چرا در موضوع اعتصاب غذای کروبی عزیز هم «جامعه» و هم «نظام» پیروز شدند؟ به نظر من گردهم آمدن همزمان چهار علت این پیروزی را رقم زد.
۱- علت اول اینکه خواسته کروبی روشن، حداقلی و عملی بود (بیرون رفتن ماموران امنیتی از منزل وی). و این شیخ آزاده نشان داد در سن هشتاد سالگی و در حصر و به رغم تندروی تندروها می توان ابتکار عمل سیاسی را به دست گرفت.
۲-عامل دوم اینکه تمام لایه های دهگانه جریان اصلاحات «تامین خواسته کروبی» را جدی گرفتند و تحقق آنرا در فضای عمومی و آن لاین از نظام تقاضا کردند. در این راه هر بخشی از اصلاح طلبان «یک ساز» نمی زدند. همه فقط نگران سلامت کروبی و خواستار خروج ماموران از منزل شیخ شجاع بودند. از اینرو افکار عمومی هم با خانواده کروبی و اصلاح طلبان همراه شدند. (به بیان دیگر اصلاح طلبان برای مردم طرح انتظارات «هزینه بر» را مطرح نکردند و خودشان بیرون گود ننشستند تا از مردم بخواهند که «لنگش» کنند. به همین دلیل اصلاح طلبان در موضوع خطیر اعتصاب غذای کروبی «مردم گرایانه» نه «مردم انگیزانه» عمل کردند و نگران هزینه دادن مردم بودند).
۳- اصلاح طلبان با خانواده کروبی فقط همدردی با حرف نکردند و به «صورت منسجم و عملی» هم با نمایندگان دولت دست به رایزنی و چاره جویی زدند تا هم مشکل حل شود و هم به کشور آسیب نرسد- یعنی انجام اقدام مسولانه. ( خصوصا فعالیت های محمد خاتمی، عبدالله نوری و حسن خمینی).
۴- عامل چهارم این بود که نمایندگان دولت موضوع و تقاضای کروبی را جدی گرفتند و آنرا به «فتنه و توطئه خارجی» تقلیل ندادند و به راه حل « توافق» ( یا خروج مامورین از منزل کروبی) رسیدند و رهبری نظام هم در برابر این توافق «انعطاف» نشان دادند.
جمع‌بندی
ترکیب چهار عامل فوق موضوع اعتصاب غذای کروبی را از یک «تهدید» برای حکومت به یک «فرصت » تبدیل کرد. و مردم و جامعه مدنی ایران و خانواده شیخ شجاع را که نگران سلامت او بودند « آرام و خوشحال» کرد. ( بازی برد - برد میان دولت و جامعه مدنی چیز عجیبی نیست همین بود که اتفاق افتاد و در امور دیگر مثل پایان رفع حصر هم می تواند اتفاق بیفتد- ان شالله).