، دوست و رفیق و آشنا و ژن خوب و غیره جای شایسته سالاری را گرفته‌اند. نویسنده معنقد است همین موضوع باعث شده تا «حکمرانی نظام جمهوری اسلامی نیز راه خود را به سوی حکمرانی هزارفامیل کج کرد».
به اعتقاد این روزنامه، واگذاری مسئولیت‌های کلیدی به اقوام و نزدیکان در دولت‌های مختلف، «حکمرانی را به مسیر خطرناکی کشاند». همچنین به انتخابات گوناگون اشاره شده که «تلاش‌های فوق قانونی برای چیدمان‌های موردنظر...نتیجه‌ای مشابه انتصابات به بار آورد». این روزنامه وضعیت حاضر را «وضعیت خطرناک» توصیف کرده و نوشته از فامیل‌بازی و رفیق‌بازی در انتصابات خطرناک‌تر، منصوب کردن افراد غیرمتخصص در امور تخصصی است.
به نظر می‌رسد شان نزول نانوشته‌ی سرمقاله، انتصاب علی‌عسگری رئیس سابق صداوسیما به ریاست هیات مدیره‌ی هلدینگ پتروشیمی خلیج‌فارس باشد. چرا که در ادامه کنایه‌ای هم نثار علی‌عسگری و مدیریتش بر صداوسیما کرده و نوشته کسانی که در مسئولیت‌های قبلی نشان داده‌اند نظر و منافع مردم برایشان اهمیت ندارد و برای حفظ منصب و مقام‌شان تن به سفارشی کار کردن داده‌اند، چگونه «متعهد» خواهند بود؟ این روزنامه نهایتا گفته که اوضاع انتصابات خطرناک شده و کشور را به لبه پرتگاه می‌رساند.
هرچند کنایه نوشته شده بیشتر بر تن علی‌عسگری می‌نشیند اما انتصابات در ادوار گوناگون چنین بوده و در دولت و شهرداری اخیر بیش از قبل. شاید هم به خاطر وجود شبکه‌های اجتماعی و حساس شدن جامعه باشد که امتصاب داکاد فلانی، برادر داماد آن یکی، رفیق دیگری و ... بیشتر جلوی چشم قرار می‌گیرند.